IV

നാലു്

I had thus learned a second fact of great importance: this was that the planet the little prince came from was scarcely any larger than a house!

അങ്ങെനയാണു് സുപ്രധാനമായ രണ്ടാമെതാരു വസ്തുത ഞാൻ മനസ്സിലാക്കുന്നതു്: ലിറ്റിൽ പ്രിൻസിെന്റ സ്വേദശ മായ ഗ്രഹത്തിനു് ഒരു വീടിനുള്ളത്ര വലിപ്പേമയുള്ളു!

But that did not really surprise me much. I knew very well that in addition to the great planets — such as the Earth, Jupiter, Mars, Venus — to which we have given names, there are also hundreds of others, some of which are so small that one has a hard time seeing them through the telescope.

അതു പേക്ഷ, എെന്ന അത്രയ്ക്കങ്ങു വിസ്മയിപ്പിച്ചു എന്നു പറയാനുമില്ല. നാം േപരിട്ടു വിളിക്കുന്ന ഭൂമി, വ്യാഴം, െചാ വ്വ, െവള്ളി തുടങ്ങിയ മഹാഗ്രഹങ്ങൾെക്കാപ്പം േവെറയും നൂറു കണക്കിനു ഗ്രഹങ്ങളുെണ്ടന്നു് എനിക്കറിയാമായി രുന്നു; അവയിൽ ചിലതാകെട്ട, ദൂരദർശിനിയിൽക്കൂടി േനാക്കിയാേല്പാലും കണ്ണിൽ െപടാത്തവയും.

When an astronomer discovers one of these he does not give it a name, but only a number. He might call it, for example, “Asteroid 325”.

അവയി െലാന്നിെന കണ്ടുപിടിച്ചാൽ വാനശാസ്ത്രജ്ഞൻ അവയ്ക്കു നല്കുന്നതു് േപരല്ല, ഒരു നമ്പരാണു്. അയാൾ അതിെന, ഒരുദാഹരണം പറഞ്ഞാൽ, ‘ഛിന്നഗ്രഹം 325’ എന്നാ യിരിക്കും വിളിക്കുക.

I have serious reason to believe that the planet from which the little prince came is the asteroid known as B-612.

ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് വന്നതു് ബി-612 എന്നറിയെപ്പടുന്ന ഛിന്നഗ്രഹത്തിൽ നിന്നാെണന്നു് എനിക്കു ബലമായ സംശയമുണ്ടു്.

This asteroid has only once been seen through the telescope. That was by a Turkish astronomer, in 1909.

ഈ ഛിന്നഗ്രഹെത്ത ഒരിക്കൽ മാത്രേമ ദൂരദർശിനിയി ല്ക്കൂടി കണ്ടിട്ടുള്ളു. 1909-ൽ തുർക്കിക്കാരനായ ഒരു വാന നിരീക്ഷകനാണു് അതിെന കെണ്ടത്തിയതു്.

On making his discovery, the astronomer had presented it to the International Astronomical Congress, in a great demonstration. But he was in Turkish costume, and so nobody would believe what he said. Grown-ups are like that…

േജ്യാതിശാസ്ത്രജ്ഞന്മാരുെട അന്താരാഷ്ട്രസംഘടനയ്ക്കു മുന്നിൽ എല്ലാ െതളിവുകേളാെടയും അേദ്ദഹം തെന്റ കണ്ടുപിടുത്തം അവതരിപ്പിച്ചുെവങ്കിലും ആരും അതു വി ശ്വസിക്കാൻ തയാറായില്ല; കാരണം അേദ്ദഹം ധരിച്ചിരു ന്നതു് തുർക്കിക്കാരുെട േവഷമായിരുന്നു. മുതിർന്നവർ അങ്ങെനയാണു്…

Fortunately, however, for the reputation of Asteroid B-612, a Turkish dictator made a law that his subjects, under pain of death, should change to European costume.

പേക്ഷ, ഛിന്നഗ്രഹം ബി-612െന്റ ഭാഗ്യത്തിനു് പിന്നീ ടു തുർക്കി ഭരിച്ച ഒരു േസ്വച്ഛാധിപതി ജീവൻ േവണ െമങ്കിൽ സർവരും യൂേറാപ്യൻ േവഷത്തിേലക്കു മാറി േക്കാളണെമന്നു് ഉത്തരവിട്ടു.

So in 1920 the astronomer gave his demonstration all over again, dressed with impressive style and elegance. And this time everybody accepted his report.

അങ്ങെന 1920-ൽ നമ്മുെട വാനനിരീക്ഷകൻ േകാട്ടും സൂട്ടും ൈടയുെമാെക്കയായി രണ്ടാമതും തെന്റ കണ്ടുപിടുത്തം അവതരിപ്പിച്ചു. എല്ലാവ രും അേദ്ദഹത്തിെന്റ റിേപ്പാർട്ട് ൈകയടിച്ചു സ്വീകരിക്കു കയും െചയ്തു.

If I have told you these details about the asteroid, and made a note of its number for you, it is on account of the grown-ups and their ways.

ആ ഛിന്നഗ്രഹെത്തക്കുറിച്ചു് ഇത്രയും വിശദാംശങ്ങൾ ഞാൻ പറഞ്ഞതും അതിെന്റ നമ്പറിെനക്കുറിച്ചു പ്രേത്യ കം പരാമർശിച്ചതും മുതിർന്നവരുെട സ്വഭാവം മനസ്സിൽ വച്ചുെകാണ്ടാണു്.

When you tell them that you have made a new friend, they never ask you any questions about essential matters. They never say to you, “What does his voice sound like? What games does he love best? Does he collect butterflies?”

ഒരു പുതിയ കൂട്ടുകാരെന കിട്ടിെയന്നു് നിങ്ങൾ െചന്നു പറയുേമ്പാൾ അവെനക്കുറിച്ചുള്ള പ്ര ധാനെപ്പട്ട കാര്യങ്ങെളാന്നുമല്ല അവർക്കറിേയണ്ടതു്. “അവെന്റ ശബ്ദം േകൾക്കാെനങ്ങെന? ഏതു കളിയാണു് അവനു് ഏറ്റവും ഇഷ്ടം? അവൻ പൂമ്പാറ്റകെള േശഖരി ക്കാറുേണ്ടാ” എെന്നാന്നും അവർ േചാദിക്കില്ല.

