— Petit bonhomme, je veux encore t’entendre rire…

“കുട്ടീ, നീ വീണ്ടും ചിരിക്കുന്നതു് എനിക്കു േകൾക്കണം,” ഞാൻ പറഞ്ഞു.

Mais il me dit:

പേക്ഷ, അവൻ പറഞ്ഞതിതാണു്:

— Cette nuit, ça fera un an. Mon étoile se trouvera juste au-dessus de l’endroit où je suis tombé l’année dernière…

“ഇന്നു രാത്രിയിൽ ഒരു െകാല്ലം തികയും. കഴിഞ്ഞ െകാ ല്ലം ഞാൻ ഭൂമിയിൽ വന്നിറങ്ങിയ അേത സ്ഥാനത്തിനു േനേര മുകളിലായി എെന്റ നക്ഷത്രം നില്പുണ്ടാവും.”

— Petit bonhomme, n’est-ce pas que c’est un mauvais rêve cette histoire de serpent et de rendez-vous et d’étoile…

“കുട്ടീ,” ഞാൻ പറഞ്ഞു, “ഇെതല്ലാം ഒരു ദുഃസ്വപ്നമേല്ല? പാമ്പുമായുള്ള ആ സംഭാഷണവും തമ്മിൽ കാണാെമന്നു പറഞ്ഞിരിക്കുന്ന ആ സ്ഥലവും നക്ഷത്രവുെമാെക്ക…”

Mais il ne répondit pas à ma question. Il me dit:

പേക്ഷ, എെന്റ േചാദ്യത്തിനു് അവൻ മറുപടി പറഞ്ഞില്ല.

— Ce qui est important, ça ne se voit pas…

പകരം അവൻ പറഞ്ഞു:
“കാണാെത കിടക്കുന്നതാണു് പ്രധാനെപ്പട്ട കാര്യം…”

— Bien sûr…

“അെത, അെതനിക്കറിയാം…”

— C’est comme pour la fleur. Si tu aimes une fleur qui se trouve dans une étoile, c’est doux, la nuit, de regarder le ciel. Toutes les étoiles sont fleuries.

“പൂവിെന്റ കാര്യത്തിലും അതു ശരിയാണു്. ഒരു നക്ഷത്ര ത്തിൽ ജീവിക്കുന്ന പൂവിെനയാണു് നിങ്ങൾ േസ്നഹിക്കു ന്നെതങ്കിൽ രാത്രിയിൽ ആകാശേത്തക്കു േനാക്കിനില്ക്കു ന്നതു നല്ലതായിരിക്കും. എല്ലാ നക്ഷത്രങ്ങളിലും പൂക്കൾ വിടർന്നു നില്പുണ്ടാവും…”

— Bien sûr…

“അെത, എനിക്കറിയാം…”

— C’est comme pour l’eau. Celle que tu m’as donnée à boire était comme une musique, à cause de la poulie et de la corde… tu te rappelles… elle était bonne.

“െവള്ളത്തിെന്റ കാര്യവും അതു തെന്ന. ആ കപ്പി കാര ണം, ആ കയറു കാരണം നിങ്ങൾ എനിക്കു കുടിക്കാൻ തന്ന െവള്ളം സംഗീതം േപാെലയായിരുന്നു. നിങ്ങൾ ക്കേതാർമ്മയുേണ്ടാ? അതു നല്ലതായിരുന്നു…”

— Bien sûr…

“അെത, എനിക്കറിയാം…”

— Tu regarderas, la nuit, les étoiles. C’est trop petit chez moi pour que je te montre où se trouve la mienne. C’est mieux comme ça. Mon étoile, ça sera pour toi une des étoiles. Alors, toutes les étoiles, tu aimeras les regarder… Elles seront toutes tes amies. Et puis je vais te faire un cadeau…

“രാത്രിയിൽ നിങ്ങൾ ആകാശേത്തക്കു േനാക്കിനില്ക്കും. എെന്റ നക്ഷത്രം അത്ര െചറുതായതിനാൽ അതിെന്റ സ്ഥാനം ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചു തരാൻ എനിക്കു കഴിയില്ല. അതങ്ങെനയാവുന്നതാണു നല്ലതും. എെന്റ നക്ഷത്രം നിങ്ങൾക്കു മെറ്റാരു നക്ഷത്രം മാത്രമായിരിക്കും. അതി നാൽ നിങ്ങൾക്കു് ആകാശെത്ത എല്ലാ നക്ഷത്രങ്ങെള യും കാണാൻ ഇഷ്ടമായിരിക്കും… അവെരല്ലാം നിങ്ങ ളുെട കൂട്ടുകാരുമാവും. അതിനും പുറേമ ഞാൻ നിങ്ങൾ െക്കാരു സമ്മാനം തരാൻ േപാവുകയുമാണു്.”

