“Little man,” I said, “I want to hear you laugh again.”

“കുട്ടീ, നീ വീണ്ടും ചിരിക്കുന്നതു് എനിക്കു േകൾക്കണം,” ഞാൻ പറഞ്ഞു.

But he said to me:

പേക്ഷ, അവൻ പറഞ്ഞതിതാണു്:

“Tonight, it will be a year… My star, then, can be found right above the place where I came to the Earth, a year ago…”

“ഇന്നു രാത്രിയിൽ ഒരു െകാല്ലം തികയും. കഴിഞ്ഞ െകാ ല്ലം ഞാൻ ഭൂമിയിൽ വന്നിറങ്ങിയ അേത സ്ഥാനത്തിനു േനേര മുകളിലായി എെന്റ നക്ഷത്രം നില്പുണ്ടാവും.”

“Little man,” I said, “tell me that it is only a bad dream — this affair of the snake, and the meeting-place, and the star…”

“കുട്ടീ,” ഞാൻ പറഞ്ഞു, “ഇെതല്ലാം ഒരു ദുഃസ്വപ്നമേല്ല? പാമ്പുമായുള്ള ആ സംഭാഷണവും തമ്മിൽ കാണാെമന്നു പറഞ്ഞിരിക്കുന്ന ആ സ്ഥലവും നക്ഷത്രവുെമാെക്ക…”

But he did not answer my plea.

പേക്ഷ, എെന്റ േചാദ്യത്തിനു് അവൻ മറുപടി പറഞ്ഞില്ല.

He said to me, instead:
“The thing that is important is the thing that is not seen…”

പകരം അവൻ പറഞ്ഞു:
“കാണാെത കിടക്കുന്നതാണു് പ്രധാനെപ്പട്ട കാര്യം…”

“Yes, I know…”

“അെത, അെതനിക്കറിയാം…”

“It is just as it is with the flower. If you love a flower that lives on a star, it is sweet to look at the sky at night. All the stars are a-bloom with flowers…”

“പൂവിെന്റ കാര്യത്തിലും അതു ശരിയാണു്. ഒരു നക്ഷത്ര ത്തിൽ ജീവിക്കുന്ന പൂവിെനയാണു് നിങ്ങൾ േസ്നഹിക്കു ന്നെതങ്കിൽ രാത്രിയിൽ ആകാശേത്തക്കു േനാക്കിനില്ക്കു ന്നതു നല്ലതായിരിക്കും. എല്ലാ നക്ഷത്രങ്ങളിലും പൂക്കൾ വിടർന്നു നില്പുണ്ടാവും…”

“Yes, I know…”

“അെത, എനിക്കറിയാം…”

“It is just as it is with the water. Because of the pulley, and the rope, what you gave me to drink was like music. You remember — how good it was.”

“െവള്ളത്തിെന്റ കാര്യവും അതു തെന്ന. ആ കപ്പി കാര ണം, ആ കയറു കാരണം നിങ്ങൾ എനിക്കു കുടിക്കാൻ തന്ന െവള്ളം സംഗീതം േപാെലയായിരുന്നു. നിങ്ങൾ ക്കേതാർമ്മയുേണ്ടാ? അതു നല്ലതായിരുന്നു…”

“Yes, I know…”

“അെത, എനിക്കറിയാം…”

“And at night you will look up at the stars. Where I live everything is so small that I cannot show you where my star is to be found. It is better, like that. My star will just be one of the stars, for you. And so you will love to watch all the stars in the heavens… they will all be your friends. And, besides, I am going to make you a present…”

“രാത്രിയിൽ നിങ്ങൾ ആകാശേത്തക്കു േനാക്കിനില്ക്കും. എെന്റ നക്ഷത്രം അത്ര െചറുതായതിനാൽ അതിെന്റ സ്ഥാനം ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചു തരാൻ എനിക്കു കഴിയില്ല. അതങ്ങെനയാവുന്നതാണു നല്ലതും. എെന്റ നക്ഷത്രം നിങ്ങൾക്കു മെറ്റാരു നക്ഷത്രം മാത്രമായിരിക്കും. അതി നാൽ നിങ്ങൾക്കു് ആകാശെത്ത എല്ലാ നക്ഷത്രങ്ങെള യും കാണാൻ ഇഷ്ടമായിരിക്കും… അവെരല്ലാം നിങ്ങ ളുെട കൂട്ടുകാരുമാവും. അതിനും പുറേമ ഞാൻ നിങ്ങൾ െക്കാരു സമ്മാനം തരാൻ േപാവുകയുമാണു്.”

