“La Biblioteca Virtual de la UEB”. http://www.ueb.edu.ec, webmaster@ueb.edu.ec, Ecuador — noviembre 2003.

Iš anglų kalbos vertė Pranas Bieliauskas.

A LEON WERTH:

LEONUI VERTUI

Pido perdón a los niños por haber dedicado este libro a una persona mayor. Tengo una seria excusa: esta persona mayor es el mejor amigo que tengo en el mundo. Tengo otra excusa: esta persona mayor es capaz de entenderlo todo, hasta los libros para niños. Tengo una tercera excusa: esta persona mayor vive en Francia, donde pasa hambre y frío. Verdaderamente necesita consuelo.

Atsiprašau vaikų, kad šią knygą skyriau suaugusiam žmogui. Turiu rimtą pasiteisinimą: tas suaugęs žmogus — mano geriausias draugas pasaulyje. Turiu ir kitą pasiteisinimą: tas suaugęs žmogus viską supranta, net vaikiškas knygas. Turiu ir trečią pasiteisinimą: tas suaugęs žmogus gyvena Prancūzijoje, kenčia alkį ir šaltį. Jam labai reikia paguodos.

Si todas esas excusas no bastasen, bien puedo dedicar este libro al niño que una vez fue esta persona mayor. Todos los mayores han sido primero niños. (Pero pocos lo recuerdan). Corrijo, pues, mi dedicatoria:

Jei visų šių pasiteisinimų nepakanka, tada skiriu šią knygą vaikui, iš kurio tas žmogus išaugo. Visi suaugusieji kadaise buvo vaikai. (Deja, tai prisimena tik nedaugelis.) Tad taisau paskyrimą:

A LEON WERTH, CUANDO ERA NIÑO

LEONUI VERTUI, KAI JIS BUVO MAŽAS BERNIUKAS

I

I

Cuando yo tenía seis años vi en un libro sobre la selva virgen que se titulaba “Historias vividas”, una magnífica lámina. Representaba una serpiente boa que se tragaba a una fiera.

Kartą, kai man buvo šešeri, knygoje apie pirmykščią girią, pavadintoje Šiaip pasakojimai, pamačiau nuostabų paveikslėlį. Ten buvo nupieštas smauglys, ryjantis kažkokį žvėrį. Štai to piešinio kopija.

En el libro se afirmaba: “La serpiente boa se traga su presa entera, sin masticarla. Luego ya no puede moverse y duerme durante los seis meses que dura su digestión”.

Knygoje buvo parašyta: „Smaugliai praryja visą savo auką nekramtydami, užtat jie negali nė krustelėti ir pusę metų miega ją virškindami“.

Reflexioné mucho en ese momento sobre las aventuras de la jungla y a mi vez logré trazar con un lápiz de colores mi primer dibujo. Mi dibujo número 1 era de esta manera:

Tada daug mąsčiau apie džiunglių nuotykius ir galiausiai spalvotu pieštuku man pavyko nupaišyti savo pirmąjį piešinį. Piešinį numeris 1. Jis atrodė taip:

Enseñé mi obra de arte a las personas mayores y les pregunté si mi dibujo les daba miedo.

Savo šedevrą parodžiau suaugusiems žmonėms ir paklausiau, ar jiems mano piešinys baisus.

— ¿Por qué habría de asustar un sombrero?— me respondieron.

Jie atsakė:
— Kodėl skrybėlė turėtų būti baisi?

Mi dibujo no representaba un sombrero. Representaba una serpiente boa que digiere un elefante. Dibujé entonces el interior de la serpiente boa a fin de que las personas mayores pudieran comprender. Siempre estas personas tienen necesidad de explicaciones. Mi dibujo número 2 era así:

Bet aš buvau nupiešęs ne skrybėlę, o smauglį, kuris virškina dramblį. Tada nupiešiau vidų, kad suaugusieji galėtų suprasti. Jiems visada reikia paaiškinti. Mano piešinys numeris 2 atrodė taip:

Las personas mayores me aconsejaron abandonar el dibujo de serpientes boas, ya fueran abiertas o cerradas, y poner más interés en la geografía, la historia, el cálculo y la gramática. De esta manera a la edad de seis años abandoné una magnífica carrera de pintor.

