「火山がきえてようと、目ざめてようと、わしらにとっては、おなじこと。」と、はかせはいった。「わしらにだいじなのは、山そのものだけじゃ。うごかんからな。」

— Dla nas jest obojętne, czy wulkan jest czynny, czy wygasły — rzekł geograf. — Nam chodzi o górę, a góra się nie zmienia.

「でも、その〈はかない〉ってなに？」また王子くんはいった。なにがあっても、いちどしつもんをはじめたら、ぜったいにやめない。

— Co znaczy „efemeryczny”? — powtórzył Mały Książę, który nigdy w życiu nie porzucił raz postawionego pytania.

「それは、〈すぐにきえるおそれがある〉ということじゃ。」

— Znaczy to „zagrożony bliskim unicestwieniem”.

「ぼくの花は、すぐにきえるおそれがあるの？」

— Mojej róży grozi bliskie unicestwienie?

「むろんじゃ。」

— Oczywiście.

『ぼくの花は、はかない。』と王子くんはおもった。『それに、まわりからじぶんをまもるのは、よっつのトゲだけ！　それに、ぼくは、ぼくんちに、たったひとつおきざりにしてきたんだ！』

„Moja róża jest efemeryczna — powiedział do siebie Mały Książę — i ma tylko cztery kolce dla obrony przed niebezpieczeństwem. A ja zostawiłem ją zupełnie samą…”

その子は、ふいに、やめておけばよかった、とおもった。でも、気をとりなおして、

To był jego pierwszy odruch żalu. Mimo to zapytał odważnie:

「これから行くのに、おすすめの星はありませんか？」と、その子はたずねた。

— Co radzi mi pan zwiedzić?

「ちきゅうという星じゃ。」と、はかせはこたえた。「いいところだときいておる……」

— Planetę Ziemię — odpowiedział geograf. — Ma dobrą sławę.

そうして、王子くんは、そこをあとにした。じぶんの花のことを、おもいつつ。

Mały Książę ruszył w dalszą drogę, myśląc o swojej róży.

16

ROZDZIAŁ 16

そんなわけで、ななつめの星は、ちきゅうだった。

Siódmą planetą była Ziemia.

このちきゅうというのは、どこにでもある星なんかじゃない！　かぞえてみると、王さまが（もちろん黒いかおの王さまも入れて）111にん、ちりのはかせが7000にん、しごとにんげんが90まんにん、のんだくれが750まんにん、みえっぱりが３おく1100まんにんで、あわせてだいたい20おくのおとなのひとがいる。

Ziemia nie jest byle jaką planetą. Liczy sobie stu jedenastu królów (nie pomijając oczywiści królów murzyńskich), siedem tysięcy geografów, dziewięćset tysięcy bankierów, siedem i pół miliona pijaków, trzysta jedenaście milionów próżnych — krótko mówiąc: około dwóch miliardów dorosłych.

ちきゅうの大きさをわかりやすくする、こんな話がある。電気でんきがつかわれるまでは、むっつの大りくひっくるめて、なんと46まん2511にんもの、おおぜいのあかりつけがいなきゃならなかった。

Aby łatwiej wam było pojąć, jak wielka jest Ziemia, powiem wam, że przed wynalezieniem elektryczności trzeba było zatrudniać na wszystkich sześciu kontynentach całą armię latarników, złożoną z czterystu sześćdziesięciu dwóch tysięcy pięciuset jedenastu osób.

とおくからながめると、たいへん見ものだ。このおおぜいのうごきは、バレエのダンサーみたいに、きちっきちっとしていた。

To był wspaniały widok — gdy się patrzyło z pewnej odległości. Ruchy tej armii były podobne do baletu.

まずはニュージーランドとオーストラリアのあかりつけの出ばんが来る。そこでじぶんのランプをつけると、このひとたちはねむりにつく。するとつぎは中国とシベリアのばんが来て、このうごきにくわわって、おわると、うらにひっこむ。

Pierwsi zaczynali pracę latarnicy Nowej Zelandii i Australii, którzy potem szli spać. Następnie do tańca wstępowali latarnicy Chin i Syberii. I oni po pewnym czasie kryli się za kulisami.