He laughed again.

അവൻ പിെന്നയും ചിരിച്ചു.

“Ah, little prince, dear little prince! I love to hear that laughter!”

“ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ്! ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ്! ആ ചിരി േകൾ ക്കാൻ എനിെക്കന്തിഷ്ടമാെണേന്നാ!”

“That is my present. Just that. It will be as it was when we drank the water…”

“അതു തെന്നയാെണെന്റ സമ്മാനം! നാം െവള്ളം കുടി ച്ച ആ സമയെത്തന്നേപാെല…”

“What are you trying to say?”

“നീെയന്താണു പറഞ്ഞുെകാണ്ടു വരുന്നതു്?”

“All men have the stars,” he answered, “but they are not the same things for different people. For some, who are travelers, the stars are guides. For others they are no more than little lights in the sky. For others, who are scholars, they are problems. For my businessman they were wealth. But all these stars are silent. You — you alone — will have the stars as no one else has them — ”

“എല്ലാവർക്കുമുണ്ടു് നക്ഷത്രങ്ങൾ,” അവൻ പറഞ്ഞു. “പേക്ഷ, അവ ഒന്നല്ല. സഞ്ചാരികൾക്കവ വഴികാട്ടിക ളാണു്. മറ്റുള്ളവർക്കു് െവറും െകാച്ചുവിളക്കുകളും. മറ്റു ചി ലർക്കു്, പണ്ഡിതന്മാർക്കു്, വിഷമപ്രശ്നങ്ങളാണവ. ആ ബിസിനസ്സുകാരനു് അവ സ്വർണ്ണനാണയങ്ങളായിരു ന്നു. പേക്ഷ, അവെയല്ലാം നിശബ്ദനക്ഷത്രങ്ങളാണു്. പേക്ഷ, നിങ്ങൾക്കു്, നിങ്ങൾക്കു മാത്രം മറ്റാർക്കും കിട്ടാ ത്ത നക്ഷത്രങ്ങളുണ്ടാവും.”

“What are you trying to say?”

“നീെയന്താണു പറയുന്നതു്?”

“In one of the stars I shall be living. In one of them I shall be laughing. And so it will be as if all the stars were laughing, when you look at the sky at night… You — only you — will have stars that can laugh!”

“രാത്രിയിൽ നിങ്ങൾ ആകാശേത്തക്കു േനാക്കിനില്ക്കു േമ്പാൾ, ആ നക്ഷത്രങ്ങളിെലാന്നിൽ ഞാനുെണ്ടന്ന തിനാൽ, ആ നക്ഷത്രങ്ങളിെലാന്നിൽ ഞാനിരുന്നു ചി രിക്കുന്നുെണ്ടന്നതിനാൽ, എല്ലാ നക്ഷത്രങ്ങളും തെന്ന േനാക്കി ചിരിക്കുന്നതായി നിങ്ങൾക്കു േതാന്നും. നിങ്ങൾ മാത്രേമ ചിരിക്കുന്ന നക്ഷത്രങ്ങെള കാണൂ!”

And he laughed again.

അവൻ പിെന്നയും ചിരിച്ചു.

“And when your sorrow is comforted (time soothes all sorrows) you will be content that you have known me. You will always be my friend. You will want to laugh with me. And you will sometimes open your window, so, for that pleasure…

“നിങ്ങളുെട ദുഃഖം ശമിക്കുേമ്പാൾ (കാലം ശമിപ്പിക്കാത്ത ഏതു ദുഃഖമിരിക്കുന്നു!) എെന്ന പരിചയെപ്പട്ടതിൽ നി ങ്ങൾ സന്തുഷ്ടനായിരിക്കും. നിങ്ങൾ എന്നും എെന്റ േസ്ന ഹിതനായിരിക്കും. എേന്നാെടാപ്പം ചിരിക്കാൻ നിങ്ങൾ ക്കാഗ്രഹം േതാന്നും. അതിെന്റ രസത്തിനു മാത്രമായി ചിലേപ്പാൾ നിങ്ങൾ ജനാല തുറന്നിടും.

