— Vai vulkāni ir izdzisuši vai atmodušies, tas mums ir viens un tas pats. Mums ir svarīgs tikai pats kalns. Tas nepārvēršas.

“화산들이 꺼져 있든 깨어 있든 지리학자에겐 마찬가지 야. 우리에게 중요한 건 산이지. 산은 변하지 않거든.”

— Bet ko nozīmē “īslaicīgs”,— atkārtoja mazais princis, kas nekad nebija atkāpies no reiz uzdotā jautājuma.

“그런데 ‘덧없는’ 게 뭐냐고요?” 일단 질문을 꺼내면 결코 포기해 본 적이 없는 어린 왕자 가 되물었다.

— Tas nozīmē — “pakļauts drīzai iznīcībai”.

“그건 ‘곧 사라질 위험에 놓여 있다’는 뜻이란다.”

— Mana puķe ir pakļauta drīzai iznīcībai?

“내 꽃이 곧 사라질 위험에 놓여 있다고요?”

— Protams.

“그럼.”

“Mana puķe ir īslaicīga”, mazais princis domāja, “un viņai ir tikai četri ērkšķi, ar ko aizstāvēties pret pasauli! Un es atstāju viņu vienu pašu mājās!”

‘자신의 꽃이 덧없는 존재라니? 세상에 대항할 무기라곤 가시 네 개밖에 없는데! 그런데도 그 꽃을 내 별에 혼자 내버 려두고 오다니!’ 하는 생각이 들었다.

Tā bija mazā prinča pirmā nožēla. Taču viņš ātri atguva drosmi.

어린 왕자로서는 처음으로 느끼는 후회의 감정이었다. 그 러나 그는 다시 용기를 냈다.

— Ko jūs man ieteiktu apskatīt? — viņš jautāja.

“할아버지 생각에 어디를 가보는 게 좋을까요?” 그가 물었다.

— Planētu Zemi, — atbildēja ģeogrāfs. — Tai ir laba slava…

“지구라는 행성으로 가 봐. 평판이 좋으니…”

Un mazais princis devās projām, domādams par savu puķi.

그래서 어린 왕자는 떠났다, 자기 꽃을 생각하면서.

XVI

ⅩⅥ

Septītā planēta tātad bija Zeme.

그렇게 해서 찾아온 일곱 번째 별이 바로 지구였다.

Zeme nav vis kaut kāda parasta planēta! To apdzīvo simt vienpadsmit karaļu (ieskaitot, protams, arī nēģeru karaļus), septiņi tūkstoši ģeogrāfu, deviņi simti tūkstoši biznesmeņu, septiņi ar pusi miljonu dzērāju, trīs simti vienpadsmit miljoni godkārīgo, vārdu sakot, apmēram divi miljardi pieaugušo.

지구는 그저 그런 행성이 아니었다! 이곳에는 백열한 명의 왕(물론 흑인 왕들까지 합쳐서)과 칠천 명의 지리학자와 구십만 명의 사업가, 칠백오십만 명의 술 아저씨, 삼억 일천 백만 명 의 뻥쟁이 아저씨들, 즉 대략 이십억 가량 되는 어른들이 살 고 있다.

Lai jums rastos priekšstats par Zemes izmēriem, minēšu tikai to, ka pirms elektrības izgudrošanas uz visiem sešiem kontinentiem kopā vajadzēja uzturēt veselu armiju laternu iededzinātāju — četri simti sešdesmit divus tūkstošus pieci simti vienpadsmit cilvēkus.

당신에게 지구의 크기가 어느 정도인지 알려주기 위해서 는, 전기가 발명되기 전에는 여섯 대륙을 통틀어 사십육만 이천 오백 십일 명으로 구성된 어마어마한 가로등지기 군대 를 두어야 했다고 말해 두는 게 좋겠다.

Raugoties no tālienes, tas atstāja lielisku iespaidu. Šīs armijas kustības bija saskaņotas kā baletā.

좀 멀리서 보면 장관을 연출하고 있었다. 그 부대의 동작 은 오페라 발레처럼 질서정연한 것이었다.

Vispirms nāca Jaunzēlandes un Austrālijas laternu iededzinātāju kārta. Iededzinājuši savas laternas, viņi aizgāja gulēt. Tad uznāca Ķīnas un Sibīrijas laternu iededzinātāji. Pēc tam arī viņi nozuda aiz kulisēm.

