“Whether volcanoes are extinct or alive, it comes to the same thing for us,” said the geographer. “The thing that matters to us is the mountain. It does not change.”

“അഗ്നിപർവതങ്ങൾ സജീവേമാ അല്ലാെതേയാ ആക െട്ട, ഞങ്ങൾക്കു് അെതാരുേപാെലയാണു്,: ഭൗമശാസ്ത്ര ജ്ഞൻ പറഞ്ഞു. “ഞങ്ങളുെട പരിഗണനയിൽ വരുന്ന തു് മലകളാണു്. അവയ്ക്കു മാറ്റവുമില്ല.”

“But what does that mean — ‘ephemeral’?” repeated the little prince, who never in his life had let go of a question, once he had asked it.

“പേക്ഷ, ൈനമിഷികം—എന്നു പറഞ്ഞാൽ?” ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് ആവർത്തിച്ചു; ഒരു േചാദ്യം േചാദിച്ചാൽ അതി നുത്തരം കിട്ടാെത അവൻ വിടില്ലേല്ലാ.

“It means, ‘which is in danger of speedy disappearance.’”

“ൈനമിഷികം എന്നു പറഞ്ഞാൽ ഏതു നിമിഷവും മറ ഞ്ഞുേപാകാവുന്നതു് എന്നർത്ഥം.”

“Is my flower in danger of speedy disappearance?”

“എങ്കിൽ എെന്റ പൂവും ഏതു നിമിഷവും മറഞ്ഞുേപാ കുേമാ?”

“Certainly it is.”

“സംശയെമന്താ!”

“My flower is ephemeral,” the little prince said to himself, “and she has only four thorns to defend herself against the world. And I have left her on my planet, all alone!”

“എെന്റ പൂവു് ൈനമിഷികമാണു്,” ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് സ്വ യം പറഞ്ഞു. “േലാകേത്താടു െപാരുതിനില്ക്കാൻ അവൾ ക്കുള്ളേതാ, നാലു മുള്ളുകളും. ഞാനവെള അവിെട ഒറ്റയ്ക്കു വിട്ടിട്ടു േപാരുകയും െചയ്തു!”

That was his first moment of regret. But he took courage once more.

ഇതാദ്യമായി അവനു് കുറ്റേബാധം േതാന്നുകയായിരുന്നു. പേക്ഷ, െപെട്ടന്നു തെന്ന അവൻ ൈധര്യം വീെണ്ടടുക്കു കയും െചയ്തു.

“What place would you advise me to visit now?” he asked.

“ഇനി ഞാൻ എേങ്ങാട്ടു േപാകണെമന്നാണു് താങ്കൾ പറയുക?” അവൻ േചാദിച്ചു.

“The planet Earth,” replied the geographer. “It has a good reputation.”

“ഭൂമിയിേലക്കു െപാേയ്ക്കാ,” അേദ്ദഹം പറഞ്ഞു, “വളെര പ്രസിദ്ധമാണതു്.”

And the little prince went away, thinking of his flower.

തെന്റ പൂവിെനക്കുറിേച്ചാർത്തുെകാണ്ടു് ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് അവിെട നിന്നു യാത്ര തിരിച്ചു.

XVI

പതിനാറു്

So then the seventh planet was the Earth.

അങ്ങെന ഏഴാമെത്ത ഗ്രഹം ഭൂമിയായിരുന്നു.

The Earth is not just an ordinary planet! One can count, there, 111 kings (not forgetting, to be sure, the Negro kings among them), 7000 geographers, 900,000 businessmen, 7,500,000 tipplers, 311,000,000 conceited men — that is to say, about 2,000,000,000 grown-ups.

ഭൂമി എന്നു പറയുന്നതു് െവറുെമാരു സാധാരണ ഗ്രഹമല്ല. നൂ റ്റിപ്പതിെനാന്നു രാജാക്കന്മാരും (ഇവരിൽ ആഫ്രിക്കൻ രാജാക്കന്മാരുമുേണ്ട) ഏഴായിരം ഭൗമശാസ്ത്രജ്ഞന്മാരും ഒമ്പതു ലക്ഷം ബിസിനസ്സുകാരും എഴുപത്തഞ്ചു ലക്ഷം കുടിയന്മാരും മുപ്പെത്താന്നു േകാടി പത്തു ലക്ഷം െപാങ്ങ ച്ചക്കാരും ഉൾെക്കാള്ളുന്നതാണതു്; എന്നു പറഞ്ഞാൽ ഏകേദശം ഇരുന്നൂറു േകാടി മുതിർന്നവർ.