And your friends will be properly astonished to see you laughing as you look up at the sky! Then you will say to them, ‘Yes, the stars always make me laugh!’ And they will think you are crazy. It will be a very shabby trick that I shall have played on you…”

ആകാശേത്ത ക്കു േനാക്കി നിങ്ങൾ ചിരിക്കുന്നതു കാണുേമ്പാൾ നിങ്ങ ളുെട േസ്നഹിതന്മാർക്കു തീർച്ചയായും അമ്പരപ്പുണ്ടാവും! അേപ്പാൾ നിങ്ങൾ അവേരാടു പറയും: ‘അെത, നക്ഷത്ര ങ്ങൾ കാണുേമ്പാൾ എനിക്കു ചിരി വരും!’ നിങ്ങൾക്കു വട്ടാെണന്നു് അവർ വിധിെയഴുതും. അതു ഞാൻ നിങ്ങൾ ക്കു േമൽ പ്രേയാഗിക്കുന്ന േമാശെപ്പെട്ടാരു കൗശലമാ യിരിക്കും…”

And he laughed again.

അവൻ പിെന്നയും ചിരിച്ചു.

“It will be as if, in place of the stars, I had given you a great number of little bells that knew how to laugh…”

“നക്ഷത്രങ്ങൾക്കു പകരം ചിരിക്കുന്ന കുഞ്ഞുമണികളാ ണു ഞാൻ നിങ്ങൾക്കു തന്നെതന്ന േപാെലയായിരിക്കു മതു്.”

And he laughed again. Then he quickly became serious:

എന്നിട്ടവൻ വീണ്ടും ചിരിച്ചു. പിെന്ന അവെന്റ മുഖത്തു് ഗൗരവഭാവം തിരിച്ചുവന്നു.

“Tonight — you know… Do not come.”

“ഇന്നു രാത്രിയിൽ… അറിയാമേല്ലാ… നിങ്ങൾ വരരുതു്.”

“I shall not leave you,” I said.

“ഞാൻ നിെന്ന ഒറ്റയ്ക്കു വിടില്ല,” ഞാൻ പറഞ്ഞു.

“I shall look as if I were suffering. I shall look a little as if I were dying. It is like that. Do not come to see that. It is not worth the trouble…”

“ഞാൻ േവദനിക്കുന്നതായി നിങ്ങൾക്കു േതാന്നും; ഞാൻ മരിക്കുകയാെണന്നു നിങ്ങൾക്കു േതാന്നും. അതങ്ങെന യാണു്. അതു കാണാനായി വരരുതു്. അതുെകാണ്ടു് ഒരു ഗുണവും നിങ്ങൾക്കുണ്ടാവില്ല…”

“I shall not leave you.”

“ഞാൻ നിെന്ന ഒറ്റയ്ക്കു വിടില്ല.”

But he was worried.

അവെന്റ മുഖത്തു് ഉത്കണ്ഠ നിഴലിച്ചു.

“I tell you — it is also because of the snake. He must not bite you. Snakes — they are malicious creatures. This one might bite you just for fun…”

“ഞാനിതു പറയുന്നതു്… ആ പാമ്പിെന്റ കാര്യമായതു െകാണ്ടാണു്. അവൻ നിങ്ങെള കടിക്കാൻ പാടില്ല. പാ മ്പുകൾ ദുഷ്ടബുദ്ധികളാണു്. അവർ ചിലേപ്പാൾ രസത്തി നു േവണ്ടി നിങ്ങെള കടിെച്ചന്നു വരും…”

“I shall not leave you.”

“ഞാൻ നിെന്ന ഒറ്റയ്ക്കു വിടില്ല.”