처음에는 뉴질랜 드와 오스트레일리아의 가로등지기 차례였다. 이들은 가로 등을 켜고 나서는 잠자러 갔다. 그러고 나면 중국과 시베리 아 가로등지기들이 입장하여 춤춘다. 이들 역시 무대 뒤로 살짝 몸을 감추면

Tad bija kārta Krievijas un Indijas laternu iededzinātājiem. Pēc tam — Āfrikas un Eiropas. Pēc tam — Dienvidamerikas.

러시아와 인도 가로등지기가 나온다. 그다 음 순서는 아프리카와 유럽 가로등지기들, 다음 차례는 남아 메리카 가로등지기들, 또 그 다음은 북아메리카 가로등지기 순서였다.

Un viņi nekad nesajauca kārtību, uzejot uz skatuves. Tas bija grandiozi.

그런데 이들의 무대 입장 순서는 뒤바뀌는 법이 없었다. 그것은 장엄한 광경이었다.

Tikai vienīgās ziemeļpola laternas iededzinātājs un viņa kolēģis — vienīgās dienvidpola laternas iededzinātājs dzīvoja dīkdienībā un bezrūpībā: viņi strādāja divas reizes gadā.

오직 북극의 유일한 가로등지기와 남극의 동료만이 한가 롭고 태평스러운 생활을 보내고 있었다. 두 사람은 일 년에 두 번 일했다.

ХVII

ⅩⅦ

Ja gribam būt asprātīgi, tad reizēm gadās mazliet piemelot. Arī es nebiju sevišķi godīgs, stāstot jums par laternu iededzinātājiem. Tāpēc tiem, kas nepazīst mūsu planētu, varētu rasties par to nepareizs priekšstats. Patiesībā uz Zemes cilvēki aizņem loti maz vietas.

재치 부리다 보면 조금은 거짓말을 하게 된다. 나의 가로 등지기 이야기도 그렇게 정직했던 것은 아니다. 지구를 잘 알지 못하는 사람들에게 자칫 지구에 대한 잘못된 생각을 불 러일으킬 수 있으니까. 사람들은 지구에서 매우 좁은 공간을 차지하고 있다.

Ja divi miljardi iedzīvotāju, kas apdzīvo Zemi, stāvētu kājās mazliet saspiesti kā mītiņā, viņus viegli varētu novietot uz divdesmit jūdžu gara un divdesmit jūdžu plata laukuma. Visu cilvēci varētu sagāzt kaudzē uz vismazākās Klusā okeāna saliņas.

지구의 이십억 인구가 어떤 모임에서처럼 서 로 바짝 붙어 선다면 가로세로 이십 마일짜리 광장으로도 충 분할 것이다. 태평양 한가운데 가장 작은 섬에 전 인류를 쌓 아 놓을 수도 있으리라.

Pieaugušie, protams, jums neticēs. Viņi iedomājas, ka aizņem ļoti daudz vietas. Viņi uzskata sevi par tik diženiem kā baobabi. Tad nu dodiet viņiem padomu izdarīt aprēķinu. Viņi dievina skaitļus, un tas viņiem patiks. Bet jūs netērējiet laiku šādam soda darbam. Tas ir veltīgi. Ticiet man!

어른들은 물론 여러분의 말을 믿지 않을 것이다. 자신들이 자리를 넓게 차지하고 있다고 생각한다. 자신들이 바오밥나 무처럼 대단하다고 생각한다. 그러니까 어른들에게 계산을 해 보라고 충고해야 한다. 어른들은 정말 숫자를 좋아하니 까. 그럼 이들은 기분 좋아할 것이다. 하지만 여러분은 이런 지겨운 일에 시간을 허비하지 말지어다. 참으로 쓸데없는 짓 이다. 내 말을 믿으면 된다.

Nonācis uz Zemes un nesastapis nevienas dzīvas dvēseles, mazais princis bija ļoti pārsteigts. Viņš jau nobijās, ka būs kļūdījies un nonācis uz kādas citas planētas, kad smiltīs sakustējās gredzens mēness krāsā.

일단 지구에 내려선 어린 왕자는 사람이 하나도 보이지 않 아 놀랐다. 행성을 잘못 찾아온 건 아닌지 벌써 두려운 생각 이 들었다. 이때 달빛 고리 같은 것이 모래 속에서 움직였다.

— Labvakar, — teica mazais princis katram gadījumam.

“안녕.” 어린 왕자가 엉겁결에 말했다.

— Labvakar, — atteica čūska.

“안녕.” 뱀이 말했다.

— Uz kādas planētas es esmu nonācis? —jautāja mazais princis.

“지금 내가 어느 행성에 떨어진 거니?” 어린 왕자가 물었다.