それからロシアとインドのあかりつけのばんになる。つぎはアフリカとヨーロッパ。それから南アメリカ、それから北アメリカ。

Wtedy przychodziła kolej na latarników Rosji i Indii. Potem Afryki i Europy. Potem Ameryki Południowej. Następnie Ameryki Północnej.

しかも、このひとたちは、じぶんの出るじゅんを、ぜったいまちがえない。

I nigdy nie pomylono porządku wchodzenia na scenę. To było wspaniałe.

でも、北きょくにひとつだけ、南きょくにもひとつだけ、あかりがあるんだけど、そこのふたりのあかりつけは、のんべんだらりとしたまいにちをおくっていた。だって、１年に２回はたらくだけでいいんだから。

Tylko latarnik jedynej lampy na Biegunie Północnym i jego kolega latarnik jedynej lampy na Biegunie Południowym prowadzili niedbałe i próżniacze życie: pracowali dwa razy w roku.

17

ROZDZIAŁ 17

うまくいおうとして、ちょっとウソをついてしまうってことがある。あかりつけのことも、ぜんぶありのままってわけじゃないんだ。そのせいで、なにも知らないひとに、ぼくらの星のことをへんにおしえてしまったかもしれない。ちきゅうのほんのちょっとしか、にんげんのものじゃない。

Zdarza się czasem, że chcąc być dowcipnym, popełniamy małe kłamstwa. Nie byłem bardzo uczciwy, gdy opowiadałem wam o latarnikach. Obawiam się, że ci, którzy nie znają naszej planety, będą mieli o niej fałszywe zdanie. Ludzie zajmują na Ziemi bardzo mało miejsca.

ちきゅうにすんでる20おくのひとに、まっすぐ立ってもらって、集会しゅうかいみたいによりあつまってもらったら、わけもなく、たて30キロよこ30キロのひろばにおさまってしまう。太平洋たいへんようでいちばんちっちゃい島にだって、入ってしまうかずだ。

Gdyby dwa miliardy mieszkańców Ziemi stanęło razem — jeden przy drugim, jak na wiecu — to zmieściliby się z łatwością na publicznym placu o dwudziestu milach długości i dwudziestu milach szerokości. Można by więc całą ludzkość stłoczyć na maleńkiej wysepce Oceanu Spokojnego.

でも、おとなのひとにこんなことをいっても、やっぱりしんじない。いろんなところが、じぶんたちのものだっておもいたいんだ。じぶんたちはバオバブくらいでっかいものなんだって、かんがえてる。だから、そのひとたちに、「かぞえてみてよ」って、いってごらん。すうじが大すきだから、きっとうれしがる。でも、みんなはそんなつまらないことで、じかんをつぶさないように。くだらない。みんな、ぼくをしんじて。

Oczywiście dorośli wam nie uwierzą. Oni wyobrażają sobie, że zajmują dużo miejsca. Wydaje się im, że są tak wielcy jak baobaby. Więc poradźcie im, aby zrobili obliczenia. Kochają się w cyfrach: to im się spodoba. Lecz my nie traćmy czasu na ćwiczenie, które zadaje się za karę. To jest zbyteczne. Wy mi wierzycie.

王子くんはちきゅうについたんだけど、そのとき、ひとのすがたがどこにもなくて、びっくりした。それでもう、星をまちがえたのかなって、あせってきた。すると、すなのなかで、月の色した輪っかが、もぞもぞうごいた。

Po przybyciu ba Ziemię Mały Książę był bardzo zdziwiony, nie widząc żywej duszy. Przestraszył się, myśląc, że zabłądził, gdy wtem żółtawy pierścień poruszył się na piasku.

「こんばんは。」と王子くんがとりあえずいってみると、

— Dobry wieczór — rzekł Mały Książę na wszelki wypadek.

「こんばんは。」とヘビがいった。

— Dobry wieczór — powiedziała żmija.

「ぼく、どの星におっこちたの？」と王子くんがきくと、

— Na jaką planetę spadłem? — spytał Mały Książę.

「ちきゅうの、アフリカ。」とヘビがこたえた。

— Na Ziemię, do Afryki.