But a thought came to reassure him:

ൈധര്യം െകാടുക്കുന്ന എേന്താ ചിന്ത അവെന്റ മനസ്സിൽ വന്നേപാെല േതാന്നി:

“It is true that they have no more poison for a second bite.”

“രണ്ടാമതു കടിക്കാൻ േവണ്ടി അവയ്ക്കു വിഷമുണ്ടാവിെല്ല ന്നു പറയുന്നതു് ശരിയാണു്.”

That night I did not see him set out on his way. He got away from me without making a sound. When I succeeded in catching up with him he was walking along with a quick and resolute step. He said to me merely:

അന്നു രാത്രിയിൽ അവൻ തെന്റ യാത്രയ്ക്കിറങ്ങുന്നതു് ഞാൻ കാണാെതേപായി. ഒെരാച്ചയും േകൾപ്പിക്കാ െത അവൻ സ്ഥലം വിടുകയായിരുന്നു. ഒടുവിൽ, ഞാൻ പിന്നാെലേയാടി അവെനാപ്പെമത്തിയേപ്പാൾ കാലുറ പ്പിച്ചു ചവിട്ടി, അതിേവഗം നടക്കുകയാണവൻ. അവൻ ഇത്രമാത്രം പറഞ്ഞു:

“Ah! You are there…”

“ആഹാ, നിങ്ങളിെങ്ങത്തിേയാ…”

And he took me by the hand. But he was still worrying.

അവൻ എെന്റ ൈക പിടിച്ചു. പേക്ഷ, അവെന്റ ഉത്കണ്ഠ മാറിയിരുന്നില്ല.

“It was wrong of you to come. You will suffer. I shall look as if I were dead; and that will not be true…”

“നിങ്ങൾ വന്നതു െതറ്റായിേപ്പായി. നി ങ്ങൾ വിഷമിക്കും. എെന്നക്കാണുേമ്പാൾ മരിച്ച േപാെല േതാന്നും; പേക്ഷ, അതു ശരിയായിരിക്കില്ല…”

I said nothing.

ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.

“You understand… it is too far. I cannot carry this body with me. It is too heavy.”

“ഞാൻ പറയുന്നതു മനസ്സിലാവുന്നുേണ്ടാ?… വളെരയ കെലയാണതു്. അത്രയും ദൂരം ഈ ഉടൽ ഒപ്പം െകാ ണ്ടുേപാകാൻ എനിക്കു കഴിയില്ല. വലിയ ഭാരമാണ തിനു്.”

I said nothing.

ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.

“But it will be like an old abandoned shell. There is nothing sad about old shells…”

“എന്നാലതിെന അനാഥമായ പഴെയാരു കക്കാേയാട്ടി േപാെല കണ്ടാൽ മതി. പഴയ കക്കാേയാട്ടികളിൽ ദുഃഖ കരമായി ഒന്നുമില്ല…”

I said nothing.

ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.

He was a little discouraged. But he made one more effort:

എെന്റ പ്രതികരണമില്ലായ്മ അവെന നിരുത്സാഹെപ്പടു ത്തിെയന്നു േതാന്നി. എന്നാലും അവൻ ഒരു ശ്രമം കൂടി നടത്തി.

“You know, it will be very nice. I, too, shall look at the stars. All the stars will be wells with a rusty pulley. All the stars will pour out fresh water for me to drink…”

“േനാക്കൂ, എത്ര സുന്ദരമായിരിക്കുമതു്. ഞാനും നക്ഷത്ര ങ്ങെള േനാക്കിനില്ക്കും. എല്ലാ നക്ഷത്രങ്ങളും തുരുമ്പിച്ച കപ്പിയുള്ള കിണറുകളായിരിക്കും. എല്ലാ നക്ഷത്രങ്ങ ളും എനിക്കു കുടിക്കാനായി പുതുെവള്ളം േകാരിെയാ ഴിക്കും…”

I said nothing.

ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.

“That will be so amusing! You will have five hundred million little bells, and I shall have five hundred million springs of fresh water…”

“എന്തു രസമായിരിക്കുമതു്! നിങ്ങൾക്കവ അമ്പതു േകാ ടി കുഞ്ഞുമണികളായിരിക്കും; എനിക്കു് അമ്പതു േകാടി െതളിനീരുറവകളും…”

And he too said nothing more, because he was crying…

അവനും പിെന്ന ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല; അവൻ കരയുകയാ യിരുന്നു.

