— Патух вулкан цi дзейнiчае — гэта для нас, географаў, не мае анiякага значэння, — сказаў географ. — Для нас важна адно: сама гара. Яна заўсёды нязменная.

“അഗ്നിപർവതങ്ങൾ സജീവേമാ അല്ലാെതേയാ ആക െട്ട, ഞങ്ങൾക്കു് അെതാരുേപാെലയാണു്,: ഭൗമശാസ്ത്ര ജ്ഞൻ പറഞ്ഞു. “ഞങ്ങളുെട പരിഗണനയിൽ വരുന്ന തു് മലകളാണു്. അവയ്ക്കു മാറ്റവുമില്ല.”

— Але што такое — «эфемерны»? — паўтарыў Маленькi прынц, якi нiколi не супакойваўся, пакуль не атрымлiваў адказу на сваё пытанне.

“പേക്ഷ, ൈനമിഷികം—എന്നു പറഞ്ഞാൽ?” ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് ആവർത്തിച്ചു; ഒരു േചാദ്യം േചാദിച്ചാൽ അതി നുത്തരം കിട്ടാെത അവൻ വിടില്ലേല്ലാ.

— Гэта «тое, што можа знiкнуць у блiжэйшы час».

“ൈനമിഷികം എന്നു പറഞ്ഞാൽ ഏതു നിമിഷവും മറ ഞ്ഞുേപാകാവുന്നതു് എന്നർത്ഥം.”

— Мая кветка можа знiкнуць у блiжэйшы час?

“എങ്കിൽ എെന്റ പൂവും ഏതു നിമിഷവും മറഞ്ഞുേപാ കുേമാ?”

— Безумоўна.

“സംശയെമന്താ!”

«Мая кветка эфемерная, — падумаў Маленькi прынц, — i ў яе ўсяго чатыры калючкi, каб абаранiць сябе ў гэтым свеце! А я пакiнуў яе зусiм адну на планеце!»

“എെന്റ പൂവു് ൈനമിഷികമാണു്,” ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് സ്വ യം പറഞ്ഞു. “േലാകേത്താടു െപാരുതിനില്ക്കാൻ അവൾ ക്കുള്ളേതാ, നാലു മുള്ളുകളും. ഞാനവെള അവിെട ഒറ്റയ്ക്കു വിട്ടിട്ടു േപാരുകയും െചയ്തു!”

Упершыню ён пашкадаваў, што пакiнуў сваю красуню. Але ён усё-такi ўзяў сябе ў рукi i спытаў:

ഇതാദ്യമായി അവനു് കുറ്റേബാധം േതാന്നുകയായിരുന്നു. പേക്ഷ, െപെട്ടന്നു തെന്ന അവൻ ൈധര്യം വീെണ്ടടുക്കു കയും െചയ്തു.

— Што б вы параiлi мне наведаць?

“ഇനി ഞാൻ എേങ്ങാട്ടു േപാകണെമന്നാണു് താങ്കൾ പറയുക?” അവൻ േചാദിച്ചു.

— Планету Зямля, — адказаў яму географ. — Пра яе ходзiць добрая слава…

“ഭൂമിയിേലക്കു െപാേയ്ക്കാ,” അേദ്ദഹം പറഞ്ഞു, “വളെര പ്രസിദ്ധമാണതു്.”

I Маленькi прынц рушыў у дарогу, але думкi яго былi пра самотную кветку…

തെന്റ പൂവിെനക്കുറിേച്ചാർത്തുെകാണ്ടു് ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് അവിെട നിന്നു യാത്ര തിരിച്ചു.

РАЗДЗЕЛ ХVI

പതിനാറു്

Такiм чынам, сёмай планетай была Зямля.

അങ്ങെന ഏഴാമെത്ത ഗ്രഹം ഭൂമിയായിരുന്നു.