「えっ、まさか、ちきゅうにはひとがいないの？」

— Ach… więc Ziemia nie jest zaludniona?

「ここは、さばく。さばくに、ひとはいない。ちきゅうは、ひろい。」とヘビはいった。

— Jesteśmy na pustyni. Na pustyni nikogo nie ma. Ziemia jest wielka — odrzekła żmija.

王子くんは石ころにすわって、目を空のほうへやった。

Mały Książę usiadł na kamieniu i wzniósł oczy ku niebu.

「星がきらきらしてるのは、みんなが、ふとしたときに、じぶんの星を見つけられるようにするためなのかな。ほら、ぼくの星！　まうえにあるやつ……でも、ほんとにとおいなあ！」

— Zadaję sobie pytanie — powiedział — czy gwiazdy świecą po to, aby każdy mógł znaleźć swoją?… Popatrz na mojąplanetę. Jest dokładnie na nami. Ale jak bardzo daleko!

「きれいだ。」とヘビはいう。「ここへ、なにしに？」

— Jest piękna — odrzekła żmija. — Po co tu przybyłeś?

「花とうまくいってなくて。」と王子くんはいった。

— Mam pewne trudności z różą — powiedział Mały Książę.

「ふうん。」とヘビはいった。

— Ach tak… — rzekła żmija.

それで、ふたりはだんまり。

I oboje umilkli.

「ひとはどこにいるの？」と、しばらくしてから王子くんがきいた。「さばくだと、ちょっとひとりぼっちだし。」

— Gdzie są ludzie? — zaczął znowu Mały Książę. — Czuję się trochę osamotniony w pustyni…

「ひとのなかでも、ひとりぼっちだ。」とヘビはいった。

— Wśród ludzi jest się także samotnym — rzekła żmija.

王子くんは、ヘビをじっと見つめた。

Mały Książę przyglądał jej się przez dłuższy czas.

「きみって、へんないきものだね。」と、しばらくしてから王子くんがいった。「ゆびみたいに、ほっそりしてる……」

— Jesteś zabawnym stworzeniem — rzekł wreszcie — cienka jak palec…

「でもおれは、王さまのゆびより、つよい。」とヘビはいった。

— Ach, jestem znacznie potężniejsza niż palec króla — powiedziała żmija.

王子くんはにっこりした。

Mały Książę uśmiechnął się:

「きみ、そんなにつよくないよ……手も足もなくて……たびだって、できないよ……」

— Nie jesteś zbyt potężna… Nie masz nawet łapek… nawet nie możesz podróżować…

「おれは船よりも、ずっととおくへ、きみをつれてゆける。」とヘビはいった。

— Mogę cię unieść dalej niż okręt — rzekła żmija i owinęła się wokół kostki Małego

ヘビは王子くんのくるぶしに、ぐるりとまきついた。金のうでわみたいに。

Księcia na podobieństwo złotej bransolety.

「おれがついたものは、もといた土にかえる。」と、ことばをつづける。「でも、きみはけがれていない。それに、きみは星から来た……」

— Tego, kogo dotknę, odsyłam tam, skąd przybył — dodała. Lecz ty jesteś niewinny i przybywasz z gwiazdy…

王子くんは、なにもへんじをしなかった。

Mały Książę nie odpowiedział.

「きみを見てると、かわいそうになる。このかたい岩でできたちきゅうの上で、力もないきみ。おれなら、たすけになれる。じぶんの星がなつかしくなったら、いつでも。あと……」

— Wzbudzasz we mnie litość, taki słaby na granitowej Ziemi… Mogę ci w przyszłości pomóc, gdy bardzo zatęsknisz za twą planetą. Mogę…

「もう！　わかったよ。」と王子くんはいった。「でも、なんでずっと、それとなくいうわけ？」

— Och, bardzo dobrze zrozumiałem — odpowiedział Mały Książę — ale dlaczego mówisz ciągle zagadkami?

「おれそのものが、それのこたえだ。」とヘビはいった。

— Rozwiązuję zagadki — rzekła żmija.

それで、ふたりはだんまり。

I oboje umilkli.