Instead, they demand: “How old is he? How many brothers has he? How much does he weigh? How much money does his father make?” Only from these figures do they think they have learned anything about him.

പകരം അവർ ആവശ്യെപ്പടുകയാണു്: “എന്താണവെന്റ പ്രാ യം? അവനു് എത്ര േചട്ടാനിയന്മാരുണ്ടു്? അവെന്റ ഭാര െമന്തു്? അവെന്റ അച്ഛൻ എത്ര കാശുണ്ടാക്കുന്നു?” ഈ തരം േചാദ്യങ്ങൾക്കുത്തരമായിക്കിട്ടുന്ന അക്കങ്ങളിലൂ െടയാണു് തങ്ങൾ അവെനക്കുറിച്ചു മനസ്സിലാക്കുന്നതു് എന്നാണവരുെട ഭാവം.

If you were to say to the grown-ups: “I saw a beautiful house made of rosy brick, with geraniums in the windows and doves on the roof,” they would not be able to get any idea of that house at all. You would have to say to them: “I saw a house that cost $20,000.” Then they would exclaim: “Oh, what a pretty house that is!”

മുതിർന്നവേരാടു് നിങ്ങൾ ഇങ്ങെനെയാന്നു പറയുകയാ െണന്നിരിക്കെട്ട: “ഇളംചുവപ്പുനിറത്തിലൂള്ള ഇഷ്ടിക െകാണ്ടു െകട്ടിയതും ജനാലപ്പടികളിൽ ജേറനിയം െച ടികളും േമല്ക്കൂരയിൽ മാടപ്രാവുകളുമുള്ള മേനാഹരമായ ഒരു വീടു ഞാൻ കണ്ടു.” ആ വീടിെനക്കുറിച്ചു് ഒരു ധാരണ യും അവർക്കു കിട്ടില്ല. “20000 േഡാളർ മതിപ്പുള്ള ഒരു വീടു ഞാൻ കണ്ടു.” എന്നു നിങ്ങൾ അവേരാടു പറയണം. അേപ്പാൾ അവർ ഇങ്ങെന അത്ഭുതം കൂറും: “ഹാ, എത്ര സുന്ദരമാെയാരു വീടാണതു്!”

Just so, you might say to them: “The proof that the little prince existed is that he was charming, that he laughed, and that he was looking for a sheep. If anybody wants a sheep, that is a proof that he exists.” And what good would it do to tell them that? They would shrug their shoulders, and treat you like a child.

അേതപ്രകാരം, നിങ്ങൾ അവേരാടു പറഞ്ഞുെവന്നു വയ്ക്കുക: “ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് എെന്നാരാൾ ഉണ്ടായിരുന്നു എന്നതി നു െതളിവു് അവൻ സുന്ദരനായിരുന്നു, അവെന്റ ചിരി മേനാഹരമായിരുന്നു, അവൻ ഒരാടിെന അേന്വഷിച്ചു നടന്നിരുന്നു എന്നതാണു്. ഒരാൾക്കു െചമ്മരിയാടിെന േവണെമന്നു് ആഗ്രഹം േതാന്നിയാൽ അതു മതി, അങ്ങ െനെയാരാൾ ഉെണ്ടന്നതിനു െതളിവായി.” ഇതു പേക്ഷ, അവേരാടു പറഞ്ഞിെട്ടന്തു പ്രേയാജനം കിട്ടാൻ? അവർ േതാളു െവട്ടിക്കുകേയയുള്ളു; നിങ്ങൾ െവറും ശിശുവാെണ ന്നും അവർ പറയും.

But if you said to them: “The planet he came from is Asteroid B-612,” then they would be convinced, and leave you in peace from their questions. They are like that. One must not hold it against them. Children should always show great forbearance toward grown-up people.

അേത സമയം “ഛിന്നഗ്രഹം നമ്പർ ബി-612ൽ നിന്നാണു് അവൻ വന്നതു്” എന്നു പറഞ്ഞു േനാക്കൂ; അവർക്കേപ്പാൾ എല്ലാം േബാദ്ധ്യമായിക്കഴി ഞ്ഞു; അവർ പിെന്ന േചാദ്യങ്ങളുമായി നിങ്ങെള അല ട്ടാൻ വരികയുമില്ല. അവർ അങ്ങെനയാണു്. എന്നുവച്ചു് നിങ്ങളതു മനസ്സിൽ െകാണ്ടുനടക്കുകയും േവണ്ട. മുതിർന്നവരേല്ല എന്നു കരു തി അതങ്ങു ക്ഷമിച്ചുെകാടുേത്തക്കുക.

But certainly, for us who understand life, figures are a matter of indifference. I should have liked to begin this story in the fashion of the fairy-tales. I should have like to say:

എന്നാൽ ജീവിതം എെന്തന്നറിയാവുന്ന നാം അക്ക ങ്ങെള കാര്യമായിെട്ടടുക്കുേന്നയില്ല. ഈ കഥ യക്ഷി ക്കഥകളുെട മട്ടിൽ പറഞ്ഞുതുടങ്ങാനായിരുന്നു എനി ക്കിഷ്ടം. എങ്ങെനെയന്നാൽ:

“Once upon a time there was a little prince who lived on a planet that was scarcely any bigger than himself, and who had need of a sheep…” To those who understand life, that would have given a much greater air of truth to my story.

“ഒരിക്കൽ ഒരിടത്തു് ഒരു ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് ഉണ്ടായിരുന്നു; അവേനാളം േപാലുമി ല്ലാത്ത ഒരു ഗ്രഹത്തിലാണു് അവൻ താമസിച്ചിരുന്ന തു്; ഒരു െചമ്മരിയാടു് അവെന്റ വലിെയാരു ആഗ്രഹ മായിരുന്നു…” അങ്ങെനെയാരു തുടക്കം നല്കിയിരുെന്നങ്കിൽ ജീവിതം എെന്തന്നു മനസ്സിലാകുന്നവർക്കു് എെന്റ കഥയുെട യാ ഥാർത്ഥ്യം ഒന്നുകൂടി േബാദ്ധ്യെപ്പടുമായിരുന്നു.