“Here it is. Let me go on by myself.”

“ഇതാ, ആ സ്ഥലെമത്തി. ഇനി ഞാൻ ഒറ്റയ്ക്കു േപാകെട്ട.”

And he sat down, because he was afraid.

അവൻ മണ്ണിലിരുന്നു; അവനു േപടിയായിരുന്നു.

Then he said, again:

പിെന്ന അവൻ പറഞ്ഞു:

“You know — my flower… I am responsible for her. And she is so weak! She is so naïve! She has four thorns, of no use at all, to protect herself against all the world…”

“എെന്റ പൂവിെന അറിയാമേല്ലാ… അവളുെട ഉത്തരവാ ദിത്വം എനിക്കാണു്. അവൾ തീെര ബലഹീനയാണു്. വളെര ശുദ്ധമനസ്കയുമാണു്. ഈ േലാകേത്താടു െപാ രുതിനില്ക്കാൻ ഒരു ഗുണവുമില്ലാത്ത നാലു മുള്ളുകേള അവൾക്കുള്ളു…”

I too sat down, because I was not able to stand up any longer.

ഞാനും താെഴയിരുന്നു; എനിക്കു നില്ക്കാൻ പറ്റാതായിക്ക ഴിഞ്ഞിരുന്നു.

“There now — that is all…”

“അതാ… അേത്രയുള്ളു…”

He still hesitated a little; then he got up. He took one step. I could not move.

അവൻ പിെന്നയുെമാന്നു മടിച്ചു; പിെന്ന അവൻ എഴുേന്ന റ്റു നിന്നു. അവൻ ഒരടി മുേന്നാട്ടു വച്ചു. എനിക്കനങ്ങാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.

There was nothing but a flash of yellow close to his ankle. He remained motionless for an instant. He did not cry out. He fell as gently as a tree falls. There was not even any sound, because of the sand.

അവെന്റ കണങ്കാലിനടുത്തു് ഒരു മഞ്ഞനിറം മിന്നിമായു ന്നേത കണ്ടുള്ളു. ഒരു നിമിഷം അവൻ നിേശ്ചഷ്ടനായി നിന്നു. അവൻ നിലവിളിച്ചില്ല. വളെര ശാന്തനായിട്ടാണു് അവൻ പതിച്ചതു്, ഒരു മരം വീഴുന്ന േപാെല. പൂഴിയായ തു കാരണം ഒെരാച്ചയുമുണ്ടായില്ല.

XXVII

ഇരുപത്തിേയഴു്

And now six years have already gone by… I have never yet told this story. The companions who met me on my return were well content to see me alive. I was sad, but I told them: “I am tired.”

അതിനു േശഷം ആറു െകാല്ലം കടന്നുേപായിരിക്കുന്നു… ഈ കഥ ഞാൻ മുമ്പാേരാടും പറഞ്ഞിട്ടില്ല. ഞാൻ ജീവ േനാെട തിരിച്ചു വന്നതിൽ എെന്റ കൂട്ടുകാർക്കു സേന്താ ഷമായിരുന്നു. ഞാൻ ദുഃഖിതനായിരുന്നു; പേക്ഷ, ഞാൻ അവേരാടു പറഞ്ഞതു് “ഞാൻ ക്ഷീണിതനാണു്” എന്നാ യിരുന്നു.

Now my sorrow is comforted a little. That is to say — not entirely. But I know that he did go back to his planet, because I did not find his body at daybreak. It was not such a heavy body… and at night I love to listen to the stars. It is like five hundred million little bells…