— Uz Zemes, Āfrikā, — atbildēja čūska.

“지구 위에. 여긴 아프리카고.” 뱀이 대답했다.

— Ā!… Vai tad uz Zemes neviena nav?

“그래…그럼 지구에는 사람이 아무도 없니?”

— Še ir tuksnesis. Tuksnešos neviens nedzīvo. Zeme ir liela, — paskaidroja čūska.

“여긴 사막이야. 사막에는 아무도 없어. 지구는 커다랗거든.” 뱀이 말했다.

Mazais princis apsēdās uz akmens un pacēla acis pret debesīm.

어린 왕자는 돌 위에 앉아 하늘을 올려다보았다.

— Es gribētu zināt, — viņš teica, — vai zvaigznes tik spoži mirdz tādēļ, lai katrs reiz varētu atrast savējo? Paskaties uz manu planētu. Tā atrodas tieši virs mums… Bet cik tālu!

“별들이 환히 빛나는 건 언젠가 저마다 자기 별을 다시 찾 아낼 수 있게 하려는 것 같아. 내 별을 바라봐. 바로 우리 위 에 있어…그런데 참 멀기도 하군!”

— Tā ir skaista, — teica čūska. Ko tu še domā darīt?

“아름다운 별이구나. 여긴 뭐 하러 왔는데?” 뱀이 말했다.

— Es nevarēju saprasties ar kādu puķi, — atteica mazais princis.

마침내 어린 왕자가 말했다. “어떤 꽃하고 골치 아픈 일이 있어서.” 어린 왕자가 말했다.

— Ā! — noteica čūska.

“아!” 뱀이 대답했다.

Un tad viņi apklusa.

그리고 서로 잠자코 있었다.

— Kur ir cilvēki? — beidzot iejautajās mazais princis. — Šai tuksnesī es jūtos mazliet vientuļš…

“사람들은 어디에 있니? 사막은 좀 외로운데…” 어린 왕자가 마침내 다시 입을 떼었다.

— Arī starp cilvēkiem ir vientulīgi, — piebilda čūska.

“사람들끼리도 외롭긴 마찬가지란다.” 뱀이 말했다.

Mazais princis ilgi raudzījās uz čūsku.

어린 왕자는 뱀을 한참 바라보았다.

— Tu esi jocīgs radījums, — beidzot viņš teica, — tik tieva kā pirksts…

“넌 희한한 짐승이구나. 손가락처럼 가느다랗고…” 마침내 그가 말했다.

— Bet es esmu daudz spēcīgāka par karaļa pirkstu, —atbildēja čūska.

“그래도 난 왕의 손가락보다도 세.” 뱀이 말했다.

Mazais princis pasmaidīja.

어린 왕자는 한 번 미소 지었다.

— Tu nu gan neesi spēcīga… tev pat nav kāju… tu pat nevari ceļot…

“넌 그렇게 세지 않아…발도 없고…여행도 못 하겠다…”

— Es varu tevi aizvest tālāk nekā kuģis, — sacīja čūska.

“배보다 더 멀리 널 데려갈 수 있어.” 뱀이 말했다.

Viņa aptinās mazajam princim ap potīti kā zelta sprādze.

뱀은 어린 왕자 발목을 금팔찌처럼 휘감고 말했다.

— To, kuram pieskaros, es atdodu zemei, no kurienes tas nācis, — viņa vēl piebilda. — Bet tu esi skaidrs, un tu nāc no zvaigznes…

“누구든지 내가 건드리면 그가 나왔던 땅으로 되돌아가 지. 하지만 너는 순진하고 다른 별에서 왔으니까…”

Mazais princis neko neatbildēja.

어린 왕자는 대답하지 않았다.

— Man tevis žēl, tu esi tik vājš uz šīs granītcietās Zemes. Es tev varu kādreiz palīdzēt, ja tevi pārņem ilgas pēc savas planētas. Es varu…

“참 딱하구나. 그렇게 약한 몸으로 이 삭막한 지구에 왔으 니. 너의 별이 너무 그리울 때면 언제고 내가 너를 도와줄 수 있을 거야. 난…”

— O! Es ļoti labi saprotu, — teica mazais princis, — bet kādēļ tu aizvien runā mīklās?

“아! 잘 알겠어. 그런데 넌 줄곧 수수께끼 같은 말만 하는 거니?”

— Es tās visas atrisinu, — atteica čūska.

“난 수수께끼를 모두 풀어.” 뱀이 말했다.

Un viņi abi apklusa.

그리고 그들은 아무 말이 없었다.