Il rit encore.

അവൻ പിെന്നയും ചിരിച്ചു.

— Ah! petit bonhomme, petit bonhomme j’aime entendre ce rire!

“ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ്! ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ്! ആ ചിരി േകൾ ക്കാൻ എനിെക്കന്തിഷ്ടമാെണേന്നാ!”

— Justement ce sera mon cadeau… ce sera comme pour l’eau…

“അതു തെന്നയാെണെന്റ സമ്മാനം! നാം െവള്ളം കുടി ച്ച ആ സമയെത്തന്നേപാെല…”

— Que veux-tu dire?

“നീെയന്താണു പറഞ്ഞുെകാണ്ടു വരുന്നതു്?”

— Les gens ont des étoiles qui ne sont pas les mêmes. Pour les uns, qui voyagent, les étoiles sont des guides. Pour d’autres elles ne sont rien que de petites lumières. Pour d’autres qui sont savants elles sont des problèmes. Pour mon businessman elles étaient de l’or. Mais toutes ces étoiles-là se taisent. Toi, tu auras des étoiles comme personne n’en a…

“എല്ലാവർക്കുമുണ്ടു് നക്ഷത്രങ്ങൾ,” അവൻ പറഞ്ഞു. “പേക്ഷ, അവ ഒന്നല്ല. സഞ്ചാരികൾക്കവ വഴികാട്ടിക ളാണു്. മറ്റുള്ളവർക്കു് െവറും െകാച്ചുവിളക്കുകളും. മറ്റു ചി ലർക്കു്, പണ്ഡിതന്മാർക്കു്, വിഷമപ്രശ്നങ്ങളാണവ. ആ ബിസിനസ്സുകാരനു് അവ സ്വർണ്ണനാണയങ്ങളായിരു ന്നു. പേക്ഷ, അവെയല്ലാം നിശബ്ദനക്ഷത്രങ്ങളാണു്. പേക്ഷ, നിങ്ങൾക്കു്, നിങ്ങൾക്കു മാത്രം മറ്റാർക്കും കിട്ടാ ത്ത നക്ഷത്രങ്ങളുണ്ടാവും.”

— Que veux-tu dire?

“നീെയന്താണു പറയുന്നതു്?”

— Quand tu regarderas le ciel, la nuit, puisque j’habiterai dans l’une d’elles, puisque je rirai dans l’une d’elles, alors ce sera pour toi comme si riaient toutes les étoiles. Tu auras, toi, des étoiles qui savent rire!

“രാത്രിയിൽ നിങ്ങൾ ആകാശേത്തക്കു േനാക്കിനില്ക്കു േമ്പാൾ, ആ നക്ഷത്രങ്ങളിെലാന്നിൽ ഞാനുെണ്ടന്ന തിനാൽ, ആ നക്ഷത്രങ്ങളിെലാന്നിൽ ഞാനിരുന്നു ചി രിക്കുന്നുെണ്ടന്നതിനാൽ, എല്ലാ നക്ഷത്രങ്ങളും തെന്ന േനാക്കി ചിരിക്കുന്നതായി നിങ്ങൾക്കു േതാന്നും. നിങ്ങൾ മാത്രേമ ചിരിക്കുന്ന നക്ഷത്രങ്ങെള കാണൂ!”

Et il rit encore.

അവൻ പിെന്നയും ചിരിച്ചു.

— Et quand tu seras consolé (on se console toujours) tu seras content de m’avoir connu. Tu seras toujours mon ami. Tu auras envie de rire avec moi. Et tu ouvriras parfois ta fenêtre, comme ça, pour le plaisir…

“നിങ്ങളുെട ദുഃഖം ശമിക്കുേമ്പാൾ (കാലം ശമിപ്പിക്കാത്ത ഏതു ദുഃഖമിരിക്കുന്നു!) എെന്ന പരിചയെപ്പട്ടതിൽ നി ങ്ങൾ സന്തുഷ്ടനായിരിക്കും. നിങ്ങൾ എന്നും എെന്റ േസ്ന ഹിതനായിരിക്കും. എേന്നാെടാപ്പം ചിരിക്കാൻ നിങ്ങൾ ക്കാഗ്രഹം േതാന്നും. അതിെന്റ രസത്തിനു മാത്രമായി ചിലേപ്പാൾ നിങ്ങൾ ജനാല തുറന്നിടും.