18

ROZDZIAŁ 18

王子くんは、さばくをわたったけど、たった１りんの花に出くわしただけだった。花びらがみっつだけの花で、なんのとりえもない花……

Przechodząc przez pustynię, Mały Książę spotkał tylko jeden kwiat… Kwiat o trzech płatkach, nędzny kwiat…

「こんにちは。」と王子くんがいうと、

— Dzień dobry — powiedział Mały Książę.

「こんにちは。」と花がいった。

— Dzień dobry — odrzekł kwiat.

「ひとはどこにいますか？」と、王子くんはていねいにたずねた。

— Gdzie są ludzie? — grzecznie zapytał Mały Książę.

花は、いつだか、ぎょうれつがとおるのを見たことがあった。

Kwiat widział kiedyś przechodzącą karawanę.

「ひと？　いるとおもう。６にんか７にん。なん年かまえに見かけたから。でも、どこであえるか、ぜんぜんわかんない。風まかせだもん。あのひとたち、根っこがないの。それってずいぶんふべんね。」

— Ludzie? Jak sądzę istnieje sześciu czy siedmiu ludzi. Widziałem ich przed laty. Lecz nigdy nie wiadomo, gdzie można ich odnaleźć. Wiatr nimi miota. Nie mają korzeni — to im bardzo przeszkadza.

「さようなら。」と王子くんがいうと、

— Do widzenia — rzekł Mały Książę.

「さようなら。」と花がいった。

— Do widzenia — odpowiedział kwiat.

19

ROZDZIAŁ 19

王子くんは、たかい山にのぼった。それまでその子の知っていた山といえば、たけがひざまでしかない火山がみっつだけ。しかも、きえた火山はこしかけにつかっていたくらいだ。だから、その子はこんなふうにかんがえた。『こんなにたかい山からなら、ひと目で、この星ぜんたいと、ひとみんなを見とおせるはず……』でも、見えたのは、するどくとがった岩山ばかりだった。

Mały Książę wspiął się aż wysoką górę. Jedynymi górami, które dotychczas znał, były sięgające mu kolan wulkany. Wygasły wulkan służył mu jako krzesełko. „Z tak wysokiej góry jak ta — powiedział sobie — zobaczę od razy całą planetę i wszystkich ludzi…” Lecz nie zobaczył nic poza ostrymi skałami.

「こんにちは。」と、その子がとりあえずいってみると、

— Dzień dobry — powiedział na wszelki wypadek.

「こんにちは……こんにちは……こんにちは……」と、やまびこがへんじをする。

— Dzień dobry… Dzień dobry… Dzień dobry — odpowiedziało echo.

「なんて名まえ？」と王子くんがいうと、

— Kim jesteście? — spytał Mały Książę.

「なんて名まえ……なんて名まえ……なんて名まえ……」と、やまびこがへんじをする。

— Kim jesteście… Kim jesteście… Kim jesteście… — powtórzyło echo.

「友だちになってよ、ひとりぼっちなんだ。」と、その子がいうと、

— Bądźcie mymi przyjaciółmi, jestem samotny — powiedział.

「ひとりぼっち……ひとりぼっち……ひとりぼっち……」と、やまびこがへんじをする。

— Jestem samotny… jestem samotny… jestem samotny… — odpowiedziało echo.

『もう、へんな星！』と、その子はそのときおもった。『ここ、かさかさしてるし、とげとげしてるし、ひりひりする。

„Jakaż to zabawna planeta — pomyślał Mały Książę. — zupełnie sucha, spiczasta i słona.

ひとって、おもいえがく力がないんじゃないの。だれかのいったことをくりかえす……ぼくんちにある花は、いっつもむこうからしゃべりかけてくるのに……』

A ludziom brak fantazji. Powtarzają to, co im się mówi… Na mojej gwiazdce miałem różę: ona zawsze mówiła pierwsza…”

20

ROZDZIAŁ 20

さて、王子くんが、さばくを、岩山を、雪の上をこえて、ながながとあゆんでいくと、ようやく１本の道に行きついた。そして道をゆけば、すんなりひとのいるところへたどりつく。

W końcu jednak zdarzyło się, że po długiej wędrówce poprzez piaski, skały i śniegi Mały Książę odkrył drogę. A drogi prowadzą zawsze do ludzi.