To give you an idea of the size of the Earth, I will tell you that before the invention of electricity it was necessary to maintain, over the whole of the six continents, a veritable army of 462,511 lamplighters for the street lamps.

ഭൂമിയുെട വലിപ്പെത്തക്കുറിച്ചു് നിങ്ങൾെക്കാരു ധാരണ കിട്ടാൻ േവണ്ടി പറയുകയാണു്: ൈവദ്യുതി കണ്ടുപിടിക്കു ന്നതിനു മുമ്പു് ആറു ഭൂഖണ്ഡങ്ങളിെലയും െതരുവുവിളക്കു കൾ െകാളുത്തുന്നതിനു് നാലു ലക്ഷത്തി അറുപത്തീരാ യിരത്തിയഞ്ഞൂറ്റിപ്പതിെനാന്നു േപരുെട േസവനം േവ ണ്ടിവന്നിരുന്നു.

Seen from a slight distance, that would make a splendid spectacle. The movements of this army would be regulated like those of the ballet in the opera.

അല്പം ദൂെര നിന്നു േനാക്കിയാൽ അതു മേനാഹരമാ െയാരു കാഴ്ച തെന്നയായിരുന്നു. ഓെപ്പറായിെല നൃ ത്തരംഗം ചിട്ടെപ്പടുത്തിയിരിക്കുന്നതു േപാെല േതാന്നും.

First would come the turn of the lamplighters of New Zealand and Australia. Having set their lamps alight, these would go off to sleep. Next, the lamplighters of China and Siberia would enter for their steps in the dance, and then they too would be waved back into the wings.

ആദ്യെത്ത ഊഴം ന്യൂസിലാന്റിെലയും ഓേസ്ട്രലിയായി െലയും വിളക്കു െകാളുത്തലുകാരുേടതാണു്. തങ്ങളുെട ഭാഗെത്ത വിളക്കുകൾ െതളിച്ചുകഴിഞ്ഞാൽ അവർ േപാ യിക്കിടന്നുറങ്ങും. തുടർന്നു് ൈചനയിെലയും ൈസബീരി യയിെലയും വിളക്കുകാർ തങ്ങളുെട നൃത്തച്ചുവടുകളുമായി കടന്നു വരികയായി; അവരും പിെന്ന ഇരുവശങ്ങളിലൂ െട അണിയറയിേലക്കു മടങ്ങുന്നു.

After that would come the turn of the lamplighters of Russia and the Indies; then those of Africa and Europe; then those of South America; then those of South America; then those of North America.

അതും കഴിഞ്ഞാൽ റഷ്യയിെലയും ഇന്ത്യയിെലയും വിളക്കുകാരുെട ഊഴ മാണു്; പിെന്ന ആഫ്രിക്കയിെലയും യൂേറാപ്പിെലയും; പി െന്ന െതേക്ക അേമരിക്കക്കാർ; പിെന്ന വടേക്ക അേമരി ക്കക്കാർ.

And never would they make a mistake in the order of their entry upon the stage. It would be magnificent.

അരങ്ങേത്തക്കുള്ള അവരുെട വരവിൽ ക്രമം െതറ്റുക എന്നതുണ്ടാവില്ല. അത്ഭുതാദരങ്ങൾ ജനിപ്പിക്കു ന്ന കാഴ്ച തെന്നയാണതു്!

Only the man who was in charge of the single lamp at the North Pole, and his colleague who was responsible for the single lamp at the South Pole — only these two would live free from toil and care: they would be busy twice a year.

