— Dla nas jest obojętne, czy wulkan jest czynny, czy wygasły — rzekł geograf. — Nam chodzi o górę, a góra się nie zmienia.

「火山がきえてようと、目ざめてようと、わしらにとっては、おなじこと。」と、はかせはいった。「わしらにだいじなのは、山そのものだけじゃ。うごかんからな。」

— Co znaczy „efemeryczny”? — powtórzył Mały Książę, który nigdy w życiu nie porzucił raz postawionego pytania.

「でも、その〈はかない〉ってなに？」また王子くんはいった。なにがあっても、いちどしつもんをはじめたら、ぜったいにやめない。

— Znaczy to „zagrożony bliskim unicestwieniem”.

「それは、〈すぐにきえるおそれがある〉ということじゃ。」

— Mojej róży grozi bliskie unicestwienie?

「ぼくの花は、すぐにきえるおそれがあるの？」

— Oczywiście.

「むろんじゃ。」

„Moja róża jest efemeryczna — powiedział do siebie Mały Książę — i ma tylko cztery kolce dla obrony przed niebezpieczeństwem. A ja zostawiłem ją zupełnie samą…”

『ぼくの花は、はかない。』と王子くんはおもった。『それに、まわりからじぶんをまもるのは、よっつのトゲだけ！　それに、ぼくは、ぼくんちに、たったひとつおきざりにしてきたんだ！』

To był jego pierwszy odruch żalu. Mimo to zapytał odważnie:

その子は、ふいに、やめておけばよかった、とおもった。でも、気をとりなおして、

— Co radzi mi pan zwiedzić?

「これから行くのに、おすすめの星はありませんか？」と、その子はたずねた。

— Planetę Ziemię — odpowiedział geograf. — Ma dobrą sławę.

「ちきゅうという星じゃ。」と、はかせはこたえた。「いいところだときいておる……」

Mały Książę ruszył w dalszą drogę, myśląc o swojej róży.

そうして、王子くんは、そこをあとにした。じぶんの花のことを、おもいつつ。

ROZDZIAŁ 16

16

Siódmą planetą była Ziemia.

そんなわけで、ななつめの星は、ちきゅうだった。

Ziemia nie jest byle jaką planetą. Liczy sobie stu jedenastu królów (nie pomijając oczywiści królów murzyńskich), siedem tysięcy geografów, dziewięćset tysięcy bankierów, siedem i pół miliona pijaków, trzysta jedenaście milionów próżnych — krótko mówiąc: około dwóch miliardów dorosłych.

このちきゅうというのは、どこにでもある星なんかじゃない！　かぞえてみると、王さまが（もちろん黒いかおの王さまも入れて）111にん、ちりのはかせが7000にん、しごとにんげんが90まんにん、のんだくれが750まんにん、みえっぱりが３おく1100まんにんで、あわせてだいたい20おくのおとなのひとがいる。

Aby łatwiej wam było pojąć, jak wielka jest Ziemia, powiem wam, że przed wynalezieniem elektryczności trzeba było zatrudniać na wszystkich sześciu kontynentach całą armię latarników, złożoną z czterystu sześćdziesięciu dwóch tysięcy pięciuset jedenastu osób.

ちきゅうの大きさをわかりやすくする、こんな話がある。電気でんきがつかわれるまでは、むっつの大りくひっくるめて、なんと46まん2511にんもの、おおぜいのあかりつけがいなきゃならなかった。

To był wspaniały widok — gdy się patrzyło z pewnej odległości. Ruchy tej armii były podobne do baletu.

とおくからながめると、たいへん見ものだ。このおおぜいのうごきは、バレエのダンサーみたいに、きちっきちっとしていた。

Pierwsi zaczynali pracę latarnicy Nowej Zelandii i Australii, którzy potem szli spać. Następnie do tańca wstępowali latarnicy Chin i Syberii. I oni po pewnym czasie kryli się za kulisami.

まずはニュージーランドとオーストラリアのあかりつけの出ばんが来る。そこでじぶんのランプをつけると、このひとたちはねむりにつく。するとつぎは中国とシベリアのばんが来て、このうごきにくわわって、おわると、うらにひっこむ。

Wtedy przychodziła kolej na latarników Rosji i Indii. Potem Afryki i Europy. Potem Ameryki Południowej. Następnie Ameryki Północnej.