Et tes amis seront bien étonnés de te voir rire en regardant le ciel. Alors tu leur diras: «Oui, les étoiles, ça me fait toujours rire!» Et ils te croiront fou. Je t’aurai joué un bien vilain tour…

ആകാശേത്ത ക്കു േനാക്കി നിങ്ങൾ ചിരിക്കുന്നതു കാണുേമ്പാൾ നിങ്ങ ളുെട േസ്നഹിതന്മാർക്കു തീർച്ചയായും അമ്പരപ്പുണ്ടാവും! അേപ്പാൾ നിങ്ങൾ അവേരാടു പറയും: ‘അെത, നക്ഷത്ര ങ്ങൾ കാണുേമ്പാൾ എനിക്കു ചിരി വരും!’ നിങ്ങൾക്കു വട്ടാെണന്നു് അവർ വിധിെയഴുതും. അതു ഞാൻ നിങ്ങൾ ക്കു േമൽ പ്രേയാഗിക്കുന്ന േമാശെപ്പെട്ടാരു കൗശലമാ യിരിക്കും…”

Et il rit encore.

അവൻ പിെന്നയും ചിരിച്ചു.

— Ce sera comme si je t’avais donné, au lieu d’étoiles, des tas de petits grelots qui savent rire…

“നക്ഷത്രങ്ങൾക്കു പകരം ചിരിക്കുന്ന കുഞ്ഞുമണികളാ ണു ഞാൻ നിങ്ങൾക്കു തന്നെതന്ന േപാെലയായിരിക്കു മതു്.”

Et il rit encore. Puis il redevint sérieux:

എന്നിട്ടവൻ വീണ്ടും ചിരിച്ചു. പിെന്ന അവെന്റ മുഖത്തു് ഗൗരവഭാവം തിരിച്ചുവന്നു.

— Cette nuit… tu sais… ne viens pas.

“ഇന്നു രാത്രിയിൽ… അറിയാമേല്ലാ… നിങ്ങൾ വരരുതു്.”

— Je ne te quitterai pas.

“ഞാൻ നിെന്ന ഒറ്റയ്ക്കു വിടില്ല,” ഞാൻ പറഞ്ഞു.

— J’aurai l’air d’avoir mal… j’aurai un peu l’air de mourir. C’est comme ça. Ne viens pas voir ça, ce n’est pas la peine…

“ഞാൻ േവദനിക്കുന്നതായി നിങ്ങൾക്കു േതാന്നും; ഞാൻ മരിക്കുകയാെണന്നു നിങ്ങൾക്കു േതാന്നും. അതങ്ങെന യാണു്. അതു കാണാനായി വരരുതു്. അതുെകാണ്ടു് ഒരു ഗുണവും നിങ്ങൾക്കുണ്ടാവില്ല…”

— Je ne te quitterai pas.

“ഞാൻ നിെന്ന ഒറ്റയ്ക്കു വിടില്ല.”

Mais il était soucieux.

അവെന്റ മുഖത്തു് ഉത്കണ്ഠ നിഴലിച്ചു.

— Je te dis ça… c’est à cause aussi du serpent. Il ne faut pas qu’il te morde… Les serpents, c’est méchant. Ça peut mordre pour le plaisir…

“ഞാനിതു പറയുന്നതു്… ആ പാമ്പിെന്റ കാര്യമായതു െകാണ്ടാണു്. അവൻ നിങ്ങെള കടിക്കാൻ പാടില്ല. പാ മ്പുകൾ ദുഷ്ടബുദ്ധികളാണു്. അവർ ചിലേപ്പാൾ രസത്തി നു േവണ്ടി നിങ്ങെള കടിെച്ചന്നു വരും…”

— Je ne te quitterai pas.

“ഞാൻ നിെന്ന ഒറ്റയ്ക്കു വിടില്ല.”

Mais quelque chose le rassura:

ൈധര്യം െകാടുക്കുന്ന എേന്താ ചിന്ത അവെന്റ മനസ്സിൽ വന്നേപാെല േതാന്നി:

— C’est vrai qu’ils n’ont plus de venin pour la seconde morsure…

“രണ്ടാമതു കടിക്കാൻ േവണ്ടി അവയ്ക്കു വിഷമുണ്ടാവിെല്ല ന്നു പറയുന്നതു് ശരിയാണു്.”