ഇേപ്പാൾ എെന്റ ദുഃഖത്തിനു് െതെല്ലാരു ശമനം കിട്ടിയി രിക്കുന്നു. എന്നു പറഞ്ഞാൽ… പൂർണ്ണമായി മാറിയിട്ടി ല്ല. അവൻ തെന്റ ഗ്രഹത്തിേലക്കു മടങ്ങിേപ്പായി എന്നു് എനിക്കുറപ്പാണു്; കാരണം, േനരം െവളുത്തേപ്പാൾ അവെന്റ ശരീരം ഞാൻ കണ്ടില്ല. അത്ര ഭാരക്കൂടുതലുള്ള ശരീരവുമായിരുന്നില്ല അതു്… രാത്രിയിൽ നക്ഷത്രങ്ങൾ ക്കു കാേതാർത്തു കിടക്കാൻ എനിക്കിഷ്ടമാണു്. അമ്പതു േകാടി കുഞ്ഞുമണികൾ മുഴങ്ങുന്ന േപാെലയാണതു്…

But there is one extraordinary thing… when I drew the muzzle for the little prince, I forgot to add the leather strap to it. He will never have been able to fasten it on his sheep. So now I keep wondering: what is happening on his planet? Perhaps the sheep has eaten the flower…

പേക്ഷ, വിചിത്രമായ ഒരു കാര്യമുണ്ടു്… ലിറ്റിൽ പ്രിൻസി നു േവണ്ടി ആ വായ്പൂട്ടു വരച്ചു െകാടുക്കുേമ്പാൾ അതിൽ ഒരു േതാൽവാറു പിടിപ്പിക്കാൻ ഞാൻ വിട്ടുേപായി. അതില്ലാെത ആ വായ്പൂട്ടു് ആടിെന്റ മുഖത്തു വച്ചുെകട്ടാൻ അവനു കഴിയുകയുമില്ല. അേപ്പാൾ ഞാൻ ആേലാചിച്ചു േപാവുകയാണു്: എന്തായിരിക്കും അവെന്റ ഗ്രഹത്തിൽ നടന്നിട്ടുണ്ടാവുക? ആടു് അവെന്റ പൂവിെന കടിച്ചു തിന്നി ട്ടുണ്ടാവുേമാ?…

At one time I say to myself: “Surely not! The little prince shuts his flower under her glass globe every night, and he watches over his sheep very carefully…” Then I am happy. And there is sweetness in the laughter of all the stars.

ഞാൻ തെന്ന അതിനു സമാധാനവും കാണും: “ഒരിക്ക ലുമില്ല! ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് എല്ലാ രാത്രിയും ഒരു സ്ഫടിക േഗാളം െകാണ്ടു് പൂവു് അടച്ചുവയ്ക്കാറുണ്ടു്; ആടു വന്നു കടി ക്കാെത അവൻ ശ്രദ്ധിക്കുകയും െചയ്യുന്നുണ്ടു്.” അേപ്പാൾ എനിക്കു സേന്താഷമായി. നക്ഷത്രങ്ങെളാന്നാെക മധുര തരമായി ചിരിക്കുകയും െചയ്യും.

But at another time I say to myself: “At some moment or other one is absent-minded, and that is enough! On some one evening he forgot the glass globe, or the sheep got out, without making any noise, in the night…” And then the little bells are changed to tears…

ചിലേപ്പാൾ എനിക്കു േതാന്നും: “ആർക്കും ഒരു നിമിഷ േത്തക്കു് ശ്രദ്ധെയാന്നു മാറിേപ്പാകാമേല്ലാ; അതു മതി! ഒരു രാത്രിയിൽ അവൻ സ്ഫടികേഗാളത്തിെന്റ കാര്യം മറ ന്നുെവന്നു വരാം, ആടു് രാത്രിയിൽ ഒച്ചയുണ്ടാക്കാെത പു റത്തു ചാടിെയന്നു വരാം… അേപ്പാൾ കുഞ്ഞുമണികൾ കണ്ണീർത്തുള്ളികളായി മാറുകയാണു്…”

Here, then, is a great mystery. For you who also love the little prince, and for me, nothing in the universe can be the same if somewhere, we do not know where, a sheep that we never saw has — yes or no? — eaten a rose…

ഇെതല്ലാം ഒരു മഹാരഹസ്യമാണു്. ലിറ്റിൽ പ്രിൻസിെന േസ്നഹിക്കുന്ന നിങ്ങൾക്കും. എനിക്കാകെട്ട, നമുെക്കവി െടെയന്നറിയാത്ത ഒരിടത്തു്, നാെമാരിക്കലും കണ്ടിട്ടി ല്ലാത്ത ഒരാടു് ഒരു േറാസാപ്പൂ തിന്നാൽ അഥവാ തിന്നി െല്ലങ്കിൽ ഈ പ്രപഞ്ചത്തിെന്റ അവസ്ഥ തെന്ന മാറി േപ്പാവുകയാണു്.