For I do not want any one to read my book carelessly. I have suffered too much grief in setting down these memories. Six years have already passed since my friend went away from me, with his sheep. If I try to describe him here, it is to make sure that I shall not forget him.

എെന്റ പുസ്തകം അലക്ഷ്യമായി വായിക്കെപ്പടരുെതന്നാ ണു് എെന്റ ആഗ്രഹം. ഈ ഓർമ്മകൾ പകർത്തി വയ്ക്കാ നായി കണക്കിലധികം മനഃേക്ലശം ഞാൻ അനുഭവി ച്ചുകഴിഞ്ഞു. എെന്റ ചങ്ങാതി തെന്റ െചമ്മരിയാടുമായി എെന്ന പിരിഞ്ഞുേപായിട്ടു് ആറു െകാല്ലം കഴിഞ്ഞിരിക്കു ന്നു. ഇന്നു് ഞാൻ ഈ കഥ വിവരിക്കുന്നതു് ഞാൻ അവ െന മറക്കില്ല എന്നുറപ്പു വരുത്താനാണു്.

To forget a friend is sad. Not every one has had a friend. And if I forget him, I may become like the grown-ups who are no longer interested in anything but figures…

ഒരു േസ്നഹിത െന മറക്കുക എന്നു പറഞ്ഞാൽ എത്ര േഖദകരമാണതു്. എല്ലാവർക്കും േസ്നഹിതന്മാെര കിട്ടിേക്കാളണെമന്നുമി ല്ല. ഞാൻ അവെന മറക്കുക എന്നു വന്നാൽ അക്കങ്ങ ളിലല്ലാെത മെറ്റാന്നിലും താല്പര്യമില്ലാത്ത മുതിർന്നവെര േപ്പാെലയായി ഞാനും എന്നാണു് അതിനർത്ഥം…

It is for that purpose, again, that I have bought a box of paints and some pencils. It is hard to take up drawing again at my age, when I have never made any pictures except those of the boa constrictor from the outside and the boa constrictor from the inside, since I was six.

അങ്ങെനെയാരുേദ്ദശ്യം മനസ്സിൽ വച്ചുെകാണ്ടാണു് ഞാൻ േപായി ഒരു െപട്ടി ചായവും കുേറ െപൻസിലും വാങ്ങിയതു്. എെന്റ പ്രായത്തിൽ വരയ്ക്കാൻ തുടങ്ങുക എന്നതു് വളെര ദുഷ്കരമായ കാര്യമാണു്; ആറു വയസ്സുള്ള േപ്പാൾ െപരുമ്പാമ്പിെന്റ അകവും പുറവും വരച്ചതല്ലാെത മുൻപരിചയവും എനിക്കില്ലേല്ലാ.

I shall certainly try to make my portraits as true to life as possible. But I am not at all sure of success. One drawing goes along all right, and another has no resemblance to its subject.

എന്നാല്ക്കൂടി കഴിയുന്ന ത്ര വിശ്വസ്തമായി എെന്റ ദൗത്യം നിർവഹിക്കാൻ ഞാൻ ശ്രമിക്കാം. അതിൽ വിജയം കാണുെമന്നു് എനിക്കത്ര വലിയ ഉറപ്പുമില്ല. ഒരു ചിത്രം കുേറെയാെക്ക േഭദമായി രുന്നു; രണ്ടാമെതാന്നു വരച്ചതാകെട്ട, വിഷയവുമായി ഒരു സാദൃശ്യവുമില്ലാെതേപായി.

I make some errors, too, in the little prince’s height: in one place he is too tall and in another too short. And I feel some doubts about the color of his costume. So I fumble along as best I can, now good, now bad, and I hope generally fair-to-middling.

ലിറ്റിൽ പ്രിൻസിെന്റ ഉയരത്തിെന്റ കാര്യത്തിലും എനിക്കു പിശകു പറ്റുന്നു: ഒന്നിൽ െപാക്കം കൂടുതലാെണങ്കിൽ മെറ്റാന്നിൽ അവ നു െപാക്കം തീെര കുറഞ്ഞുേപാകുന്നു. അവെന്റ േവഷ ത്തിെന്റ നിറത്തിലും എനിക്കു ചില സംശയങ്ങളുണ്ടു്. അതിനാൽ എെന്നെക്കാണ്ടാവുന്നത്ര ഭംഗിയായി, ചില േപ്പാൾ നന്നായും ചിലേപ്പാൾ േമാശമായും, തപ്പിത്തട ഞ്ഞു ഞാൻ മുേന്നാട്ടു േപാകുന്നു…

In certain more important details I shall make mistakes, also. But that is something that will not be my fault. My friend never explained anything to me. He thought, perhaps, that I was like himself. But I, alas, do not know how to see sheep through the walls of boxes. Perhaps I am a little like the grown-ups. I have had to grow old.

സുപ്രധാനമായ മറ്റു ചില വിശദാംശങ്ങളിലും ഞാൻ പി ശകുകൾ വരുത്തുന്നുണ്ടു്. അതു പേക്ഷ, എെന്റ പിഴ െകാ ണ്ടല്ല. എെന്റ േസ്നഹിതൻ യാെതാന്നും എനിക്കു വിശ ദീകരിച്ചു തന്നിരുന്നില്ല. ഞാൻ അവെനേപ്പാെല തെന്ന യാെണന്നു് അവൻ വിചാരിച്ചിരുന്നിരിക്കണം. എനിക്കു േണ്ടാ െപട്ടികളുെട തുളകളിലൂെട േനാക്കി ഉള്ളിലുള്ള െചമ്മരിയാടിെന കാണാനറിയുന്നു! ഞാനും കുേറേശ്ശ മു തിർന്നവെരേപ്പാെലയായിട്ടുണ്ടാവും. എനിക്കും പ്രായം കൂടിവരികയേല്ല.