Зямля не простая планета! Тут налiчваецца сто адзiнаццаць каралёў (i негрыцянскiх, вядома), сем тысяч географаў, дзевяцьсот тысяч дзялкоў, сем з палавiнай мiльёнаў п’янiц, трыста адзiнаццаць мiльёнаў славалюбаў, — усяго каля двух мiльярдаў дарослых.

ഭൂമി എന്നു പറയുന്നതു് െവറുെമാരു സാധാരണ ഗ്രഹമല്ല. നൂ റ്റിപ്പതിെനാന്നു രാജാക്കന്മാരും (ഇവരിൽ ആഫ്രിക്കൻ രാജാക്കന്മാരുമുേണ്ട) ഏഴായിരം ഭൗമശാസ്ത്രജ്ഞന്മാരും ഒമ്പതു ലക്ഷം ബിസിനസ്സുകാരും എഴുപത്തഞ്ചു ലക്ഷം കുടിയന്മാരും മുപ്പെത്താന്നു േകാടി പത്തു ലക്ഷം െപാങ്ങ ച്ചക്കാരും ഉൾെക്കാള്ളുന്നതാണതു്; എന്നു പറഞ്ഞാൽ ഏകേദശം ഇരുന്നൂറു േകാടി മുതിർന്നവർ.

Каб вы маглi ўявiць памеры Зямлi, дастаткова сказаць, што да адкрыцця электрычнасцi тут трэба было трымаць на ўсiх шасцi кантынентах цэлую армiю лiхтаршчыкаў з чатырохсот шасцiдзесяцi дзвюх тысяч пяцiсот адзiнаццацi чалавек.

ഭൂമിയുെട വലിപ്പെത്തക്കുറിച്ചു് നിങ്ങൾെക്കാരു ധാരണ കിട്ടാൻ േവണ്ടി പറയുകയാണു്: ൈവദ്യുതി കണ്ടുപിടിക്കു ന്നതിനു മുമ്പു് ആറു ഭൂഖണ്ഡങ്ങളിെലയും െതരുവുവിളക്കു കൾ െകാളുത്തുന്നതിനു് നാലു ലക്ഷത്തി അറുപത്തീരാ യിരത്തിയഞ്ഞൂറ്റിപ്പതിെനാന്നു േപരുെട േസവനം േവ ണ്ടിവന്നിരുന്നു.

Калi паглядзець збоку, гэта было незабыўнае вiдовiшча. Рухi гэтай армii падпарадкоўвалiся дакладнаму рытму, зусiм як у балеце.

അല്പം ദൂെര നിന്നു േനാക്കിയാൽ അതു മേനാഹരമാ െയാരു കാഴ്ച തെന്നയായിരുന്നു. ഓെപ്പറായിെല നൃ ത്തരംഗം ചിട്ടെപ്പടുത്തിയിരിക്കുന്നതു േപാെല േതാന്നും.

Спачатку выступалi лiхтаршчыкi Новай Зеландыi i Аўстралii. Яны запальвалi свае лiхтары i iшлi спаць. Потым наступала чарга лiхтаршчыкаў Кiтая i Сiбiры. Яны выконвалi свой танец i таксама непрыкметна знiкалi за кулiсамi.

ആദ്യെത്ത ഊഴം ന്യൂസിലാന്റിെലയും ഓേസ്ട്രലിയായി െലയും വിളക്കു െകാളുത്തലുകാരുേടതാണു്. തങ്ങളുെട ഭാഗെത്ത വിളക്കുകൾ െതളിച്ചുകഴിഞ്ഞാൽ അവർ േപാ യിക്കിടന്നുറങ്ങും. തുടർന്നു് ൈചനയിെലയും ൈസബീരി യയിെലയും വിളക്കുകാർ തങ്ങളുെട നൃത്തച്ചുവടുകളുമായി കടന്നു വരികയായി; അവരും പിെന്ന ഇരുവശങ്ങളിലൂ െട അണിയറയിേലക്കു മടങ്ങുന്നു.