ഉത്തരധ്രുവത്തിൽ ആെകയുള്ള ഒരു െതരുവുവിളക്കു െകാളുത്തുന്നയാൾക്കും അതുേപാെല ദക്ഷിണധ്രുവത്തി െല ഒറ്റവിളക്കു െകാളുത്തുന്നയാൾക്കും മാത്രേമ അല്ലല റിയാെത, അലസമായി ജീവിക്കാനുള്ള ഭാഗ്യം കിട്ടിയു ള്ളു. അവർക്കു് െകാല്ലത്തിൽ രണ്ടു വട്ടം മാത്രം വിളക്കു കത്തിച്ചാൽ മതി.

ХVII

പതിേനഴു്

When one wishes to play the wit, he sometimes wanders a little from the truth. I have not been altogether honest in what I have told you about the lamplighters. And I realize that I run the risk of giving a false idea of our planet to those who do not know it. Men occupy a very small place upon the Earth.

രസിപ്പിക്കാൻ േനാക്കുേമ്പാൾ നാം ചിലേപ്പാൾ േനരിൽ നിന്നകന്നു േപാെയന്നു വരാം. വിളക്കു െകാളുത്തലുകാ െരക്കുറിച്ചു് ഞാൻ ഇേപ്പാൾ പറഞ്ഞതു മുഴുവൻ സത്യമാ കണെമന്നില്ല. നമ്മുെട ഗ്രഹെത്തക്കുറിച്ചറിയാത്തവർ ക്കു് െതറ്റായ ഒരു ധാരണയാണു് ഞാൻ നല്കിയെതന്നും വരാം. ഭൂമിയുെട വളെരെച്ചറിെയാരു ഭാഗേത്ത മനുഷ്യൻ വസിക്കുന്നുള്ളു.

If the two billion inhabitants who people its surface were all to stand upright and somewhat crowded together, as they do for some big public assembly, they could easily be put into one public square twenty miles long and twenty miles wide. All humanity could be piled up on a small Pacific islet.

ഭൂമുഖത്തുള്ള ഇരുന്നൂറു േകാടി മനുഷ്യെര ഒരുമിച്ചു നിർത്തിയാൽ ഇരുപതു ൈമൽ നീളവും ഇരുപ തു ൈമൽ വീതിയുമുള്ള ഒരു ൈമതാനെത്താതുങ്ങാേനയു ണ്ടാവൂ. മെറ്റാരു വിധത്തിൽ പറഞ്ഞാൽ മനുഷ്യെര െമാ ത്തം പസിഫിക് സമുദ്രത്തിെല ഒരു െചറിയ ദ്വീപിേലക്കു് ആട്ടിക്കയറ്റാം!

The grown-ups, to be sure, will not believe you when you tell them that. They imagine that they fill a great deal of space. They fancy themselves as important as the baobabs. You should advise them, then, to make their own calculations. They adore figures, and that will please them. But do not waste your time on this extra task. It is unnecessary. You have, I know, confidence in me.

മുതിർന്നവർക്കു പേക്ഷ, ഇതു പറഞ്ഞാൽ വിശ്വാസമാ വില്ല. ഒരുപാടിടത്തു നിറഞ്ഞിരിക്കുകയാണു തങ്ങെള ന്നാണു് അവരുെട ധാരണ. തങ്ങൾ ബേയാബാബുക െളേപ്പാെലയാെണന്നാണു് അവരുെട വിചാരം. അതി നാൽ സ്വയം കണക്കു കൂട്ടി േബാദ്ധ്യെപ്പടാൻ അവെര ഉപേദശിക്കുക—കണക്കുകളാണു് അവർക്കിഷ്ടം; അവർ അഭിരമിക്കുന്നതതിലാണു്. പേക്ഷ, നിങ്ങൾ അതിനു േവ ണ്ടി സമയം കളയണെമന്നില്ല. ഞാൻ പറയുന്നതു് നി ങ്ങൾക്കു വിശ്വാസമാെണന്നു് എനിക്കറിയാം.

When the little prince arrived on the Earth, he was very much surprised not to see any people. He was beginning to be afraid he had come to the wrong planet, when a coil of gold, the color of the moonlight, flashed across the sand.

ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് ഭൂമിയിൽ വന്നിറങ്ങിയേപ്പാൾ ആെക അമ്പരന്നുേപായി; കാരണം, എങ്ങും ഒരു മനുഷ്യേനയും കാണാനില്ല. താൻ വന്ന ഗ്രഹം മാറിേപ്പാേയാ എന്നു് ലി റ്റിൽ പ്രിൻസിനു സംശയം േതാന്നിത്തുടങ്ങുേമ്പാഴാണു് മുന്നിൽ പൂഴിമണ്ണിൽ നിലാവിെന്റ നിറമുള്ള ഒരു വളയം ചുരുളഴിയുന്നതു കാണുന്നതു്.

“Good evening,” said the little prince courteously.

“ഗുഡ് ഈവനിംഗ്,” ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് ഉപചാരേത്താെട പറഞ്ഞു.

“Good evening,” said the snake.

“ഗുഡ് ഈവനിംഗ്,” പാമ്പു് പറഞ്ഞു.

“What planet is this on which I have come down?” asked the little prince.

“ഇേതതു ഗ്രഹത്തിലാണു് ഞാൻ വന്നിരിക്കുന്നതു്?” ലി റ്റിൽ പ്രിൻസ് േചാദിച്ചു.

“This is the Earth; this is Africa,” the snake answered.

“ഭൂമിയിൽ… ആഫ്രിക്കയിൽ…”

“Ah! Then there are no people on the Earth?”

“അെതേയാ!… ഭൂമിയിൽ മനുഷ്യരാരുമിേല്ല?”

“This is the desert. There are no people in the desert. The Earth is large,” said the snake.

“ഇതു് മരുഭൂമിയാണു്. മരുഭൂമിയിൽ മനുഷ്യരില്ല. ഭൂമി വള െര വിശാലമേല്ല,” പാമ്പു് പറഞ്ഞു.

The little prince sat down on a stone, and raised his eyes toward the sky.

ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് ഒരു കല്ലിേന്മലിരുന്നിട്ടു് ആകാശേത്ത ക്കു കണ്ണുയർത്തി.

“I wonder,” he said, “whether the stars are set alight in heaven so that one day each one of us may find his own again… Look at my planet. It is right there above us. But how far away it is!”

“ആകാശത്തു നക്ഷത്രങ്ങൾ െകാളുത്തി വച്ചിരിക്കുന്നതു് എെന്നങ്കിലുെമാരു നാൾ ഓേരാരുത്തരും അവനവെന്റ നക്ഷത്രെത്ത കെണ്ടടുക്കാൻ േവണ്ടിയാേണാ?” ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് ഓർത്തു. “എെന്റ നക്ഷത്രം േനാക്കൂ—േനേര മു കളിൽ തെന്നയുണ്ടു്. പേക്ഷ, എത്രയകെലയാണതു്!”

“It is beautiful,” the snake said. “What has brought you here?”

“മേനാഹരമായിട്ടുണ്ടു്,” പാമ്പു് പറഞ്ഞു. “നീ എന്തിനാ ണു് ഭൂമിയിേലക്കു വന്നതു്?”

“I have been having some trouble with a flower,” said the little prince.

“ഒരു പൂവും ഞാനും തമ്മിൽ ചില പ്രശ്നങ്ങളുണ്ടായി,” ലി റ്റിൽ പ്രിൻസ് പറഞ്ഞു.

“Ah!” said the snake.

“അേയ്യാ!” പാമ്പു് പറഞ്ഞു.

And they were both silent.

രണ്ടു േപരും ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.

“Where are the men?” the little prince at last took up the conversation again. “It is a little lonely in the desert…”

“മനുഷ്യെരാെക്ക എവിെടേപ്പായി?” ഒടുവിൽ ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് സംഭാഷണം തുടർന്നു. “മരുഭൂമിയിൽ ഏകാ കിയായ േപാെല േതാന്നുന്നു.”

“It is also lonely among men,” the snake said.

“മനുഷ്യർക്കിടയിലായാലും ഏകാകിയാവാം,” പാമ്പു് പറഞ്ഞു.

The little prince gazed at him for a long time.

ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് കുേറ േനരം ആ പാമ്പിെന േനാക്കി നിന്നു.

“You are a funny animal,” he said at last. “You are no thicker than a finger…”

“നിെന്ന കാണാൻ വളെര വിചിത്രമായിരിക്കുന്നു,” ഒടു വിൽ അവൻ പറഞ്ഞു, “വിരലിെന്റ വണ്ണം േപാലുമില്ല.”

“But I am more powerful than the finger of a king,” said the snake.

“എന്നാൽ ഒരു രാജാവിെന്റ വിരലിെനക്കാൾ ശക്തി എനിക്കുണ്ടു്,” പാമ്പു് പറഞ്ഞു.

The little prince smiled.

ലിറ്റിൽ പ്രിൻസിനു ചിരി വന്നു.

“You are not very powerful. You haven’t even any feet. You cannot even travel…”

“നിനക്കത്ര ശക്തിെയാന്നുമില്ല… നിനക്കു കാലു േപാലു മില്ല. നിനക്കു ദൂരേത്തക്കു േപാകാൻ തെന്ന പറ്റില്ല.”

“I can carry you farther than any ship could take you,” said the snake.

“ഏതു കപ്പൽ െകാണ്ടുേപാകുന്നതിലുമകേലക്കു നിെന്ന ഞാൻ െകാണ്ടുേപാകാം,” പാമ്പു് പറഞ്ഞു.

He twined himself around the little prince’s ankle, like a golden bracelet.

എന്നിട്ടവൻ ലിറ്റിൽ പ്രിൻസിെന്റ കണങ്കാലിൽ കയറിച്ചു റ്റി ഒരു സ്വർണ്ണത്തള േപാെല കിടന്നു.

“Whomever I touch, I send back to the earth from whence he came,” the snake spoke again. “But you are innocent and true, and you come from a star…”

“ഞാൻ െതാടുന്ന ആെരയും അവരുെട സ്വേദശേത്തക്കു ഞാൻ യാത്രയാക്കും,” പാമ്പു് തുടർന്നു. “പേക്ഷ, പേക്ഷ, നീ നിർേദ്ദാഷിയാണു്. നീ വരുന്നെതാരു നക്ഷത്രത്തിൽ നിന്നാണു്…”

The little prince made no reply.

ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് അതിനു മറുപടി പറഞ്ഞില്ല.

“You move me to pity — you are so weak on this Earth made of granite,” the snake said. “I can help you, some day, if you grow too homesick for your own planet. I can — ”

“എനിക്കു നിെന്ന കണ്ടിട്ടു സഹതാപം േതാന്നുന്നു… കല്ലു െകാണ്ടുള്ള ഈ ഭൂമിയിൽ എത്ര ദുർബലനാണു നീ…” പാമ്പു് പറഞ്ഞു. “എെന്നങ്കിലുെമാരിക്കൽ സ്വന്തം ഗ്രഹത്തിേലക്കു തിരിച്ചു േപാകാൻ നിനക്കാഗ്രഹം േതാ ന്നുേമ്പാൾ അന്നു ഞാൻ നിെന്ന സഹായിക്കാം…”

“Oh! I understand you very well,” said the little prince. “But why do you always speak in riddles?”

“നീ പറഞ്ഞെതനിക്കു മനസ്സിലായി,” ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് പറഞ്ഞു. “പേക്ഷ, നീെയന്തിനാണിങ്ങെന കടംകഥക ളിലൂെട സംസാരിക്കുന്നതു്?”

“I solve them all,” said the snake.

“എല്ലാ കടംകഥകൾക്കും ഞാൻ ഉത്തരം കെണ്ടത്തുന്നു മുണ്ടു്,” പാമ്പു് പറഞ്ഞു.

And they were both silent.

പിെന്ന രണ്ടു േപരും നിശബ്ദരായി.

XVIII

പതിെനട്ടു്

The little prince crossed the desert and met with only one flower. It was a flower with three petals, a flower of no account at all.