それからロシアとインドのあかりつけのばんになる。つぎはアフリカとヨーロッパ。それから南アメリカ、それから北アメリカ。

I nigdy nie pomylono porządku wchodzenia na scenę. To było wspaniałe.

しかも、このひとたちは、じぶんの出るじゅんを、ぜったいまちがえない。

Tylko latarnik jedynej lampy na Biegunie Północnym i jego kolega latarnik jedynej lampy na Biegunie Południowym prowadzili niedbałe i próżniacze życie: pracowali dwa razy w roku.

でも、北きょくにひとつだけ、南きょくにもひとつだけ、あかりがあるんだけど、そこのふたりのあかりつけは、のんべんだらりとしたまいにちをおくっていた。だって、１年に２回はたらくだけでいいんだから。

ROZDZIAŁ 17

17

Zdarza się czasem, że chcąc być dowcipnym, popełniamy małe kłamstwa. Nie byłem bardzo uczciwy, gdy opowiadałem wam o latarnikach. Obawiam się, że ci, którzy nie znają naszej planety, będą mieli o niej fałszywe zdanie. Ludzie zajmują na Ziemi bardzo mało miejsca.

うまくいおうとして、ちょっとウソをついてしまうってことがある。あかりつけのことも、ぜんぶありのままってわけじゃないんだ。そのせいで、なにも知らないひとに、ぼくらの星のことをへんにおしえてしまったかもしれない。ちきゅうのほんのちょっとしか、にんげんのものじゃない。

Gdyby dwa miliardy mieszkańców Ziemi stanęło razem — jeden przy drugim, jak na wiecu — to zmieściliby się z łatwością na publicznym placu o dwudziestu milach długości i dwudziestu milach szerokości. Można by więc całą ludzkość stłoczyć na maleńkiej wysepce Oceanu Spokojnego.

ちきゅうにすんでる20おくのひとに、まっすぐ立ってもらって、集会しゅうかいみたいによりあつまってもらったら、わけもなく、たて30キロよこ30キロのひろばにおさまってしまう。太平洋たいへんようでいちばんちっちゃい島にだって、入ってしまうかずだ。

Oczywiście dorośli wam nie uwierzą. Oni wyobrażają sobie, że zajmują dużo miejsca. Wydaje się im, że są tak wielcy jak baobaby. Więc poradźcie im, aby zrobili obliczenia. Kochają się w cyfrach: to im się spodoba. Lecz my nie traćmy czasu na ćwiczenie, które zadaje się za karę. To jest zbyteczne. Wy mi wierzycie.

でも、おとなのひとにこんなことをいっても、やっぱりしんじない。いろんなところが、じぶんたちのものだっておもいたいんだ。じぶんたちはバオバブくらいでっかいものなんだって、かんがえてる。だから、そのひとたちに、「かぞえてみてよ」って、いってごらん。すうじが大すきだから、きっとうれしがる。でも、みんなはそんなつまらないことで、じかんをつぶさないように。くだらない。みんな、ぼくをしんじて。

Po przybyciu ba Ziemię Mały Książę był bardzo zdziwiony, nie widząc żywej duszy. Przestraszył się, myśląc, że zabłądził, gdy wtem żółtawy pierścień poruszył się na piasku.

王子くんはちきゅうについたんだけど、そのとき、ひとのすがたがどこにもなくて、びっくりした。それでもう、星をまちがえたのかなって、あせってきた。すると、すなのなかで、月の色した輪っかが、もぞもぞうごいた。

— Dobry wieczór — rzekł Mały Książę na wszelki wypadek.

「こんばんは。」と王子くんがとりあえずいってみると、

— Dobry wieczór — powiedziała żmija.

「こんばんは。」とヘビがいった。

— Na jaką planetę spadłem? — spytał Mały Książę.

「ぼく、どの星におっこちたの？」と王子くんがきくと、

— Na Ziemię, do Afryki.

「ちきゅうの、アフリカ。」とヘビがこたえた。

— Ach… więc Ziemia nie jest zaludniona?