Cette nuit-là je ne le vis pas se mettre en route. Il s’était évadé sans bruit. Quand je réussis à le rejoindre il marchait décidé, d’un pas rapide. Il me dit seulement:

അന്നു രാത്രിയിൽ അവൻ തെന്റ യാത്രയ്ക്കിറങ്ങുന്നതു് ഞാൻ കാണാെതേപായി. ഒെരാച്ചയും േകൾപ്പിക്കാ െത അവൻ സ്ഥലം വിടുകയായിരുന്നു. ഒടുവിൽ, ഞാൻ പിന്നാെലേയാടി അവെനാപ്പെമത്തിയേപ്പാൾ കാലുറ പ്പിച്ചു ചവിട്ടി, അതിേവഗം നടക്കുകയാണവൻ. അവൻ ഇത്രമാത്രം പറഞ്ഞു:

— Ah! tu es là…

“ആഹാ, നിങ്ങളിെങ്ങത്തിേയാ…”

Et il me prit par la main. Mais il se tourmenta encore:

അവൻ എെന്റ ൈക പിടിച്ചു. പേക്ഷ, അവെന്റ ഉത്കണ്ഠ മാറിയിരുന്നില്ല.

— Tu as eu tort. Tu auras de la peine. J’aurai l’air d’être mort et ce ne sera pas vrai…

“നിങ്ങൾ വന്നതു െതറ്റായിേപ്പായി. നി ങ്ങൾ വിഷമിക്കും. എെന്നക്കാണുേമ്പാൾ മരിച്ച േപാെല േതാന്നും; പേക്ഷ, അതു ശരിയായിരിക്കില്ല…”

Moi je me taisais.

ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.

— Tu comprends. C’est trop loin. Je ne peux pas emporter ce corps-là. C’est trop lourd.

“ഞാൻ പറയുന്നതു മനസ്സിലാവുന്നുേണ്ടാ?… വളെരയ കെലയാണതു്. അത്രയും ദൂരം ഈ ഉടൽ ഒപ്പം െകാ ണ്ടുേപാകാൻ എനിക്കു കഴിയില്ല. വലിയ ഭാരമാണ തിനു്.”

Moi je me taisais.

ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.

— Mais ce sera comme une vieille écorce abandonnée. Ce n’est pas triste les vieilles écorces…

“എന്നാലതിെന അനാഥമായ പഴെയാരു കക്കാേയാട്ടി േപാെല കണ്ടാൽ മതി. പഴയ കക്കാേയാട്ടികളിൽ ദുഃഖ കരമായി ഒന്നുമില്ല…”

Moi je me taisais.

ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.

Il se découragea un peu. Mais il fit encore un effort:

എെന്റ പ്രതികരണമില്ലായ്മ അവെന നിരുത്സാഹെപ്പടു ത്തിെയന്നു േതാന്നി. എന്നാലും അവൻ ഒരു ശ്രമം കൂടി നടത്തി.

— Ce sera gentil, tu sais. Moi aussi je regarderai les étoiles. Toutes les étoiles seront des puits avec une poulie rouillée. Toutes les étoiles me verseront à boire…

“േനാക്കൂ, എത്ര സുന്ദരമായിരിക്കുമതു്. ഞാനും നക്ഷത്ര ങ്ങെള േനാക്കിനില്ക്കും. എല്ലാ നക്ഷത്രങ്ങളും തുരുമ്പിച്ച കപ്പിയുള്ള കിണറുകളായിരിക്കും. എല്ലാ നക്ഷത്രങ്ങ ളും എനിക്കു കുടിക്കാനായി പുതുെവള്ളം േകാരിെയാ ഴിക്കും…”

Moi je me taisais.

ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.

— Ce sera tellement amusant! Tu auras cinq cents millions de grelots, j’aurai cinq cents millions de fontaines…

“എന്തു രസമായിരിക്കുമതു്! നിങ്ങൾക്കവ അമ്പതു േകാ ടി കുഞ്ഞുമണികളായിരിക്കും; എനിക്കു് അമ്പതു േകാടി െതളിനീരുറവകളും…”

Et il se tut aussi, parce qu’il pleurait…

അവനും പിെന്ന ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല; അവൻ കരയുകയാ യിരുന്നു.