V

അഞ്ചു്

As each day passed I would learn, in our talk, something about the little prince’s planet, his departure from it, his journey. The information would come very slowly, as it might chance to fall from his thoughts. It was in this way that I heard, on the third day, about the catastrophe of the baobabs.

ഓേരാ ദിവസവും ഞങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള സംഭാഷണങ്ങ ളിൽ നിന്നു് ലിറ്റിൽ പ്രിൻസിെനക്കുറിച്ചുള്ള വിവരങ്ങൾ എനിക്കു കിട്ടിത്തുടങ്ങി: അവെന്റ സ്വേദശമായ ഗ്രഹ െത്തക്കുറിച്ചു്, അവിെട നിന്നും അവൻ വിട്ടുേപാന്നതി െനക്കുറിച്ചു്, അവെന്റ യാത്രെയക്കുറിച്ചു്. അതു േപാലും പേക്ഷ, വളെര സാവധാനമാണു കിട്ടിയിരുന്നതു്. അങ്ങ െനയാണു് ബേയാബാബുകൾ വരുത്തിയ വിപത്തിെന ക്കുറിച്ചു് മൂന്നാം ദിവസം ഞാൻ അറിയുന്നതു്.

This time, once more, I had the sheep to thank for it. For the little prince asked me abruptly — as if seized by a grave doubt.

ഇത്തവണയും ഞാൻ നന്ദി പറേയണ്ടതു് െചമ്മരിയാടി േനാടു തെന്നയാണു്. അന്നു െപെട്ടന്നാണു് ലിറ്റിൽ പ്രിൻ സ് എേന്നാടു േചാദിക്കുന്നത്—എേന്താ ഗൗരവേമറിയ സംശയം തെന്ന പിടിച്ചുലച്ച േപാെല:

“It is true, isn’t it, that sheep eat little bushes?”

“െചമ്മരിയാടു കൾ കുറ്റിെച്ചടികൾ തിന്നുെമന്നുള്ളതു ശരിയേല്ല?”

“Yes, that is true.”

“അെത, അതു ശരിയാണു്.”

“Ah! I am glad!”

“ഹാവൂ! എനിക്കു സേന്താഷമായി!”

I did not understand why it was so important that sheep should eat little bushes. But the little prince added:

െചമ്മരിയാടുകൾ കുറ്റിെച്ചടികൾ തിന്നുന്നതിൽ എന്താ ണിത്ര പ്രാധാന്യെമന്നു് എനിക്കു പിടി കിട്ടിയില്ല. അേപ്പാ ഴാണു് ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് േചാദിക്കുന്നതു്:

“Then it follows that they also eat baobabs?”

“എന്നു പറഞ്ഞാൽ അവ ബേയാബാബുകളും തിന്നിേല്ല?”

I pointed out to the little prince that baobabs were not little bushes, but, on the contrary, trees as big as castles; and that even if he took a whole herd of elephants away with him, the herd would not eat up one single baobab.

ബേയാബാബുകൾ കുറ്റിെച്ചടികളല്ല, േകാട്ടകൾ േപാ ലെത്ത കൂറ്റൻ മരങ്ങളാെണന്നു് ഞാൻ അവനു പറ ഞ്ഞുെകാടുത്തു; ഇനി ഒരാനപ്പറ്റെത്തത്തെന്ന അവൻ കൂട്ടിെക്കാണ്ടു േപായാലും ഒെരാറ്റ ബേയാബാബു തി ന്നുതീർക്കാൻ അവയ്ക്കു കഴിയിെല്ലന്നും ഞാൻ പറഞ്ഞു മനസ്സിലാക്കി.

The idea of the herd of elephants made the little prince laugh.

ആനപ്പറ്റെത്തപ്പറ്റി പറഞ്ഞേപ്പാൾ ലിറ്റിൽ പ്രിൻസിനു ചിരി െപാട്ടി.

“We would have to put them one on top of the other,” he said.

“അവെയ ഒന്നിനു മുകളിെലാന്നായി അടുക്കിവേയ്ക്കണ്ടി വരും,” അവൻ പറഞ്ഞു.

But he made a wise comment:

അേപ്പാഴാണു് അവെന്റ ബുദ്ധി പുറത്തു വരുന്നതു്:

“Before they grow so big, the baobabs start out by being little.”

“അത്ര വലുതായി വളരുന്നതിനു മുമ്പു് ബേയാബാബുകൾ കുഞ്ഞുൈതകളായിരിക്കുമേല്ലാ?”

“That is strictly correct,” I said. “But why do you want the sheep to eat the little baobabs?”

“തികച്ചും ശരിയാണതു്,” ഞാൻ പറഞ്ഞു. “അല്ല, ആടു് നിെന്റ ബേയാബാബു ൈതകൾ തിന്നണെമന്നു നിനക്കു േതാന്നാെനന്താ കാരണം?”

He answered me at once, “Oh, come, come!”, as if he were speaking of something that was self-evident.

അവെന്റ മറുപടി െപെട്ടന്നായിരുന്നു. “ഓ, അതു വിെട േന്ന!” അതിൽ കൂടുതൽ എന്തു വ്യക്തമാക്കാെനന്ന മട്ടിൽ അവൻ പറഞ്ഞു.

And I was obliged to make a great mental effort to solve this problem, without any assistance.

അവനിൽ നിെന്നാരു സഹായം കിട്ടിെല്ലന്നു വന്നേതാെട ആ പ്രശ്നത്തിനു തൃപ്തികരമായ ഒരുത്തരം കെണ്ടത്താൻ എനിക്കു മനസ്സു നല്ലവണ്ണം പ്ര വർത്തിപ്പിേക്കണ്ടി വന്നു.

Indeed, as I learned, there were on the planet where the little prince lived — as on all planets — good plants and bad plants. In consequence, there were good seeds from good plants, and bad seeds from bad plants.