മരുഭൂമിയുെട ഒരറ്റം മുതൽ മേറ്റയറ്റം വെര നടന്നിട്ടും ഒരു പൂവിെന മാത്രേമ ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് കണ്ടുള്ളു. മൂന്നിതളുള്ള ഒരു പൂവു്—കണക്കിൽ െപടുത്താനില്ലാെത്താരു പൂവു്.

“Good morning,” said the little prince.

“ഗുഡ് േമാണിംഗ്” ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് പറഞ്ഞു.

“Good morning,” said the flower.

“ഗുഡ് േമാണിംഗ്,” പൂവു പറഞ്ഞു.

“Where are the men?” the little prince asked, politely.

“മനുഷ്യരുള്ളെതവിെടയാ?” ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് വളെര മര്യാദേയാെട േചാദിച്ചു.

The flower had once seen a caravan passing.

ഒരു വർത്തകസംഘം കടന്നുേപാകുന്നതു് ഒരിക്കൽ ആ പൂവു കണ്ടിട്ടുണ്ടു്.

“Men?” she echoed. “I think there are six or seven of them in existence. I saw them, several years ago. But one never knows where to find them. The wind blows them away. They have no roots, and that makes their life very difficult.”

“മനുഷ്യർ?” അവൾ ആവർത്തിച്ചു. “അവർ ആേറാ ഏേഴാ േപരുണ്ടായിരുന്നുെവന്നു േതാന്നുന്നു. വർഷങ്ങൾക്കു മു മ്പു് ഞാൻ അവെര കണ്ടിരുന്നു. പേക്ഷ, അവരിേപ്പാൾ എവിെടയാെണന്നു് ആർക്കറിയാം. കാറ്റവെര അടിച്ചുപ റത്തിെക്കാണ്ടു േപാവുകയാണു്. അവർക്കു േവരുകളില്ല, അതിെന്റ വിഷമം അവർ അനുഭവിക്കുന്നുമുണ്ടു്.”

“Goodbye,” said the little prince.

“ഗുഡ് ൈബ,” ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് പറഞ്ഞു.

“Goodbye,” said the flower.

“ഗുഡ് ൈബ,” പൂവു് പറഞ്ഞു.

XIX

പെത്താൻപതു്

After that, the little prince climbed a high mountain. The only mountains he had ever known were the three volcanoes, which came up to his knees. And he used the extinct volcano as a footstool. “From a mountain as high as this one,” he said to himself, “I shall be able to see the whole planet at one glance, and all the people…” But he saw nothing, save peaks of rock that were sharpened like needles.

പിെന്ന ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് ഒരു വലിയ മലയുെട മുകളിൽ കയറി. അവനാെക പരിചയമുള്ളതു് മൂന്നഗ്നിപർവത ങ്ങൾ മാത്രമാണേല്ലാ; അവയാെണങ്കിൽ അവെന്റ മുേട്ടാളെമത്തുകയുമില്ല. െകട്ടുേപായ അഗ്നിപർവതം അവൻ തെന്റ കാലു വയ്ക്കാനുള്ള പീഠമായിട്ടാണുപേയാ ഗിച്ചിരുന്നതു്. “ഇത്രയും ഉയരമുള്ള ഒരു മലയ്ക്കു മുകളിൽ നിന്നു്,” അവൻ സ്വയം പറഞ്ഞു, “ഈ ഗ്രഹമാെകയും അതിലുള്ള മനുഷ്യെരയും ഒറ്റ േനാട്ടത്തിൽ എനിക്കു കാ ണാൻ പറ്റണം.” അവൻ ആെക കണ്ടതു പേക്ഷ, സൂചി േപാെല കൂർത്ത പാറക്കുന്നുകൾ മാത്രമാണു്.

“Good morning,” he said courteously.

“ഹേലാ,” അവൻ സൗമ്യമായി പറഞ്ഞു.

“Good morning — Good morning — Good morning,” answered the echo.

“ഹേലാ… ഹേലാ… ഹേലാ…,”മാെറ്റാലി ഏറ്റുപറഞ്ഞു.

“Who are you?” said the little prince.

“നിങ്ങളാരാ?” ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് േചാദിച്ചു.

“Who are you — Who are you — Who are you?” answered the echo.