— C’est là. Laisse-moi faire un pas tout seul.

“ഇതാ, ആ സ്ഥലെമത്തി. ഇനി ഞാൻ ഒറ്റയ്ക്കു േപാകെട്ട.”

Et il s’assit parce qu’il avait peur.

അവൻ മണ്ണിലിരുന്നു; അവനു േപടിയായിരുന്നു.

Il dit encore:

പിെന്ന അവൻ പറഞ്ഞു:

— Tu sais… ma fleur… j’en suis responsable! Et elle est tellement faible! Et elle est tellement naïve. Elle a quatre épines de rien du tout pour la protéger contre le monde…

“എെന്റ പൂവിെന അറിയാമേല്ലാ… അവളുെട ഉത്തരവാ ദിത്വം എനിക്കാണു്. അവൾ തീെര ബലഹീനയാണു്. വളെര ശുദ്ധമനസ്കയുമാണു്. ഈ േലാകേത്താടു െപാ രുതിനില്ക്കാൻ ഒരു ഗുണവുമില്ലാത്ത നാലു മുള്ളുകേള അവൾക്കുള്ളു…”

Moi je m’assis parce que je ne pouvais plus me tenir debout. Il dit:

ഞാനും താെഴയിരുന്നു; എനിക്കു നില്ക്കാൻ പറ്റാതായിക്ക ഴിഞ്ഞിരുന്നു.

— Voilà… C’est tout…

“അതാ… അേത്രയുള്ളു…”

Il hésita encore un peu, puis il se releva. Il fit un pas. Moi je ne pouvais pas bouger.

അവൻ പിെന്നയുെമാന്നു മടിച്ചു; പിെന്ന അവൻ എഴുേന്ന റ്റു നിന്നു. അവൻ ഒരടി മുേന്നാട്ടു വച്ചു. എനിക്കനങ്ങാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.

Il n’y eut rien qu’un éclair jaune près de sa cheville. Il demeura un instant immobile. Il ne cria pas. Il tomba doucement comme tombe un arbre. Ça ne fit même pas de bruit, à cause du sable.

അവെന്റ കണങ്കാലിനടുത്തു് ഒരു മഞ്ഞനിറം മിന്നിമായു ന്നേത കണ്ടുള്ളു. ഒരു നിമിഷം അവൻ നിേശ്ചഷ്ടനായി നിന്നു. അവൻ നിലവിളിച്ചില്ല. വളെര ശാന്തനായിട്ടാണു് അവൻ പതിച്ചതു്, ഒരു മരം വീഴുന്ന േപാെല. പൂഴിയായ തു കാരണം ഒെരാച്ചയുമുണ്ടായില്ല.

CHAPITRE XXVII

ഇരുപത്തിേയഴു്

Et maintenant, bien sûr, ça fait six ans déjà… Je n’ai jamais encore raconté cette histoire. Les camarades qui m’ont revu ont été bien contents de me revoir vivant. J’étais triste mais je leur disais: «C’est la fatigue…»

അതിനു േശഷം ആറു െകാല്ലം കടന്നുേപായിരിക്കുന്നു… ഈ കഥ ഞാൻ മുമ്പാേരാടും പറഞ്ഞിട്ടില്ല. ഞാൻ ജീവ േനാെട തിരിച്ചു വന്നതിൽ എെന്റ കൂട്ടുകാർക്കു സേന്താ ഷമായിരുന്നു. ഞാൻ ദുഃഖിതനായിരുന്നു; പേക്ഷ, ഞാൻ അവേരാടു പറഞ്ഞതു് “ഞാൻ ക്ഷീണിതനാണു്” എന്നാ യിരുന്നു.

Maintenant je me suis un peu consolé. C’est à dire… pas tout à fait. Mais je sais bien qu’il est revenu à sa planète, car, au lever du jour, je n’ai pas retrouvé son corps. Ce n’était pas un corps tellement lourd… Et j’aime la nuit écouter les étoiles. C’est comme cinq cent millions de grelots…