Suaugusieji man patarė nepiešti smauglių nei iš išorės, nei iš vidaus, o verčiau domėtis geografija, istorija, aritmetika ir gramatika. Todėl būdamas šešerių atsisakiau puikios dailininko karjeros.

Había quedado desilusionado por el fracaso de mis dibujos número 1 y número 2. Las personas mayores nunca pueden comprender algo por sí solas y es muy aburrido para los niños tener que darles una y otra vez explicaciones.

Patyręs nesėkmę su piešiniais numeris 1 ir numeris 2, labai nusiminiau. Suaugusieji niekad nieko nesupranta patys, o vaikams pabosta visą laiką jiems aiškinti ir aiškinti…

Tuve, pues, que elegir otro oficio y aprendía pilotear aviones. He volado un poco por todo el mundo y la geografía, en efecto, me ha servido de mucho.

Tad turėjau rinktis kitą profesiją ir išmokau vairuoti lėktuvus. Apskridau jais beveik visą pasaulį. Ir geografija man iš tikrųjų labai pravertė.

Al primer vistazo podía distinguir perfectamente la China de Arizona. Esto es muy útil, sobre todo si se pierde uno durante la noche.

Aš įstengdavau iš pirmo žvilgsnio atskirti Kiniją nuo Arizonos. Tai labai naudinga, jei pasiklysti naktį.

A lo largo de mi vida he tenido multitud de contactos con multitud de gente seria. Viví mucho con personas mayores y las he conocido muy de cerca; pero esto no ha mejorado demasiado mi opinión sobre ellas.

Per savo gyvenimą man teko be galo daug bendrauti su begale rimtų žmonių. Aš ilgai gyvenau tarp suaugusiųjų. Prisižiūrėjau į juos iš labai arti, bet mano nuomonė apie juos ne kaži kiek pagerėjo.

Cuando me he encontrado con alguien que me parecía un poco lúcido, lo he sometido a la experiencia de mi dibujo número 1 que he conservado siempre. Quería saber si verdaderamente era un ser comprensivo.

Kai sutikdavau suaugusįjį, kuris man atrodydavo truputį nuovokesnis už kitus, išbandydavau jį savo piešiniu numeris 1, kurį išsaugojau. Norėdavau sužinoti, ar tas žmogus iš tikrųjų ką nutuokia.

E invariablemente me contestaban siempre: “Es un sombrero”.

Bet visada išgirsdavau tą patį atsakymą: „Tai skrybėlė“.

Me abstenía de hablarles de la serpiente boa, de la selva virgen y de las estrellas. Poniéndome a su altura, les hablaba del bridge, del golf, de política y de corbatas. Y mi interlocutor se quedaba muy contento de conocer a un hombre tan razonable.

Todėl daugiau nebesikalbėdavau su juo nei apie smauglius, nei apie pirmykščias girias, nei apie žvaigždes. Nusileisdavau iki jo lygio, ir mudu šnekėdavomės apie bridžą, golfą, politiką ir kaklaraiščius. Ir tas suaugėlis būdavo labai laimingas susipažinęs su tokiu protingu žmogumi…

II

II

Viví así, solo, nadie con quien poder hablar verdaderamente, hasta cuando hace seis años tuve una avería en el desierto de Sahara.

Taip ir gyvenau vienas, neturėdamas su kuo pasišnekėti iš širdies, kol prieš šešerius metus Sacharos dykumoje įvyko avarija.

Algo se había estropeado en el motor. Como no llevaba conmigo ni mecánico ni pasajero alguno, me dispuse a realizar, yo solo, una reparación difícil.

Kažkas sulūžo mano lėktuvo variklyje. Su manimi nebuvo nei mechaniko, nei keleivių, ir aš nusprendžiau pamėginti jį sutaisyti pats, nors manęs laukė sunkus darbas.

Era para mí una cuestión de vida o muerte, pues apenas tenía agua de beber para ocho días.

Man tai buvo gyvybės ar mirties klausimas. Geriamojo vandens turėjau vos vienai savaitei.

La primera noche me dormí sobre la arena, a unas mil millas de distancia del lugar habitado más próximo. Estaba más aislado que un náufrago en una balsa en medio del océano.