മേറ്റതു ഗ്രഹത്തിലുെമന്ന േപാെല ലിറ്റിൽ പ്രിൻസിെന്റ ഗ്രഹത്തിലും നല്ല െചടികളും ചീത്തെച്ചടികളുമുെണ്ടന്നു് ഞാൻ മനസ്സിലാക്കി. നല്ല െചടികളിൽ നിന്നു് നല്ല വി ത്തുകളും ചീത്തെച്ചടികളിൽ നിന്നു് ചീത്ത വിത്തുകളും ഉണ്ടാകണമേല്ലാ.

But seeds are invisible. They sleep deep in the heart of the earth’s darkness, until some one among them is seized with the desire to awaken. Then this little seed will stretch itself and begin — timidly at first — to push a charming little sprig inoffensively upward toward the sun.

വിത്തുകൾ പേക്ഷ, അദൃശ്യമായിരി ക്കും. ഭൂഗർഭത്തിൽ അവ ഗാഢനിദ്രയിലായിരിക്കും; അേപ്പാഴാണു് അതിെലാന്നു് ഇനിയുണരാെമന്നു് െപ െട്ടന്നങ്ങു തീരുമാനിക്കുക. ആ കുഞ്ഞുവിത്തു് മൂരി നിവ രുന്നു, സൂര്യനു േനർക്കു പതുെക്ക ഒരു തളിരില നീട്ടുന്നു.

If it is only a sprout of radish or the sprig of a rose-bush, one would let it grow wherever it might wish. But when it is a bad plant, one must destroy it as soon as possible, the very first instant that one recognizes it.

അെതാരു മുള്ളങ്കിയുെട മുളേയാ േറാസാെച്ചടിയുെട ൈതേയാ ആെണങ്കിൽ അതവിെട നിന്നു വളരേട്ടെയ േന്ന ആരും പറയൂ. മറിച്ചു് അെതാരു കളയാെണങ്കിൽ കഴിയുന്നത്ര േവഗം, കണ്ട നിമിഷം തെന്ന, അതിെന പറിെച്ചടുത്തു നശിപ്പിേക്കണ്ടതുമാകുന്നു.

Now there were some terrible seeds on the planet that was the home of the little prince; and these were the seeds of the baobab. The soil of that planet was infested with them.

ലിറ്റിൽ പ്രിൻസിെന്റ ഗ്രഹത്തിലും അമ്മാതിരി ചില അന്തകവിത്തുകൾ ഉണ്ടായിരുന്നു; ബേയാബാബു മരങ്ങ ളുെട വിത്തുകളാണവ. ആ ഗ്രഹത്തിെല മണ്ണു നിറെയ അതായിരുന്നു.

A baobab is something you will never, never be able to get rid of if you attend to it too late. It spreads over the entire planet. It bores clear through it with its roots. And if the planet is too small, and the baobabs are too many, they split it in pieces…

ഇടെപടാൻ ൈവകിേപ്പായാൽ പിെന്ന കാര്യങ്ങൾ ൈക വിട്ടുേപാകുന്ന തരമാണു് ഈ ബേയാ ബാബ് മരം. ഗ്രഹം െമാത്തം അവ വളർന്നുപടരും. േവ രുകൾ െകാണ്ടതു തുളച്ചിറങ്ങും. ഗ്രഹം തീെരെച്ചറുതും ബേയാബാബുകൾ വളെരയധികവുമാെണങ്കിൽ അതു െപാട്ടിെത്തറിക്കുകയും െചയ്യും.

“It is a question of discipline,” the little prince said to me later on. “When you’ve finished your own toilet in the morning, then it is time to attend to the toilet of your planet, just so, with the greatest care. You must see to it that you pull up regularly all the baobabs, at the very first moment when they can be distinguished from the rosebushes which they resemble so closely in their earliest youth. It is very tedious work,” the little prince added, “but very easy.”

“അെതാരു നിഷ്ഠയുെട കാര്യമാണു്,” ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് പിന്നീെടേന്നാടു പറഞ്ഞു. “പ്രഭാതത്തിൽ സ്വന്തം േദ ഹം വൃത്തിയാക്കിക്കഴിഞ്ഞാൽ പിെന്ന എെന്റ ഗ്രഹം വൃത്തിയാേക്കണ്ട േനരമാകുന്നു. കണ്ടാൽ േറാസാെച്ച ടിയുെട ൈത േപാലിരിക്കുന്ന ബേയാബാബുകൾ തല െപാക്കുന്ന നിമിഷം തെന്ന അവ പിഴുെതടുത്തു കള യണം. ക്ഷീണിപ്പിക്കുെമങ്കിലും എളുപ്പം െചയ്യാവുന്ന പണിയുമാണതു്.”

And one day he said to me: “You ought to make a beautiful drawing, so that the children where you live can see exactly how all this is.

പിെന്നാരിക്കൽ അവൻ എേന്നാടു പറയുകയാണു്: “നി ങ്ങൾ നെല്ലാരു ചിത്രം വരയ്ക്കണം; നിങ്ങൾ താമസിക്കു ന്നിടെത്ത കുട്ടികളും കാര്യം മനസ്സിലാക്കെട്ട.

That would be very useful to them if they were to travel some day. Sometimes,” he added, “there is no harm in putting off a piece of work until another day. But when it is a matter of baobabs, that always means a catastrophe. I knew a planet that was inhabited by a lazy man. He neglected three little bushes…”

എെന്നങ്കി ലും യാത്ര െചേയ്യണ്ടി വരികയാെണങ്കിൽ അവർക്കതു പേയാഗെപ്പടും. ഇന്നെത്ത േജാലി മെറ്റാരു ദിവസേത്ത ക്കു മാറ്റിവയ്ക്കുന്നതു് ചിലേപ്പാെഴാെക്ക സൗകര്യപ്രദമാ െണന്നു വരാം. ബേയാബാബുകളുെട കാര്യത്തിൽ അങ്ങ െന െചയ്യുന്നതു് ആപത്തു ക്ഷണിച്ചുവരുത്തുകയാണു്. ഒരു കുഴിമടിയൻ താമസിച്ചിരുന്ന ഒരു ഗ്രഹം എനിക്ക റിയാം. മൂന്നു കുറ്റിെച്ചടികൾ വളർന്നുവരുന്നതു് അയാൾ അത്ര കാര്യമാക്കിയില്ല…”

So, as the little prince described it to me, I have made a drawing of that planet. I do not much like to take the tone of a moralist. But the danger of the baobabs is so little understood, and such considerable risks would be run by anyone who might get lost on an asteroid, that for once I am breaking through my reserve.