ഇേപ്പാൾ എെന്റ ദുഃഖത്തിനു് െതെല്ലാരു ശമനം കിട്ടിയി രിക്കുന്നു. എന്നു പറഞ്ഞാൽ… പൂർണ്ണമായി മാറിയിട്ടി ല്ല. അവൻ തെന്റ ഗ്രഹത്തിേലക്കു മടങ്ങിേപ്പായി എന്നു് എനിക്കുറപ്പാണു്; കാരണം, േനരം െവളുത്തേപ്പാൾ അവെന്റ ശരീരം ഞാൻ കണ്ടില്ല. അത്ര ഭാരക്കൂടുതലുള്ള ശരീരവുമായിരുന്നില്ല അതു്… രാത്രിയിൽ നക്ഷത്രങ്ങൾ ക്കു കാേതാർത്തു കിടക്കാൻ എനിക്കിഷ്ടമാണു്. അമ്പതു േകാടി കുഞ്ഞുമണികൾ മുഴങ്ങുന്ന േപാെലയാണതു്…

Mais voilà qu’il se passe quelque chose d’extraordinaire. La muselière que j’ai dessinée pour le petit prince, j’ai oublié d’y ajouter la courroie de cuir! Il n’aura jamais pu l’attacher au mouton. Alors je me demande: «Que s’est-il passé sur sa planète? Peut-être bien que le mouton a mangé la fleur…»

പേക്ഷ, വിചിത്രമായ ഒരു കാര്യമുണ്ടു്… ലിറ്റിൽ പ്രിൻസി നു േവണ്ടി ആ വായ്പൂട്ടു വരച്ചു െകാടുക്കുേമ്പാൾ അതിൽ ഒരു േതാൽവാറു പിടിപ്പിക്കാൻ ഞാൻ വിട്ടുേപായി. അതില്ലാെത ആ വായ്പൂട്ടു് ആടിെന്റ മുഖത്തു വച്ചുെകട്ടാൻ അവനു കഴിയുകയുമില്ല. അേപ്പാൾ ഞാൻ ആേലാചിച്ചു േപാവുകയാണു്: എന്തായിരിക്കും അവെന്റ ഗ്രഹത്തിൽ നടന്നിട്ടുണ്ടാവുക? ആടു് അവെന്റ പൂവിെന കടിച്ചു തിന്നി ട്ടുണ്ടാവുേമാ?…

Tantôt je me dis: «Sûrement non! Le petit prince enferme sa fleur toutes les nuits sous son globe de verre, et il surveille bien son mouton…» Alors je suis heureux. Et toutes les étoiles rient doucement.

ഞാൻ തെന്ന അതിനു സമാധാനവും കാണും: “ഒരിക്ക ലുമില്ല! ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് എല്ലാ രാത്രിയും ഒരു സ്ഫടിക േഗാളം െകാണ്ടു് പൂവു് അടച്ചുവയ്ക്കാറുണ്ടു്; ആടു വന്നു കടി ക്കാെത അവൻ ശ്രദ്ധിക്കുകയും െചയ്യുന്നുണ്ടു്.” അേപ്പാൾ എനിക്കു സേന്താഷമായി. നക്ഷത്രങ്ങെളാന്നാെക മധുര തരമായി ചിരിക്കുകയും െചയ്യും.

Tantôt je me dis: «On est distrait une fois ou l’autre, et ça suffit! Il a oublié, un soir, le globe de verre, ou bien le mouton est sorti sans bruit pendant la nuit…» Alors les grelots se changent tous en larmes!…

ചിലേപ്പാൾ എനിക്കു േതാന്നും: “ആർക്കും ഒരു നിമിഷ േത്തക്കു് ശ്രദ്ധെയാന്നു മാറിേപ്പാകാമേല്ലാ; അതു മതി! ഒരു രാത്രിയിൽ അവൻ സ്ഫടികേഗാളത്തിെന്റ കാര്യം മറ ന്നുെവന്നു വരാം, ആടു് രാത്രിയിൽ ഒച്ചയുണ്ടാക്കാെത പു റത്തു ചാടിെയന്നു വരാം… അേപ്പാൾ കുഞ്ഞുമണികൾ കണ്ണീർത്തുള്ളികളായി മാറുകയാണു്…”

C’est là un bien grand mystère. Pour vous qui aimez aussi le petit prince, comme pour moi, rien de l’univers n’est semblable si quelque part, on ne sait où, un mouton que nous ne connaissons pas a, oui ou non, mangé une rose…

ഇെതല്ലാം ഒരു മഹാരഹസ്യമാണു്. ലിറ്റിൽ പ്രിൻസിെന േസ്നഹിക്കുന്ന നിങ്ങൾക്കും. എനിക്കാകെട്ട, നമുെക്കവി െടെയന്നറിയാത്ത ഒരിടത്തു്, നാെമാരിക്കലും കണ്ടിട്ടി ല്ലാത്ത ഒരാടു് ഒരു േറാസാപ്പൂ തിന്നാൽ അഥവാ തിന്നി െല്ലങ്കിൽ ഈ പ്രപഞ്ചത്തിെന്റ അവസ്ഥ തെന്ന മാറി േപ്പാവുകയാണു്.