「こんにちは。」と、その子はいった。

— Dzień dobry — powiedział.

そこは、バラの花がさきそろう庭にわだった。

Był w ogrodzie pełnym róż.

「こんにちは。」と、バラがいっせいにこたえた。

— Dzień dobry — odpowiedziały róże.

王子くんは、たくさんのバラをながめた。みんな、その子の花にそっくりだった。

Mały Książę przyjrzał się im. Bardzo były podobne do jego róży.

「きみたち、なんて名まえ？」と、王子くんはぽかんとしながら、きいた。

— Kim jesteście? — zapytał zdziwiony.

「わたしたち、バラっていうの。」と、バラがいっせいにこたえた。

— Jesteśmy różami — odparły róże.

「えっ！」って、王子くんはいって……

— Ach… — westchnął Mały Książę.

そのあと、じぶんがみじめにおもえてきた。その子の花は、うちゅうにじぶんとおなじ花なんてないって、その子にしゃべっていた。それがどうだろう、このひとつの庭だけでも、にたようなものがぜんぶで、5000ある！

I poczuł się bardzo nieszczęśliwy. Jego róża zapewniała go, że jest jedyna na świecie. A oto tu, w jednym ogrodzie, jest pięć tysięcy podobnych!

その子はおもった。『あの子、こんなのを見たら、すねちゃうだろうな……きっと、とんでもないほど、えへんえへんってやって、かれたふりして、バカにされないようにするだろうし、そうしたら、ぼくは、手あてをするふりをしなくちゃいけなくなる。だって、しなけりゃあの子、ぼくへのあてつけで、ほんとにじぶんをからしちゃうよ……』

„Byłaby bardzo zdenerwowana… — pomyślał — kaszlałaby straszliwie i udawałaby umierającą, aby pokryć zmieszanie. A ja musiałbym udawać, że ją pielęgnuję, bo w przeciwnym razie umarłaby rzeczywiście, aby mnie tym upokorzyć…”

それからこうもかんがえた。『ひとつしかない花があるから、じぶんはぜいたくなんだとおもってた。でも、ほんとにあったのは、ありきたりのバラ。それと、ひざたけの火山みっつで、そのうちひとつは、たぶん、ずっときえたまま。これじゃあ、りっぱでえらいあるじにはなれない……』

Później mówił sobie dalej: „Sądziłem, że posiadam jedyny na świecie kwiat, a w rzeczywistości mam zwykłą różę, jak wiele innych. Posiadanie róży i trzech wulkanów sięgających mi do kolan, z których jeden prawdopodobnie wygasł na zawsze, nie czyni ze mnie potężnego księcia…”

そうして、草むらにつっぷして、なみだをながした。

I zapłakał, leżąc na trawie.

21

ROZDZIAŁ 21

キツネが出てきたのは、そのときだった。

Wtedy pojawił się lis.

「こんにちは。」とキツネがいった。

— Dzień dobry — powiedział lis.

「こんにちは。」と王子くんはていねいにへんじをして、ふりかえったけど、なんにもいなかった。

— Dzień dobry — odpowiedział grzecznie Mały Książę i obejrzał się, ale nic nie dostrzegł.

「ここだよ。」と、こえがきこえる。「リンゴの木の下……」

— Jestem tutaj — posłyszał głos — pod jabłonią!

「きみ、だれ？」と王子くんはいった。「とってもかわいいね……」

— Ktoś ty? — spytał Mały Książę. — Jesteś bardzo ładny…

「おいら、キツネ。」とキツネはこたえた。

— Jestem lisem — odpowiedział lis.

「こっちにきて、いっしょにあそぼうよ。」と王子くんがさそった。「ぼく、ひどくせつないんだ……」

— Chodź pobawić się ze mną — zaproponował Mały Książę. — Jestem taki smutny…

「いっしょにはあそべない。」とキツネはいった。「おいら、きみになつけられてないもん。」

— Nie mogę bawić się z tobą — odparł lis. — Nie jestem oswojony.

「あ！　ごめん。」と王子くんはいった。

— Ach, przepraszam — powiedział Mały Książę.