“നിങ്ങളാരാ… നിങ്ങളാരാ… നിങ്ങളാരാ…”മാെറ്റാലി ഏറ്റുപിടിച്ചു.

“Be my friends. I am all alone,” he said.

“നമുക്കു കൂട്ടുകാരാകാം. ഞാെനാറ്റയ്ക്കാണു്,” അവൻ പറഞ്ഞു.

“I am all alone — all alone — all alone,” answered the echo.

“ഞാെനാറ്റയ്ക്കാണു്… ഞാെനാറ്റയ്ക്കാണു്… ഞാെനാറ്റയ്ക്കാ ണു്…” മാെറ്റാലി ആവർത്തിച്ചു.

“What a queer planet!” he thought. “It is altogether dry, and altogether pointed, and altogether harsh and forbidding.

“എന്തു വിചിത്രമായ ഗ്രഹം!” അവൻ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു.

And the people have no imagination. They repeat whatever one says to them… On my planet I had a flower; she always was the first to speak…”

“ആെക വരണ്ടും കല്ലിച്ചും കൂർത്തതും. ആളുകളാെണ ങ്കിൽ ഒരു ഭാവനയുമില്ലാത്തവരും. ഞാൻ പറയുന്നതാ വർത്തിക്കാേന അവർക്കറിയൂ. എെന്റ ഗ്രഹത്തിലാെണ ങ്കിൽ എനിെക്കാരു പൂവുണ്ടായിരുന്നു; ആദ്യം േകറി സം സാരിക്കുക അവളായിരിക്കും…”

ХX

ഇരുപതു്

ce at last came upon a road. And all roads lead to the abodes of men.

കുേറ േനരം മണലും മഞ്ഞും പാറയും താണ്ടി ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് െചെന്നത്തിയതു് ഒരു പാതയിലാണു്. ആളുകളു ള്ളിടേത്തക്കാണേല്ലാ പാതകൾ േപാവുക.

“Good morning,” he said.

“ഗുഡ് േമാണിംഗ്,” അവൻ പറഞ്ഞു.

He was standing before a garden, all a-bloom with roses.

േറാസാപ്പൂക്കൾ വിടർന്നു നില്ക്കുന്ന ഒരു പൂേന്താട്ടത്തിനു മു ന്നിലാണു് അവൻ നില്ക്കുന്നതു്.

“Good morning,” said the roses.

“ഗുഡ് േമാണിംഗ്,” േറാസാപ്പൂക്കൾ പറഞ്ഞു.

The little prince gazed at them. They all looked like his flower.

ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് അവെയ േനാക്കിനിന്നു. അവ കാണാൻ അവെന്റ പൂവിെനേപ്പാലിരുന്നു.

“Who are you?” he demanded, thunderstruck.

“നിങ്ങളാരാ?” അമ്പരേപ്പാെട അവൻ േചാദിച്ചു.

“We are roses,” the roses said.

“ഞങ്ങൾ േറാസാപ്പൂക്കൾ,” അവർ പറഞ്ഞു.

And he was overcome with sadness. His flower had told him that she was the only one of her kind in all the universe. And here were five thousand of them, all alike, in one single garden!

അവനു വല്ലാത്ത സങ്കടം േതാന്നി. അവെന്റ പൂവു് അവ േനാടു പറഞ്ഞിരുന്നതു് ഈ പ്രപഞ്ചത്തിൽ തെന്നേപ്പാ െല താെനാരാൾ മാത്രേമയുള്ളുെവന്നാണു്. എന്നിട്ടിവി െടയിതാ, അവെളേപ്പാെല ഒരയ്യായിരം പൂക്കൾ, അതും ഒെരാറ്റ ഉദ്യാനത്തിൽ!