Regardez le ciel. Demandez-vous: le mouton oui ou non a-t-il mangé la fleur? Et vous verrez comme tout change…

ആകാശേത്തക്കു േനാക്കൂ. എന്നിട്ടു സ്വയം േചാദിക്കൂ: “ആടു് പൂവു തിേന്നാ ഇല്ലേയാ?” അതിനുള്ള ഉത്തരത്തി നനുസൃതമായി സകലതും മാറുന്നതു നിങ്ങൾക്കു കാണാം…

Et aucune grande personne ne comprendra jamais que ça a tellement d’importance!

അെതത്ര പ്രാധാന്യമുള്ള കാര്യമാെണന്നു് ഒരു മുതിർന്ന യാളും ഒരു കാലത്തും മനസ്സിലാക്കുകയുമില്ല!

Ça c’est, pour moi, le plus beau et le plus triste paysage du monde. C’est le même paysage que celui de la page précédente, mais je l’ai dessiné une fois encore pour bien vous le montrer. C’est ici que le petit prince a apparu sur terre, puis disparu.

ഇതാണു് എെന്ന സംബന്ധിച്ചിടേത്താളം, ഈ േലാക െത്ത ഏറ്റവും മേനാഹരവും ഏറ്റവും ദുഃഖകരവുമായ ഭൂദൃ ശ്യം. മുൻേപജിൽ കണ്ടതു തെന്നയാണിതു്. നിങ്ങളുെട ഓർമ്മയിൽ തറഞ്ഞു നില്ക്കാൻ േവണ്ടിയാണു് ഞാനതു് ഒന്നുകൂടി വരച്ചതു്. ഇവിെട വച്ചാണു് ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് ഈ േലാകത്തു പ്രത്യക്ഷനായതു്, പിന്നീടു് അപ്രത്യക്ഷ നായതും.

Regardez attentivement ce paysage afin d’être sûrs de le reconnaître, si vous voyagez un jour en Afrique, dans le désert. Et, s’il vous arrive de passer par là, je vous en supplie, ne vous pressez pas, attendez un peu juste sous l’étoile!

എെന്നങ്കിലുെമാരിക്കൽ ആഫ്രിക്കൻ മരുഭൂമിയിലൂെട യാത്ര െചേയ്യണ്ടി വരുേമ്പാൾ ആ സ്ഥലം നിങ്ങൾ തി രിച്ചറിയും എന്നുറപ്പു വരുത്താനായി ശ്രദ്ധ വച്ചു് ഇതിേല ക്കു േനാക്കൂ. ആ സ്ഥലെത്തത്തിയാൽ ധൃതി വച്ചു േപാവു കയുമരുതു്. ആ നക്ഷത്രത്തിനു േനേര ചുവട്ടിലായി അല്പ േനരം നില്ക്കുക.

Si alors un enfant vient à vous, s’il rit, s’il a des cheveux d’or, s’il ne répond pas quand on l’interroge, vous devinerez bien qui il est. Alors soyez gentils! Ne me laissez pas tellement triste: écrivez-moi vite qu’il est revenu…

അേപ്പാൾ ഒരു ബാലൻ മുന്നിൽ വരിക യാെണങ്കിൽ, അവൻ ചിരിക്കുകയാെണങ്കിൽ, അവെന്റ മുടിയ്ക്കു സ്വർണ്ണനിറമാെണങ്കിൽ, നിങ്ങളുെട േചാദ്യങ്ങൾ ക്കു് അവനിൽ നിന്നു മറുപടി കിട്ടുന്നിെല്ലങ്കിൽ—എങ്കിൽ അവനാരാെണന്നു് നിങ്ങൾക്കു മനസ്സിലാകും. അങ്ങ െനെയാന്നു സംഭവിച്ചാൽ ദയവായി എെന്ന ആശ്വസി പ്പിക്കുക. അവൻ മടങ്ങിവന്നുെവന്നു് എത്രയും േവഗം എെന്ന അറിയിക്കുക.

1943

1943