ലിറ്റിൽ പ്രിൻസിെന്റ വിവരണം അനുസരിച്ചു് ഞാൻ ആ ഗ്രഹത്തിെന്റ ഒരു ചിത്രം വരച്ചുണ്ടാക്കി. ഒരുപേദ ശിയുെട സ്വരത്തിൽ സംസാരിക്കാൻ എനിെക്കാട്ടും താല്പര്യമില്ല; എന്നാലും ഞാൻ പറയെട്ട, ബേയാബാബു കൾ ഉണ്ടാക്കുന്ന വിപത്തിെനക്കുറിച്ചു് ആരും ഇതു വെര േബാധവാന്മാരായിട്ടില്ല.

“Children,” I say plainly, “watch out for the baobabs!” My friends, like myself, have been skirting this danger for a long time, without ever knowing it; and so it is for them that I have worked so hard over this drawing. The lesson which I pass on by this means is worth all the trouble it has cost me.

അതിനാൽ കുട്ടികേള, ബേയാ ബാബുകെള കരുതിയിരിക്കുക. എെന്റ േസ്നഹിതന്മാരും എെന്നേപ്പാെല തെന്ന കുേറ ക്കാലം ഈ അപകടം കണ്ടിെല്ലന്നു നടിച്ചു നടന്നു. അതി നാൽ അവർക്കു േവണ്ടിയാണു് ഈ ചിത്രം ഇത്ര േക്ലശി ച്ചു ഞാൻ വരച്ചതു്. ഇതു വഴി ഞാൻ പകർന്നു നല്കാൻ ഉേദ്ദശിക്കുന്ന സേന്ദശം എെന്റ ബുദ്ധിമുട്ടിനു മതിയായ പ്രതിഫലമാെണന്നു ഞാൻ കരുതുന്നു.

Perhaps you will ask me, “Why are there no other drawing in this book as magnificent and impressive as this drawing of the baobabs?” The reply is simple. I have tried. But with the others I have not been successful. When I made the drawing of the baobabs I was carried beyond myself by the inspiring force of urgent necessity.

നിങ്ങൾ േചാദിേച്ചക്കും, “ബേയാബാബുകളുെട ചിത്രം േപാെല അത്ര ഗംഭീരവും മനസ്സിൽ തറയ്ക്കുന്നതുമായ േവ േറ ചിത്രങ്ങൾ പുസ്തകത്തിൽ കാണാത്തെതന്തുെകാ ണ്ടാണു്?” അതിനുള്ള മറുപടി ലളിതമാണു്. ഞാൻ ശ്രമിച്ചിരുന്നു. പേക്ഷ, മറ്റുള്ളവയുെട കാര്യത്തിൽ ഞാൻ അത്ര വിജയി ച്ചില്ല. എെന്റ കഴിവിനുമപ്പുറം ശ്രമിക്കാൻ എെന്ന േപ്രരി പ്പിച്ചതു് ഒരാവശ്യകതയുെട അടിയന്തിരപ്രാധാന്യമായി രുന്നു.

VI

ആറു്

Oh, little prince! Bit by bit I came to understand the secrets of your sad little life… For a long time you had found your only entertainment in the quiet pleasure of looking at the sunset. I learned that new detail on the morning of the fourth day, when you said to me:

ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ്! നിെന്റ ദാരുണമായ കുഞ്ഞുജീവിതത്തി െന്റ വിശദാംശങ്ങൾ ക്രേമണ ഞാൻ അറിഞ്ഞതു് ഈ വിധമായിരുന്നു. കുേറക്കാലേത്തക്കു് നിെന്റ ആെകയുള്ള വിേനാദം സൂര്യാസ്തമയം േനാക്കിയിരിക്കൽ മാത്രമായി രുന്നു. ഈ പുതിയ കാര്യം ഞാൻ അറിയുന്നതു് നാലാം ദിവസം കാലത്താണു്. അന്നു നീ പറഞ്ഞു:

“I am very fond of sunsets. Come, let us go look at a sunset now.”

“അസ്തമയങ്ങൾ എനിക്കു വളെര ഇഷ്ടമാണു്. വരൂ, നമു െക്കാരസ്തമയം കാണാൻ േപാകാം.”

“But we must wait,” I said.

“പേക്ഷ, അതിനു സമയമാേവേണ്ട?” ഞാൻ േചാദിച്ചു.

“Wait? For what?”

“ഏതിനു്?”

“For the sunset. We must wait until it is time.”

“സൂര്യൻ അസ്തമിക്കാൻ.”

At first you seemed to be very much surprised. And then you laughed to yourself. You said to me:

ആദ്യം നീ വല്ലാെത അമ്പരന്നതായി എനിക്കു േതാന്നി; പിെന്ന നീ െപാട്ടിച്ചിരിച്ചു. നീ പറഞ്ഞു:

“I am always thinking that I am at home!”

“ഞാൻ ഇേപ്പാഴും നാട്ടിലാെണന്നു വിചാരിച്ചുേപായി!”

Just so. Everybody knows that when it is noon in the United States the sun is setting over France. If you could fly to France in one minute, you could go straight into the sunset, right from noon.

അതിൽ െതറ്റില്ല. അേമരിക്കയിൽ നട്ടുച്ചയായിരിക്കു േമ്പാൾ ഫ്രാൻസിൽ അസ്തമയമായിരിക്കുെമന്നു് ആർ ക്കുമറിയാം. ഒറ്റ മിനുട്ടു െകാണ്ടു് ഫ്രാൻസിേലക്കു പറക്കാൻ പറ്റി യാൽ നട്ടുച്ചയിൽ നിന്നു നിങ്ങെളത്തുന്നതു് അസ്തമയ ത്തിേലക്കായിരിക്കും.