XVIII

ⅩⅧ

Mazais princis gāja caur tuksnesi un sastapa tikai vienu puķi. Puķi ar trim ziedlapiņām, pavisam neievērojamu puķi…

어린 왕자가 사막을 건너면서 만난 것은 오직 꽃 한 송이 뿐이다. 꽃잎 세 개짜리 아무것도 아닌 꽃 한 송이…

— Labdien, — mazais princis sveicināja.

“안녕.” 어린 왕자가 말했다.

— Labdien, — sacīja puķe.

“안녕.” 꽃이 말했다.

— Kur ir cilvēki? — pieklājīgi jautāja mazais princis.

“사람들은 어디 있지?” 어린 왕자가 얌전하게 물었다.

Puķe kādu dienu bija redzējusi ejam garām karavānu.

그 꽃은 언젠가 대상 한 무리가 지나가는 것을 본 적이 있 었다.

— Cilvēki? Man šķiet, ka to ir kādi seši vai septiņi. Es viņus redzēju pirms daudziem daudziem gadiem. Nekad jau nevar zināt, kur viņus var atrast. Viņus dzenā vējš. Viņiem nav sakņu, un tas ir ļoti neērti.

“사람들이라고? 예닐곱 명 정도 있는 것 같아. 몇 해 전에 그들을 보았지! 하지만 어디 가야 만날지는 전혀 알 수 없지. 사람들은 바람 따라 떠돌지. 사람들은 뿌리가 없단다. 그래 서 몹시 곤란해하는 거란다.”

— Ardievu, — sacīja mazais princis.

“잘 있어.” 어린 왕자가 말했다.

— Ardievu, — atteica puķe.

“잘 가.” 꽃이 말했다.

XIX

ⅩⅨ

Mazais princis uzkāpa kādā augstā kalnā. Vienīgie kalni, ko viņš vispār pazina, bija trīs vulkāni, kas viņam sniedzās līdz ceļgaliem. Izdzisušo vulkānu viņš lietoja ķeblīša vietā. “No tik augsta kalna kā šis,” nodomāja mazais princis, “es uzreiz ieraudzīšu visu planētu un visus cilvēkus…” Bet viņš redzēja tikai klinšu smailes.

어린 왕자는 높은 산에 올라갔다. 그가 알고 있던 산이라 곤 자신의 무릎밖에 차지 않는 화산 세 개가 고작이었다. 사 화산은 걸상 삼아 앉곤 했었다. 어린 왕자는 지레짐작했다. “이 산처럼 높은 산에서는 이 별과 사람들 모두를 한눈에 볼 수 있을 거야…” 그러나 바늘처럼 뾰족한 봉우리만 보일 뿐이었다.

— Labdien, — viņš teica katram gadījumam.

“안녕.” 그는 무턱대고 말해 보았다.

— Labdien… Labdien… Labdien… — atskanēja atbalss.

“안녕…안녕…안녕…” 메아리가 대답했다.

— Kas jūs esat? — vaicāja mazais princis.

“당신은 누구세요?” 어린 왕자가 말했다.

— Kas jūs esat… kas jūs esat… kas jūs esat… — attrauca atbalss.

“당신은 누구세요…누구세요…누구세요…” 메아리가 대답했다.

— Esiet mani draugi, esmu vientuļš, — viņš teica.

“친구해 주세요. 난 외로워.” 그가 말했다.

— Es esmu vientuļš… es esmu vientuļš… es esmu vientuļš… — atsaucās atbalss.

“난 외로워…난 외로워…난 외로워…” 메아리가 대답했다.

“Kāda dīvaina planēta!” mazais princis nodomāja. “Tā ir ļoti sausa, vienās smailēs un asumos.

그러자 어린 왕자는 생각했다. ‘참 희한한 별이야! 모두 메마르고, 모두 뾰족하고, 모두 험해.

Un cilvēkiem trūkst iztēles. Viņi atkārto to, ko viņiem saka… Manās mājās bija puķe: tā vienmēr runāja pirmā…”

게다가 사람들은 상상력이 없어. 남의 말만 되풀이하 잖아… 내 별엔 꽃 한 송이가 있어 언제나 먼저 말을 걸어 왔 는데…’

XX

ⅩⅩ

Pēc ilga gājiena pāri smiltājiem, klintīm un sniegiem mazais princis beidzot uzgāja uz ceļa. Bet visi ceļi ved pie cilvēkiem.

그러나 어린 왕자는 오랫동안 모래밭, 바위더미, 눈길을 헤매고서야 마침내 길을 하나 발견했다. 그리고 길은 모두 사람 사는 곳으로 통하는 법이다.