「えっ、まさか、ちきゅうにはひとがいないの？」

— Jesteśmy na pustyni. Na pustyni nikogo nie ma. Ziemia jest wielka — odrzekła żmija.

「ここは、さばく。さばくに、ひとはいない。ちきゅうは、ひろい。」とヘビはいった。

Mały Książę usiadł na kamieniu i wzniósł oczy ku niebu.

王子くんは石ころにすわって、目を空のほうへやった。

— Zadaję sobie pytanie — powiedział — czy gwiazdy świecą po to, aby każdy mógł znaleźć swoją?… Popatrz na mojąplanetę. Jest dokładnie na nami. Ale jak bardzo daleko!

「星がきらきらしてるのは、みんなが、ふとしたときに、じぶんの星を見つけられるようにするためなのかな。ほら、ぼくの星！　まうえにあるやつ……でも、ほんとにとおいなあ！」

— Jest piękna — odrzekła żmija. — Po co tu przybyłeś?

「きれいだ。」とヘビはいう。「ここへ、なにしに？」

— Mam pewne trudności z różą — powiedział Mały Książę.

「花とうまくいってなくて。」と王子くんはいった。

— Ach tak… — rzekła żmija.

「ふうん。」とヘビはいった。

I oboje umilkli.

それで、ふたりはだんまり。

— Gdzie są ludzie? — zaczął znowu Mały Książę. — Czuję się trochę osamotniony w pustyni…

「ひとはどこにいるの？」と、しばらくしてから王子くんがきいた。「さばくだと、ちょっとひとりぼっちだし。」

— Wśród ludzi jest się także samotnym — rzekła żmija.

「ひとのなかでも、ひとりぼっちだ。」とヘビはいった。

Mały Książę przyglądał jej się przez dłuższy czas.

王子くんは、ヘビをじっと見つめた。

— Jesteś zabawnym stworzeniem — rzekł wreszcie — cienka jak palec…

「きみって、へんないきものだね。」と、しばらくしてから王子くんがいった。「ゆびみたいに、ほっそりしてる……」

— Ach, jestem znacznie potężniejsza niż palec króla — powiedziała żmija.

「でもおれは、王さまのゆびより、つよい。」とヘビはいった。

Mały Książę uśmiechnął się:

王子くんはにっこりした。

— Nie jesteś zbyt potężna… Nie masz nawet łapek… nawet nie możesz podróżować…

「きみ、そんなにつよくないよ……手も足もなくて……たびだって、できないよ……」

— Mogę cię unieść dalej niż okręt — rzekła żmija i owinęła się wokół kostki Małego

「おれは船よりも、ずっととおくへ、きみをつれてゆける。」とヘビはいった。

Księcia na podobieństwo złotej bransolety.

ヘビは王子くんのくるぶしに、ぐるりとまきついた。金のうでわみたいに。

— Tego, kogo dotknę, odsyłam tam, skąd przybył — dodała. Lecz ty jesteś niewinny i przybywasz z gwiazdy…

「おれがついたものは、もといた土にかえる。」と、ことばをつづける。「でも、きみはけがれていない。それに、きみは星から来た……」

Mały Książę nie odpowiedział.

王子くんは、なにもへんじをしなかった。

— Wzbudzasz we mnie litość, taki słaby na granitowej Ziemi… Mogę ci w przyszłości pomóc, gdy bardzo zatęsknisz za twą planetą. Mogę…

「きみを見てると、かわいそうになる。このかたい岩でできたちきゅうの上で、力もないきみ。おれなら、たすけになれる。じぶんの星がなつかしくなったら、いつでも。あと……」

— Och, bardzo dobrze zrozumiałem — odpowiedział Mały Książę — ale dlaczego mówisz ciągle zagadkami?

「もう！　わかったよ。」と王子くんはいった。「でも、なんでずっと、それとなくいうわけ？」

— Rozwiązuję zagadki — rzekła żmija.

「おれそのものが、それのこたえだ。」とヘビはいった。

I oboje umilkli.