Pirmąjį vakarą užmigau ant smėlio už tūkstančio mylių nuo žmonių gyvenamos vietos. Jaučiausi vienišesnis nei viduryje vandenyno ant plausto plūduriuojantis jūreivis, išsigelbėjęs iš skęstančio laivo.

Imagínense, pues, mi sorpresa cuando al amanecer me despertó una extraña vocecita que decía:

Todėl galite įsivaizduoti, kaip nustebau, kai auštant mane pažadino keistas plonytis balselis. Jis tarė:

— ¡Por favor… píntame un cordero!

— Prašau… nupiešk man avelę.

— ¿Eh?

— Ką?

— ¡Píntame un cordero!

— Nupiešk man avelę…

Me puse en pie de un salto como herido por el rayo. Me froté los ojos. Miré a mi alrededor. Vi a un extraordinario muchachito que me miraba gravemente.

Pašokau, tarsi į mane būtų trenkęs žaibas. Pasitryniau akis. Gerai apsižvalgiau aplink. Ir pamačiau mane rimtai stebintį nepaprastą mažą berniuką.

Ahí tienen el mejor retrato que más tarde logré hacer de él.

Štai geriausias jo portretas, kurį vėliau man pavyko nupiešti.

Aunque mi dibujo, ciertamente es menos encantador que el modelo. Pero no es mía la culpa. Las personas mayores me desanimaron de mi carrera de pintor a la edad de seis años y no había aprendido a dibujar otra cosa que boas cerradas y boas abiertas.

Mano piešinys, žinoma, žavumu nė kiek neprilygsta modeliui. Tačiau aš nekaltas. Kai buvau šešerių, suaugusieji man atmušė bet kokį norą tapti dailininku, ir aš nieko daugiau neišmokau piešti, tik smauglius iš vidaus ir iš išorės.

Miré, pues, aquella aparición con los ojos redondos de admiración. No hay que olvidar que me encontraba a unas mil millas de distancia del lugar habitado más próximo. Y ahora bien, el muchachito no me parecía ni perdido, ni muerto de cansancio, de hambre, de sed o de miedo.

Tad išpūtęs iš nuostabos akis žiūrėjau į netikėtą vaiduoklį. Nepamirškit, kad buvau atsidūręs už tūkstančio mylių nuo bet kokios gyvenamos vietos. Tačiau mano mažylis neatrodė nei išklydęs iš kelio, nei mirtinai pavargęs, nei mirštantis iš alkio, troškulio ar baimės.

No tenía en absoluto la apariencia de un niño perdido en el desierto, a mil millas de distancia del lugar habitado más próximo. Cuando logré, por fin, articular palabra, le dije:

Ir nė kiek nebuvo panašus į vaiką, Štai geriausias jo portretas, kurį vėliau man pavyko nupiešti pasiklydusį dykumos viduryje, už tūkstančio mylių nuo bet kokios gyvenamos vietos. Galop atgavęs žadą paklausiau:

— Pero… ¿qué haces tú por aquí?

— Bet… ką tu čia veiki?

Y él respondió entonces, suavemente, como algo muy importante:

Ir tada jis vėl tyliai, bet labai rimtai pakartojo:

— ¡Por favor… píntame un cordero!

— Prašau… nupiešk man avelę.

Cuando el misterio es demasiado impresionante, es imposible desobedecer. Por absurdo que aquello me pareciera, a mil millas de distancia de todo lugar habitado y en peligro de muerte, saqué de mi bolsillo una hoja de papel y una pluma fuente.

Kai viskas taip paslaptinga ir stulbinama, nedrįsti spyriotis. Nors ir kaip man tai atrodė kvaila čia, už tūkstančio mylių nuo gyvenamųjų vietovių ir per plauką nuo mirties, išsiėmiau iš kišenės popieriaus lapą ir automatinį plunksnakotį.

Recordé que yo había estudiado especialmente geografía, historia, cálculo y gramática y le dije al muchachito (ya un poco malhumorado), que no sabía dibujar.

Bet staiga prisiminęs, kad mokykloje man daugiausia teko mokytis geografijos, istorijos, aritmetikos ir gramatikos, mažyliui atsikirtau (net piktokai), kad nemoku piešti. Jis atsakė:

— ¡No importa —me respondió—, píntame un cordero!