— Labdien, — viņš sacīja.

“안녕.” 그가 말했다.

Tas bija ziedošs rožu dārzs.

장미가 피어 있는 정원이었다.

— Labdien, — rozes atbildēja.

“안녕.” 장미꽃들이 말했다.

Mazais princis tās aplūkoja. Tās visas bija līdzīgas viņa puķei.

어린 왕자는 꽃들을 바라보았다. 모두가 자신의 꽃과 닮아 있었다.

— Kas jūs esat? — viņš pārsteigts tām jautāja.

“여러분은 누구세요?” 깜짝 놀란 어린 왕자가 꽃들에게 물었다.

— Mēs esam rozes, — tās atteica.

“우리는 장미야.” 꽃들이 말했다.

— Ā! — mazais princis izdvesa.

“아!” 어린 왕자는 그만 할 말을 잃고 말았다.

Viņš jutās ļoti nelaimīgs. Viņa puķe bija viņam stāstījusi, ka tā esot visā pasaulē vienīgā savas sugas pārstāve. Un te uzreiz pieci tūkstoši pilnīgi vienādu puķu vienā pašā dārzā!

그래서 어린 왕자는 자기가 불행하다고 생각했다. 어린 왕 자의 장미는 자기 품종으로는 자신이 유일한 꽃이라 말해 왔 으니까. 그런데 이 정원 하나에만도 똑 닮은 꽃들이 오천 송 이가 피어 있으니!

“Viņa justos ļoti saniknota,” mazais princis noteica, “ja redzētu šo… viņa briesmīgi kāsētu un izliktos, ka mirst, lai tikai nekļūtu smieklīga. Un es būtu spiests izlikties, ka viņu kopju, jo citādi viņa vēl patiesi nomirtu, lai arī mani pazemotu.”

어린 왕자는 생각했다. ‘내 꽃이 이걸 보면 몹시 속상해하겠지… 심하게 콜록거리 면서 창피당하지 않으려 죽는 시늉을 할 걸. 그러면 나는 돌 보는 척해줘야지. 안 그러면 내게 무안을 주려고 정말 죽어 버릴지도 몰라…’

Pēc tam viņš vēl piebilda: “Es iedomājos, ka man pieder vienīgā puķe pasaulē, bet patiesībā tā ir tikai parasta roze. Viņa un mani trīs vulkāni, kuri sniedzas man līdz ceļgaliem un no kuriem viens varbūt ir izdzisis uz mūžīgiem laikiem, tā nu nav sevišķi liela bagātība princim…”

그러고는 이렇게 생각해 보았다. ‘이 세상에 단 한 송이뿐인 꽃을 갖고 있어 부자라고 믿었 는데. 그저 흔한 꽃을 갖고 있다니. 장미꽃 한 송이, 무릎밖 에 차지 않는 화산 세 개, 그것도 그중 하나는 영영 불이 꺼 져 버렸는지도 모르는데, 이걸로 진짜 위대한 왕자가 될 수 는 없어…’

Un nogūlies zālē, viņš raudāja.

그래서 어린 왕자는 풀밭에 엎드려 흐느껴 울었다.

XXI

ⅩⅩⅠ

Tieši tad parādījās lapsa.

그때 여우가 나타난 것이다.

— Labdien, — viņa teica.

“안녕.” 여우가 말했다.

— Labdien, — pieklājīgi atbildēja mazais princis, lai gan neviena neredzēja.

“안녕.” 어린 왕자는 얌전히 대답하고 고개를 돌렸으나 아무것도 보이지 않았다.

— Es esmu šeit, — teica kāda balss zem ābeles.

“난 여기, 사과나무 밑에 있어.” 좀 전의 그 목소리가 말했다.

— Kas tu esi? — vaicāja mazais princis. — Tu esi ļoti skaista…

“너는 누구지? 참 예쁘구나…” 어린 왕자가 말했다.

— Es esmu lapsa, — lapsa atbildēja.

“난 여우야.” 여우가 말했다.

— Nāc parotaļājies ar mani, — uzaicināja mazais princis. — Man ir skumji…

“이리 와 나와 놀자. 난 진짜 슬퍼…” 어린 왕자가 제의했다.

— Es nevaru ar tevi rotaļāties, — teica lapsa. — Es neesmu pieradināta.

“너하고 못 놀아.” 여우가 말했다. “길들여지지 않아서.”

— Piedodiet, — sacīja mazais princis,

“아, 미안해.” 어린 왕자가 말했다.