«У хвалу бяздзейнасці» — гэта правакацыйнае эсэ Бертрана Расэла, у якім ён аргументуе, што бяздзейнасць і адпачынак з’яўляюцца неабходнымі ўмовамі для творчасці і развіцця чалавека. Аўтар асэнсоўвае ролю бяздзейнасці ў грамадстве і заклікае да змены стаўлення да яе, адпрэчваючы культуру сталай занятасці.