— Nesvarbu. Nupiešk man avelę.

Como nunca había dibujado un cordero, rehice para él uno de los dos únicos dibujos que yo era capaz de realizar: el de la serpiente boa cerrada. Y quedé estupefacto cuando oí decir al hombrecito:

Kadangi niekad nebuvau piešęs jokios avelės, nupiešiau jam vieną iš dviejų piešinėlių, kurie man išeidavo: smauglį iš išorės. Ir labai nustebau, kai mažylis sušuko:

— ¡No, no! Yo no quiero un elefante en una serpiente. La serpiente es muy peligrosa y el elefante ocupa mucho sitio. En mi tierra es todo muy pequeño. Necesito un cordero. Píntame un cordero.

— Ne! Ne! Nenoriu dramblio smauglyje! Smauglys labai pavojingas, o dramblys labai gremėzdiškas. Ten, kur aš gyvenu, viskas labai maža. Aš noriu avelės. Nupiešk man avelę.

Dibujé un cordero.

Ir aš nupiešiau.

Lo miró atentamente y dijo:

Mažylis atidžiai pažiūrėjo, paskui tarė:

— ¡No! Este está ya muy enfermo. Haz otro.

— Ne! Šita jau labai serga. Nupiešk kitą.

Volví a dibujar.

Ir aš nupiešiau.

Mi amigo sonrió dulcemente, con indulgencia.

Mano bičiulis švelniai ir atlaidžiai nusišypsojo.

— ¿Ves? Esto no es un cordero, es un carnero. Tiene Cuernos…

— Argi tu nematai, kad čia ne avelė, o avinas? Ji su ragais.

Rehice nuevamente mi dibujo.

Tad aš dar sykį perpiešiau savo piešinį.

Fue rechazado igual que los anteriores.

Bet jis atmetė jį kaip ir ankstesnius.

— Este es demasiado viejo. Quiero un cordero que viva mucho tiempo.

— Šita per sena. Aš noriu tokios avelės, kuri ilgai gyventų.

Falto ya de paciencia y deseoso de comenzar a desmontar el motor, garrapateé rápidamente este dibujo.

Tada, praradęs kantrybę — mat norėjau kuo greičiau pradėti ardyti variklį, — pakeverzojau štai tokį piešinį.

Se lo enseñé, y le agregué:

Ir pareiškiau:

— Esta es la caja. El cordero que quieres está adentro.

— Tai dėžė. Avelė, kurios tu nori, viduj.

Con gran sorpresa mía el rostro de mi joven juez se iluminó:

Tačiau labai nustebau pamatęs, kad staiga mano jaunojo teisėjo veidas nušvito:

— ¡Así es como yo lo quería! ¿Crees que sea necesario mucha hierba para este cordero?

— Kaip tik tokios aš ir norėjau! Kaip manai, ar ši avelė ėda daug žolės?

— ¿Por qué?

— Kodėl klausi?

— Porque en mi tierra es todo tan pequeño…

— Nes ten, kur aš gyvenu, viskas labai maža…

— Žinoma, jai užteks. Aš tau padovanojau labai mažą avelę.

Se inclinó hacia el dibujo y exclamó:
— ¡Bueno, no tan pequeño…! Está dormido…

Jis pasilenkė prie piešinio:
— Ne tokią jau mažą… Žiūrėk! Ji užmigo…

Y así fue como conocí al principito.

Taip aš susipažinau su mažuoju princu.

III

III

Me costó mucho tiempo comprender de dónde venía. El principito, que me hacía muchas preguntas, jamás parecía oír las mías.

Labai ilgai nesupratau, iš kur jis atsirado. Mažasis princas mane apibėrė klausimais, bet manųjų, regis, negirdėjo.

Fueron palabras pronunciadas al azar, las que poco a poco me revelaron todo. Así, cuando distinguió por vez primera mi avión (no dibujaré mi avión, por tratarse de un dibujo demasiado complicado para mí) me preguntó:

Viską pamažu sužinojau tik iš netyčia ištartų jo žodžių. Sakykim, pirmą kartą pamatęs mano lėktuvą (lėktuvo aš nepiešiu, man tai būtų pernelyg sunku), jis paklausė:

— ¿Qué cosa es esa?

— Koks čia daiktas?