それで、ふたりはだんまり。

ROZDZIAŁ 18

18

Przechodząc przez pustynię, Mały Książę spotkał tylko jeden kwiat… Kwiat o trzech płatkach, nędzny kwiat…

王子くんは、さばくをわたったけど、たった１りんの花に出くわしただけだった。花びらがみっつだけの花で、なんのとりえもない花……

— Dzień dobry — powiedział Mały Książę.

「こんにちは。」と王子くんがいうと、

— Dzień dobry — odrzekł kwiat.

「こんにちは。」と花がいった。

— Gdzie są ludzie? — grzecznie zapytał Mały Książę.

「ひとはどこにいますか？」と、王子くんはていねいにたずねた。

Kwiat widział kiedyś przechodzącą karawanę.

花は、いつだか、ぎょうれつがとおるのを見たことがあった。

— Ludzie? Jak sądzę istnieje sześciu czy siedmiu ludzi. Widziałem ich przed laty. Lecz nigdy nie wiadomo, gdzie można ich odnaleźć. Wiatr nimi miota. Nie mają korzeni — to im bardzo przeszkadza.

「ひと？　いるとおもう。６にんか７にん。なん年かまえに見かけたから。でも、どこであえるか、ぜんぜんわかんない。風まかせだもん。あのひとたち、根っこがないの。それってずいぶんふべんね。」

— Do widzenia — rzekł Mały Książę.

「さようなら。」と王子くんがいうと、

— Do widzenia — odpowiedział kwiat.

「さようなら。」と花がいった。

ROZDZIAŁ 19

19

Mały Książę wspiął się aż wysoką górę. Jedynymi górami, które dotychczas znał, były sięgające mu kolan wulkany. Wygasły wulkan służył mu jako krzesełko. „Z tak wysokiej góry jak ta — powiedział sobie — zobaczę od razy całą planetę i wszystkich ludzi…” Lecz nie zobaczył nic poza ostrymi skałami.

王子くんは、たかい山にのぼった。それまでその子の知っていた山といえば、たけがひざまでしかない火山がみっつだけ。しかも、きえた火山はこしかけにつかっていたくらいだ。だから、その子はこんなふうにかんがえた。『こんなにたかい山からなら、ひと目で、この星ぜんたいと、ひとみんなを見とおせるはず……』でも、見えたのは、するどくとがった岩山ばかりだった。

— Dzień dobry — powiedział na wszelki wypadek.

「こんにちは。」と、その子がとりあえずいってみると、

— Dzień dobry… Dzień dobry… Dzień dobry — odpowiedziało echo.

「こんにちは……こんにちは……こんにちは……」と、やまびこがへんじをする。

— Kim jesteście? — spytał Mały Książę.

「なんて名まえ？」と王子くんがいうと、

— Kim jesteście… Kim jesteście… Kim jesteście… — powtórzyło echo.

「なんて名まえ……なんて名まえ……なんて名まえ……」と、やまびこがへんじをする。

— Bądźcie mymi przyjaciółmi, jestem samotny — powiedział.

「友だちになってよ、ひとりぼっちなんだ。」と、その子がいうと、

— Jestem samotny… jestem samotny… jestem samotny… — odpowiedziało echo.

「ひとりぼっち……ひとりぼっち……ひとりぼっち……」と、やまびこがへんじをする。

„Jakaż to zabawna planeta — pomyślał Mały Książę. — zupełnie sucha, spiczasta i słona.

『もう、へんな星！』と、その子はそのときおもった。『ここ、かさかさしてるし、とげとげしてるし、ひりひりする。

A ludziom brak fantazji. Powtarzają to, co im się mówi… Na mojej gwiazdce miałem różę: ona zawsze mówiła pierwsza…”

ひとって、おもいえがく力がないんじゃないの。だれかのいったことをくりかえす……ぼくんちにある花は、いっつもむこうからしゃべりかけてくるのに……』

ROZDZIAŁ 20

20

W końcu jednak zdarzyło się, że po długiej wędrówce poprzez piaski, skały i śniegi Mały Książę odkrył drogę. A drogi prowadzą zawsze do ludzi.

さて、王子くんが、さばくを、岩山を、雪の上をこえて、ながながとあゆんでいくと、ようやく１本の道に行きついた。そして道をゆけば、すんなりひとのいるところへたどりつく。

— Dzień dobry — powiedział.