Unfortunately, France is too far away for that. But on your tiny planet, my little prince, all you need do is move your chair a few steps. You can see the day end and the twilight falling whenever you like…

കഷ്ടകാലത്തിനു പേക്ഷ, ഫ്രാൻ സ് വളെര ദൂരത്തായിേപ്പായി. എന്നാൽ നിെന്റ ഗ്രഹ ത്തിൽ, ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ്, നിനക്കു കേസര രണ്ടുമൂന്നടി പിന്നിേലക്കു മാറ്റിയിട്ടാൽ മതി. ഇഷ്ടമുള്ളേപ്പാെഴാെക്ക പകലസ്തമിക്കുന്നതും കണ്ടു നിനക്കിരിക്കാം…

“One day,” you said to me, “I saw the sunset forty-four times!”

“അെന്നാരു ദിവസം ഞാൻ നാല്പത്തിനാലു് അസ്തമയ ങ്ങൾ കണ്ടു!”

And a little later you added:

അല്പേനരം കഴിഞ്ഞു നീ പറഞ്ഞു:

“You know — one loves the sunset, when one is so sad…”

“മനസ്സു സങ്കടെപ്പടുേമ്പാഴാണു് അസ്തമയം മേനാഹരമാ വുക…”

“Were you so sad, then?” I asked, “on the day of the forty-four sunsets?”

“നാല്പത്തിനാലു് അസ്തമയങ്ങൾ കണ്ട ദിവസം,” ഞാൻ േചാദിച്ചു, “നിെന്റ മനസ്സിൽ അത്ര സങ്കടമുണ്ടായിരുേന്നാ?”

But the little prince made no reply.

പേക്ഷ, ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് അതിനു മറുപടി പറഞ്ഞില്ല.

VII

ഏഴു്

On the fifth day — again, as always, it was thanks to the sheep — the secret of the little prince’s life was revealed to me. Abruptly, without anything to lead up to it, and as if the question had been born of long and silent meditation on his problem, he demanded:

അഞ്ചാമെത്ത ദിവസം—ആ െചമ്മരിയാടാണു് ഇവിെട യും എെന്ന സഹായിച്ചതു്—ലിറ്റിൽ പ്രിൻസിെന്റ ജീവി തത്തിെല മെറ്റാരു രഹസ്യം എനിക്കു െവളിെപ്പട്ടുകിട്ടി. െപെട്ടന്നു്, ഒരു മുഖവുരയുമില്ലാെത, ഏെറക്കാലെത്ത മൗ നധ്യാനത്തിനു വിേധയമാെയാരു പ്രശ്നത്തിൽ നിന്നുയർ ന്നു വന്നതാണെതന്ന േപാെല, അവൻ േചാദിച്ചു:

“A sheep — if it eats little bushes, does it eat flowers, too?”

“െചമ്മരിയാടിനു് കുറ്റിെച്ചടികൾ തിന്നാെമങ്കിൽ അതിനു പൂക്കളും തിന്നുകൂേട?”

“A sheep,” I answered, “eats anything it finds in its reach.”

“ആടുകൾ ൈകയിൽ കിട്ടുന്നെതന്തും കഴിക്കും,” ഞാൻ പറഞ്ഞു.

“Even flowers that have thorns?”

“മുള്ളുള്ള പൂക്കളും?”

“Yes, even flowers that have thorns.”

“അെത. മുള്ളുള്ള പൂക്കളും.”

“Then the thorns — what use are they?”

“അേപ്പാൾ പിെന്ന മുള്ളുകൾ െകാെണ്ടന്താ ഗുണം?”

I did not know. At that moment I was very busy trying to unscrew a bolt that had got stuck in my engine. I was very much worried, for it was becoming clear to me that the breakdown of my plane was extremely serious. And I had so little drinking-water left that I had to fear for the worst.

അെതനിക്കറിയില്ലായിരുന്നു. ആ സമയത്തു് ഞാൻ എഞ്ചിനിൽ നിന്നു് ഒരു േബാൾട്ട് ഊരിെയടുക്കാനുള്ള ശ്രമത്തിലായിരുന്നു. എെന്റ േവവലാതി കൂടിവരികയാ യിരുന്നു; കാരണം, എെന്റ വിമാനത്തിെന്റ തകരാറു് അത്രെയളുപ്പം പരിഹരിക്കാവുന്നതെല്ലന്നു് െതളിഞ്ഞു വരികയായിരുന്നു; ദാഹിച്ചു മരിേക്കണ്ടി വരുെമന്നുള്ള ഘട്ടത്തിേലക്കു ൈകയിലുള്ള െവള്ളം കുറയുകയും.

“The thorns — what use are they?”

“മുള്ളുകൾ െകാെണ്ടന്താ ഗുണം?”

The little prince never let go of a question, once he had asked it. As for me, I was upset over that bolt. And I answered with the first thing that came into my head:

ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് ഒരു േചാദ്യം േചാദിച്ചാൽ അതിെനാ രുത്തരം കിട്ടാെത അവൻ വിടില്ല. ഞാനാെണങ്കിൽ ആ േബാൾട്ടിെന്റ കാര്യത്തിൽ െവറി പിടിച്ചു നില്ക്കുകയാ യിരുന്നു. അധികം ആേലാചിക്കാൻ നില്ക്കാെത ഞാൻ പറഞ്ഞു:

“The thorns are of no use at all. Flowers have thorns just for spite!”

“മുള്ളുകൾ െകാണ്ടു് ഒരുപേയാഗവുമില്ല. പൂക്കൾക്കു വി േദ്വഷം കാണിക്കാനുള്ള വഴിയാണതു്!”

“Oh!”

“അേയ്യാ!”