“She would be very much annoyed,” he said to himself, “if she should see that… She would cough most dreadfully, and she would pretend that she was dying, to avoid being laughed at. And I should be obliged to pretend that I was nursing her back to life — for if I did not do that, to humble myself also, she would really allow herself to die…”

“ഇതു കണ്ടാൽ അവൾക്കു നീരസമാകും,” അവൻ സ്വയം പറഞ്ഞു. “താൻ അവെള കളിയാക്കാതിരിക്കാനായി അവൾ ഭയങ്കരമായി ചുമയ്ക്കും, മരിക്കാൻ േപാകുന്നതായി അഭിനയിക്കും. അവെള പരിചരിച്ചു് ജീവിതത്തിേലക്കു മടക്കിെക്കാണ്ടു വരുന്നതായി എനിക്കും അഭിനയിേക്ക ണ്ടി വരും; ഇെല്ലങ്കിൽ എെന്ന നാണം െകടുത്താനായി അവൾ ശരിക്കും മരിച്ചുെവന്നു വരാം.”

Then he went on with his reflections: “I thought that I was rich, with a flower that was unique in all the world; and all I had was a common rose. A common rose, and three volcanoes that come up to my knees — and one of them perhaps extinct forever… That doesn’t make me a very great prince…”

അവെന്റ ചിന്തകൾ ഇങ്ങെന തുടർന്നു: “ഈ പ്രപഞ്ച ത്തിൽ മെറ്റങ്ങും കാണാത്ത ഒരു പൂവു സ്വന്തമായിട്ടുള്ള തിനാൽ ഞാെനെന്ന ഒരു സമ്പന്നനായി കരുതിയിരു ന്നു. അതു െവറുെമാരു സാധാരണ േറാസാപ്പൂവു മാത്രമാ യിരുന്നുെവന്നു് എനിക്കിേപ്പാൾ മനസ്സിലാകുന്നു. െവറു െമാരു േറാസാപ്പൂവും മുേട്ടാളമില്ലാത്ത മൂന്നു് അഗ്നിപർവ തങ്ങളും (അതിെലാന്നു് െകട്ടുേപായതുമാണു്)… ഇത്രയും െകാണ്ടു് ഞാെനങ്ങെന ഒരു രാജകുമാരനാവാൻ!”

And he lay down in the grass and cried.

അവൻ പുൽത്തട്ടിൽ കമിഴ്ന്നടിച്ചു വീണു് േതങ്ങിക്കരഞ്ഞു.

XXI

ഇരുപത്തിെയാന്നു്

It was then that the fox appeared.

ഈ സമയത്താണു് കുറുക്കെന്റ വരവു്.

“Good morning,” said the fox.

“ഗുഡ് േമാണിംഗ്,” കുറുക്കൻ പറഞ്ഞു.

“Good morning,” the little prince responded politely, although when he turned around he saw nothing.

“ഗുഡ് േമാണിംഗ്,” തിരിഞ്ഞുേനാക്കിയേപ്പാൾ ആെര യും കണ്ടിെല്ലങ്കിലും ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് വിനയപൂർവം പറഞ്ഞു.

“I am right here,” the voice said, “under the apple tree.”

“ഞാൻ ഇവിെടത്തെന്നയുണ്ടു്,” ആ ശബ്ദം പറഞ്ഞു, “ആപ്പിൾ മരത്തിനടിയിൽ.”

“Who are you?” asked the little prince, and added, “You are very pretty to look at.”

“നീയാരാ?” ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് േചാദിച്ചു. “നിെന്ന കാ ണാൻ നല്ല ചന്തമുണ്ടേല്ലാ.”

“I am a fox,” the fox said.

“ഞാനാണു് കുറുക്കൻ,” കുറുക്കൻ പറഞ്ഞു.

“Come and play with me,” proposed the little prince. “I am so unhappy.”

“വാേയാ, നമുക്കു കളിക്കാം,” ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് നിർേദ്ദശം വച്ചു. “എനിക്കാെക സങ്കടം േതാന്നുന്നു.”

“I cannot play with you,” the fox said. “I am not tamed.”

“എനിക്കു നിെന്റ കൂെട കളിക്കാൻ പറ്റില്ല,” കുറുക്കൻ പറ ഞ്ഞു. “ഞാൻ ഇണങ്ങിയിട്ടില്ല.”

“Ah! Please excuse me,” said the little prince.

“ഓ, എങ്കിൽ ഞാൻ പറഞ്ഞതു ക്ഷമിേച്ചക്കൂ,” ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് പറഞ്ഞു.