Look up at the sky. Ask yourselves: is it yes or no? Has the sheep eaten the flower? And you will see how everything changes…

ആകാശേത്തക്കു േനാക്കൂ. എന്നിട്ടു സ്വയം േചാദിക്കൂ: “ആടു് പൂവു തിേന്നാ ഇല്ലേയാ?” അതിനുള്ള ഉത്തരത്തി നനുസൃതമായി സകലതും മാറുന്നതു നിങ്ങൾക്കു കാണാം…

And no grown-up will ever understand that this is a matter of so much importance!

അെതത്ര പ്രാധാന്യമുള്ള കാര്യമാെണന്നു് ഒരു മുതിർന്ന യാളും ഒരു കാലത്തും മനസ്സിലാക്കുകയുമില്ല!

This is, to me, the loveliest and saddest landscape in the world. It is the same as that on the preceding page, but I have drawn it again to impress it on your memory. It is here that the little prince appeared on Earth, and disappeared.

ഇതാണു് എെന്ന സംബന്ധിച്ചിടേത്താളം, ഈ േലാക െത്ത ഏറ്റവും മേനാഹരവും ഏറ്റവും ദുഃഖകരവുമായ ഭൂദൃ ശ്യം. മുൻേപജിൽ കണ്ടതു തെന്നയാണിതു്. നിങ്ങളുെട ഓർമ്മയിൽ തറഞ്ഞു നില്ക്കാൻ േവണ്ടിയാണു് ഞാനതു് ഒന്നുകൂടി വരച്ചതു്. ഇവിെട വച്ചാണു് ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് ഈ േലാകത്തു പ്രത്യക്ഷനായതു്, പിന്നീടു് അപ്രത്യക്ഷ നായതും.

Look at it carefully so that you will be sure to recognize it in case you travel some day to the African desert. And, if you should come upon this spot, please do not hurry on. Wait for a time, exactly under the star.

എെന്നങ്കിലുെമാരിക്കൽ ആഫ്രിക്കൻ മരുഭൂമിയിലൂെട യാത്ര െചേയ്യണ്ടി വരുേമ്പാൾ ആ സ്ഥലം നിങ്ങൾ തി രിച്ചറിയും എന്നുറപ്പു വരുത്താനായി ശ്രദ്ധ വച്ചു് ഇതിേല ക്കു േനാക്കൂ. ആ സ്ഥലെത്തത്തിയാൽ ധൃതി വച്ചു േപാവു കയുമരുതു്. ആ നക്ഷത്രത്തിനു േനേര ചുവട്ടിലായി അല്പ േനരം നില്ക്കുക.

Then, if a little man appears who laughs, who has golden hair and who refuses to answer questions, you will know who he is. If this should happen, please comfort me. Send me word that he has come back.

അേപ്പാൾ ഒരു ബാലൻ മുന്നിൽ വരിക യാെണങ്കിൽ, അവൻ ചിരിക്കുകയാെണങ്കിൽ, അവെന്റ മുടിയ്ക്കു സ്വർണ്ണനിറമാെണങ്കിൽ, നിങ്ങളുെട േചാദ്യങ്ങൾ ക്കു് അവനിൽ നിന്നു മറുപടി കിട്ടുന്നിെല്ലങ്കിൽ—എങ്കിൽ അവനാരാെണന്നു് നിങ്ങൾക്കു മനസ്സിലാകും. അങ്ങ െനെയാന്നു സംഭവിച്ചാൽ ദയവായി എെന്ന ആശ്വസി പ്പിക്കുക. അവൻ മടങ്ങിവന്നുെവന്നു് എത്രയും േവഗം എെന്ന അറിയിക്കുക.

1943

1943