「こんにちは。」と、その子はいった。

Był w ogrodzie pełnym róż.

そこは、バラの花がさきそろう庭にわだった。

— Dzień dobry — odpowiedziały róże.

「こんにちは。」と、バラがいっせいにこたえた。

Mały Książę przyjrzał się im. Bardzo były podobne do jego róży.

王子くんは、たくさんのバラをながめた。みんな、その子の花にそっくりだった。

— Kim jesteście? — zapytał zdziwiony.

「きみたち、なんて名まえ？」と、王子くんはぽかんとしながら、きいた。

— Jesteśmy różami — odparły róże.

「わたしたち、バラっていうの。」と、バラがいっせいにこたえた。

— Ach… — westchnął Mały Książę.

「えっ！」って、王子くんはいって……

I poczuł się bardzo nieszczęśliwy. Jego róża zapewniała go, że jest jedyna na świecie. A oto tu, w jednym ogrodzie, jest pięć tysięcy podobnych!

そのあと、じぶんがみじめにおもえてきた。その子の花は、うちゅうにじぶんとおなじ花なんてないって、その子にしゃべっていた。それがどうだろう、このひとつの庭だけでも、にたようなものがぜんぶで、5000ある！

„Byłaby bardzo zdenerwowana… — pomyślał — kaszlałaby straszliwie i udawałaby umierającą, aby pokryć zmieszanie. A ja musiałbym udawać, że ją pielęgnuję, bo w przeciwnym razie umarłaby rzeczywiście, aby mnie tym upokorzyć…”

その子はおもった。『あの子、こんなのを見たら、すねちゃうだろうな……きっと、とんでもないほど、えへんえへんってやって、かれたふりして、バカにされないようにするだろうし、そうしたら、ぼくは、手あてをするふりをしなくちゃいけなくなる。だって、しなけりゃあの子、ぼくへのあてつけで、ほんとにじぶんをからしちゃうよ……』

Później mówił sobie dalej: „Sądziłem, że posiadam jedyny na świecie kwiat, a w rzeczywistości mam zwykłą różę, jak wiele innych. Posiadanie róży i trzech wulkanów sięgających mi do kolan, z których jeden prawdopodobnie wygasł na zawsze, nie czyni ze mnie potężnego księcia…”

それからこうもかんがえた。『ひとつしかない花があるから、じぶんはぜいたくなんだとおもってた。でも、ほんとにあったのは、ありきたりのバラ。それと、ひざたけの火山みっつで、そのうちひとつは、たぶん、ずっときえたまま。これじゃあ、りっぱでえらいあるじにはなれない……』

I zapłakał, leżąc na trawie.

そうして、草むらにつっぷして、なみだをながした。

ROZDZIAŁ 21

21

Wtedy pojawił się lis.

キツネが出てきたのは、そのときだった。

— Dzień dobry — powiedział lis.

「こんにちは。」とキツネがいった。

— Dzień dobry — odpowiedział grzecznie Mały Książę i obejrzał się, ale nic nie dostrzegł.

「こんにちは。」と王子くんはていねいにへんじをして、ふりかえったけど、なんにもいなかった。

— Jestem tutaj — posłyszał głos — pod jabłonią!

「ここだよ。」と、こえがきこえる。「リンゴの木の下……」

— Ktoś ty? — spytał Mały Książę. — Jesteś bardzo ładny…

「きみ、だれ？」と王子くんはいった。「とってもかわいいね……」

— Jestem lisem — odpowiedział lis.

「おいら、キツネ。」とキツネはこたえた。

— Chodź pobawić się ze mną — zaproponował Mały Książę. — Jestem taki smutny…

「こっちにきて、いっしょにあそぼうよ。」と王子くんがさそった。「ぼく、ひどくせつないんだ……」

— Nie mogę bawić się z tobą — odparł lis. — Nie jestem oswojony.

「いっしょにはあそべない。」とキツネはいった。「おいら、きみになつけられてないもん。」

— Ach, przepraszam — powiedział Mały Książę.

「あ！　ごめん。」と王子くんはいった。