Пасля прыходзiла чарга лiхтаршчыкаў Расii i Iндыi. Пасля — лiхтаршчыкаў Афрыкi i Эўропы. Пасля Паўднёвай Амерыкi. А там — Паўночнай Амерыкi.

അതും കഴിഞ്ഞാൽ റഷ്യയിെലയും ഇന്ത്യയിെലയും വിളക്കുകാരുെട ഊഴ മാണു്; പിെന്ന ആഫ്രിക്കയിെലയും യൂേറാപ്പിെലയും; പി െന്ന െതേക്ക അേമരിക്കക്കാർ; പിെന്ന വടേക്ക അേമരി ക്കക്കാർ.

I нiколi яны не блыталi парадку выхаду на сцэну. Гэта было проста грандыёзна.

അരങ്ങേത്തക്കുള്ള അവരുെട വരവിൽ ക്രമം െതറ്റുക എന്നതുണ്ടാവില്ല. അത്ഭുതാദരങ്ങൾ ജനിപ്പിക്കു ന്ന കാഴ്ച തെന്നയാണതു്!

I толькi лiхтаршчык адзiнага лiхтара на Паўночным полюсе i яго калега на Паўднёвым полюсе вялi жыццё ў гультайстве i бесклапотнасцi: iм даводзiлася запальваць свае лiхтары ўсяго двойчы ў год.

ഉത്തരധ്രുവത്തിൽ ആെകയുള്ള ഒരു െതരുവുവിളക്കു െകാളുത്തുന്നയാൾക്കും അതുേപാെല ദക്ഷിണധ്രുവത്തി െല ഒറ്റവിളക്കു െകാളുത്തുന്നയാൾക്കും മാത്രേമ അല്ലല റിയാെത, അലസമായി ജീവിക്കാനുള്ള ഭാഗ്യം കിട്ടിയു ള്ളു. അവർക്കു് െകാല്ലത്തിൽ രണ്ടു വട്ടം മാത്രം വിളക്കു കത്തിച്ചാൽ മതി.

РАЗДЗЕЛ ХVII

പതിേനഴു്

Калi чалавек сiлiцца паказаць сваю дасцiпнасць, ён мiжволi трошкi прыхлусiць. Гэтак сталася i са мной, калi я казаў вам пра лiхтаршчыкаў. Баюся, што ў тых, хто не ведае нашай планеты, створыцца няправiльнае ўяўленне пра яе. Людзi займаюць вельмi мала месца на зямлi.

രസിപ്പിക്കാൻ േനാക്കുേമ്പാൾ നാം ചിലേപ്പാൾ േനരിൽ നിന്നകന്നു േപാെയന്നു വരാം. വിളക്കു െകാളുത്തലുകാ െരക്കുറിച്ചു് ഞാൻ ഇേപ്പാൾ പറഞ്ഞതു മുഴുവൻ സത്യമാ കണെമന്നില്ല. നമ്മുെട ഗ്രഹെത്തക്കുറിച്ചറിയാത്തവർ ക്കു് െതറ്റായ ഒരു ധാരണയാണു് ഞാൻ നല്കിയെതന്നും വരാം. ഭൂമിയുെട വളെരെച്ചറിെയാരു ഭാഗേത്ത മനുഷ്യൻ വസിക്കുന്നുള്ളു.

Калi б два мiльярды жыхароў, якiя насяляюць зямлю, шчыльна, як на мiтынгу, пасталi адзiн каля аднаго, яны б свабодна ўмясцiлiся на прасторнай плошчы ў дваццаць мiль даўжынёй i дваццаць шырынёй. Усё чалавецтва можна было б размясцiць на сама маленькiм астраўку Цiхага акiяна.

