„W chwale bezczynności” to prowokacyjny esej Bertranda Russella, w którym przekonuje on, że bezczynność i odpoczynek są niezbędnymi warunkami ludzkiej kreatywności i rozwoju. Autor rozumie rolę bezczynności w społeczeństwie i wzywa do zmiany nastawienia do niej, odrzucenia kultury stałego zatrudnienia.