— Eso no es una cosa. Eso vuela. Es un avión, mi avión.

— Tai ne daiktas. Jis skrenda. Čia lėktuvas. Mano lėktuvas.

Me sentía orgulloso al decirle que volaba. El entonces gritó:

Ir išdidžiai jam pareiškiau, kad moku skraidyti. Tada jis sušuko:

— ¡Cómo! ¿Has caído del cielo?

— Kaip? Tu nukritai iš dangaus?

— Sí —le dije modestamente.

— Taip, — kukliai atsakiau.

— ¡Ah, que curioso!

— Ak, kaip keista!..

Y el principito lanzó una graciosa carcajada que me irritó mucho. Me gusta que mis desgracias se tomen en serio. Y añadió:

Ir mažasis princas taip skambiai nusikvatojo, kad labai susierzinau: aš noriu, jog į mano nelaimes būtų žiūrima rimtai. Paskui jis pridūrė:

— Entonces ¿tú también vienes del cielo? ¿De qué planeta eres tú?

— Vadinasi, tu irgi nusileidai iš dangaus? Iš kokios planetos?

Divisé una luz en el misterio de su presencia y le pregunté bruscamente:

Tada man nušvito jo pasirodymo čia paslaptis, ir aš staiga paklausiau:

— ¿Tu vienes, pues, de otro planeta?

— Tai tu čia atkeliavai iš kitos planetos?

Pero no me respondió; movía lentamente la cabeza mirando detenidamente mi avión.

Bet jis neatsakė. Tik tyliai linguodamas galvą žiūrėjo į mano lėktuvą:

— Es cierto, que, encima de eso, no puedes venir de muy lejos…

— Aišku, tokiu daiktu tu negalėjai atskristi iš labai toli…

Y se hundió en un ensueño durante largo tiempo. Luego sacando de su bolsillo mi cordero se abismó en la contemplación de su tesoro.

Jis ilgai kažką galvojo. Paskui išsiėmė iš kišenės mano avelę ir susimąstęs ėmė apžiūrinėti savo lobį.

Imagínense cómo me intrigó esta semiconfidencia sobre los otros planetas. Me esforcé, pues, en saber algo más:

Galite įsivaizduoti, kokį smalsumą jis man sužadino puse lūpų prasitardamas apie „kitas planetas“. Todėl pamėginau sužinoti daugiau.

— ¿De dónde vienes, muchachito? ¿Dónde está “tu casa”? ¿Dónde quieres llevarte mi cordero?

— Iš kur tu atsiradai, mažyli? Kur tavo namai? Kur tu nori nusinešti mano avelę?

Después de meditar silenciosamente me respondió:

Ilgokai galvojęs, jis atsakė:

— Lo bueno de la caja que me has dado es que por la noche le servirá de casa.

— Labai gerai, kad davei man dėžę: naktimis tai bus jos namelis.

— Sin duda. Y si eres bueno te daré también una cuerda y una estaca para atarlo durante el día.

— Žinoma. Ir jei būsi geras, duosiu tau ir virvutę, kad dieną galėtum ją pririšti. Ir kuoliuką.

Esta proposición pareció chocar al principito.

Bet mano pasiūlymas mažąjį princą, regis, pribloškė.

— ¿Atarlo? ¡Qué idea más rara!

— Pririšti? Kokia keista mintis!

— Si no lo atas, se irá quién sabe dónde y se perderá…

— Bet jeigu jos nepririši, ji nueis nežinia kur ir pasiklys.

Mi amigo soltó una nueva carcajada.

Mano bičiulis vėl nusikvatojo:

— ¿Y dónde quieres que vaya?

— Kurgi ji, tavo manymu, gali eiti?

— No sé, a cualquier parte. Derecho camino adelante…

— Bet kur. Tiesiai, kur veda akys…

Entonces el principito señaló con gravedad:

Tada mažasis princas rimtai pareiškė:

— ¡No importa, es tan pequeña mi tierra!

— Tai nieko, ten, kur aš gyvenu, labai maža vietos.

Y agregó, quizás, con un poco de melancolía:

Ir, regis, truputį nuliūdęs pridūrė:

— Derecho, camino adelante… no se puede ir muy lejos.

— Eidamas tiesiai, labai toli nenueisi…