There was a moment of complete silence. Then the little prince flashed back at me, with a kind of resentfulness:

ഒരു നിമിഷം അവൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല; എന്നി ട്ടവൻ ഒരുതരം അമർഷേത്താെട എെന്റ േനർക്കു് ആഞ്ഞ ടിച്ചു:

“I don’t believe you! Flowers are weak creatures. They are naïve. They reassure themselves as best they can. They believe that their thorns are terrible weapons…”

“നിങ്ങൾ പറഞ്ഞതു ഞാൻ വിശ്വസിക്കുന്നില്ല! പൂക്കൾ തീെര ദുർബലരാണു്. അവർ ശുദ്ധരുമാണു്. ആത്മവി ശ്വാസം കിട്ടാൻ േവണ്ടി അവർ ഓേരാ വഴി േനാക്കുന്നു െവേന്നയുള്ളു. തങ്ങളുെട മുള്ളുകൾ കണ്ടാൽ ആരും േപ ടിച്ചുേപാകുെമന്നാണു് അവർ കരുതുന്നതു്…”

I did not answer. At that instant I was saying to myself: “If this bolt still won’t turn, I am going to knock it out with the hammer.” Again the little prince disturbed my thoughts:

ഞാൻ മറുപടിെയാന്നും പറഞ്ഞില്ല. ആ സമയം ഞാൻ മനസ്സിൽ പറയുകയായിരുന്നു: “ഇേപ്പാൾ ഈ േബാൾ ട്ട് ഊരിേപ്പാന്നിെല്ലങ്കിൽ ഞാനതു് ചുറ്റിക വച്ചു് അടിച്ചി ളക്കാൻ േപാവുകയാണു്.” ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് പിെന്നയും എെന്റ ചിന്തയ്ക്കു തടയിട്ടു:

“And you actually believe that the flowers — ”

“നിങ്ങൾ ശരിക്കും വിശ്വസിക്കുന്നുേണ്ടാ, പൂക്കൾ…”

“Oh, no!” I cried. “No, no, no! I don’t believe anything. I answered you with the first thing that came into my head. Don’t you see — I am very busy with matters of consequence!”

“അേയ്യാ, ഇല്ല!” ഞാൻ വിളിച്ചുപറഞ്ഞു. “ഇല്ല, ഇല്ല, ഇല്ല! ഞാൻ ഒന്നിലും വിശ്വസിക്കുന്നില്ല. മനസ്സിൽ അേപ്പാൾ വന്നതു ഞാൻ വിളിച്ചുപറഞ്ഞുെവേന്നയുള്ളു. ഞാൻ ഗൗരവമുള്ള ഒരു കാര്യം െചയ്യുകയാെണന്നു നിന ക്കു കണ്ടൂേട!”

He stared at me, thunderstruck.

അവൻ അമ്പരേപ്പാെട എെന്ന മിഴിച്ചുേനാക്കി.

“Matters of consequence!”

“ഗൗരവമുള്ള കാര്യം!”

He looked at me there, with my hammer in my hand, my fingers black with engine-grease, bending down over an object which seemed to him extremely ugly…

ൈകയിൽ ഒരു ചുറ്റികയും ഗ്രീസു പുരണ്ട വിരലുകളുമായി, കാണാൻ ഭംഗിയില്ലാത്തെതന്നു് അവനു േതാന്നിയ ഒരു വസ്തുവിെന കുനിഞ്ഞു േനാക്കിെക്കാണ്ടു നില്ക്കുകയാണു ഞാൻ.

“You talk just like the grown-ups!”

“മുതിർന്നവെരേപ്പാെലയാണു് നിങ്ങൾ സംസാരിക്കുന്നതു്!”

That made me a little ashamed. But he went on, relentlessly:

അതു േകട്ടേപ്പാൾ ഞാെനാന്നു ചൂളി. പേക്ഷ, അവൻ വി ടുന്നില്ല:

“You mix everything up together… You confuse everything…”

“നിങ്ങൾ സകലതും കൂട്ടിക്കുഴയ്ക്കുകയാണു്… നിങ്ങൾക്കു് യാെതാന്നിെന്റയും വാലും തുമ്പും പിടി കിട്ടുന്നില്ല…”

He was really very angry. He tossed his golden curls in the breeze.

അവനു ശരിക്കും േകാപം വന്നിരിക്കയാണു്. അവെന്റ സ്വർണ്ണമുടി ഇളംകാറ്റിലിളകി.

“I know a planet where there is a certain red-faced gentleman. He has never smelled a flower. He has never looked at a star. He has never loved any one. He has never done anything in his life but add up figures. And all day he says over and over, just like you: ‘I am busy with matters of consequence!’ And that makes him swell up with pride. But he is not a man — he is a mushroom!”

“മുഖം ചുവന്നുതുടുത്ത ഒരാൾ താമസിക്കുന്ന ഒരു ഗ്രഹം എനിക്കറിയാം. അയാൾ ഇേന്ന വെര ഒരു പൂവു മണ ത്തിട്ടില്ല, ഒരു നക്ഷത്രെത്ത കെണ്ണടുത്തു േനാക്കിയിട്ടി ല്ല, ഒരാെളയും േസ്നഹിച്ചിട്ടില്ല. കണക്കു കൂട്ടുകയല്ലാെത ജീവിതത്തിൽ ഒരു വസ്തു അയാൾ െചയ്തിട്ടില്ല. ദിവസം മുഴുവൻ അയാൾ പറഞ്ഞുെകാണ്ടിരിക്കുന്നതാകെട്ട, നി ങ്ങൾ ഇേപ്പാൾ പറഞ്ഞതു തെന്ന: ‘ഞാൻ ഗൗരവമുള്ള ഒരു കാര്യം െചയ്യുകയാണു്!’ എന്നിട്ടു് അഭിമാനം െകാ ണ്ടു് അയാൾ സ്വയം ഊതിവീർപ്പിക്കും. പേക്ഷ, ഞാൻ ഇപ്പറഞ്ഞയാൾ മനുഷ്യെനാന്നുമല്ല—ഒരു കൂൺ!”

“A what?”

“ഒരു എന്താെണന്നാ പറഞ്ഞതു്?”

“A mushroom!”

“ഒരു കൂൺ!”