ഭൂമുഖത്തുള്ള ഇരുന്നൂറു േകാടി മനുഷ്യെര ഒരുമിച്ചു നിർത്തിയാൽ ഇരുപതു ൈമൽ നീളവും ഇരുപ തു ൈമൽ വീതിയുമുള്ള ഒരു ൈമതാനെത്താതുങ്ങാേനയു ണ്ടാവൂ. മെറ്റാരു വിധത്തിൽ പറഞ്ഞാൽ മനുഷ്യെര െമാ ത്തം പസിഫിക് സമുദ്രത്തിെല ഒരു െചറിയ ദ്വീപിേലക്കു് ആട്ടിക്കയറ്റാം!

Дарослыя, канечне, не павераць у гэта. Яны думаюць, што займаюць вельмi шмат месца. Яны здаюцца самi сабе велiчнымi, як баабабы. А вы парайце iм зрабiць дакладны разлiк. Гэта прыйдзецца iм даспадобы, яны ж без памяцi ад лiчбаў. А вы лепей не марнуйце часу на гэтую нудную работу. Яна нi да чаго. Вы i без таго мне верыце.

മുതിർന്നവർക്കു പേക്ഷ, ഇതു പറഞ്ഞാൽ വിശ്വാസമാ വില്ല. ഒരുപാടിടത്തു നിറഞ്ഞിരിക്കുകയാണു തങ്ങെള ന്നാണു് അവരുെട ധാരണ. തങ്ങൾ ബേയാബാബുക െളേപ്പാെലയാെണന്നാണു് അവരുെട വിചാരം. അതി നാൽ സ്വയം കണക്കു കൂട്ടി േബാദ്ധ്യെപ്പടാൻ അവെര ഉപേദശിക്കുക—കണക്കുകളാണു് അവർക്കിഷ്ടം; അവർ അഭിരമിക്കുന്നതതിലാണു്. പേക്ഷ, നിങ്ങൾ അതിനു േവ ണ്ടി സമയം കളയണെമന്നില്ല. ഞാൻ പറയുന്നതു് നി ങ്ങൾക്കു വിശ്വാസമാെണന്നു് എനിക്കറിയാം.

Маленькi прынц, трапiўшы на Зямлю, быў дужа здзiўлены, што нiкога не ўбачыў. Ён ужо засумняваўся, цi не памылiўся часам планетай, як тут у пяску заварушылася нейкае колца колеру месячнага святла.

ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് ഭൂമിയിൽ വന്നിറങ്ങിയേപ്പാൾ ആെക അമ്പരന്നുേപായി; കാരണം, എങ്ങും ഒരു മനുഷ്യേനയും കാണാനില്ല. താൻ വന്ന ഗ്രഹം മാറിേപ്പാേയാ എന്നു് ലി റ്റിൽ പ്രിൻസിനു സംശയം േതാന്നിത്തുടങ്ങുേമ്പാഴാണു് മുന്നിൽ പൂഴിമണ്ണിൽ നിലാവിെന്റ നിറമുള്ള ഒരു വളയം ചുരുളഴിയുന്നതു കാണുന്നതു്.

— Добры вечар, — на ўсякi выпадак прывiтаўся Маленькi прынц.

“ഗുഡ് ഈവനിംഗ്,” ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് ഉപചാരേത്താെട പറഞ്ഞു.

— Вечар добры, — адказала змяя.

“ഗുഡ് ഈവനിംഗ്,” പാമ്പു് പറഞ്ഞു.

— На якую планету я трапiў?

“ഇേതതു ഗ്രഹത്തിലാണു് ഞാൻ വന്നിരിക്കുന്നതു്?” ലി റ്റിൽ പ്രിൻസ് േചാദിച്ചു.

— На Зямлю, — адказала змяя. — У Афрыку.

“ഭൂമിയിൽ… ആഫ്രിക്കയിൽ…”

— А!.. А што, на Зямлi няма людзей?

“അെതേയാ!… ഭൂമിയിൽ മനുഷ്യരാരുമിേല്ല?”

— Тут пустыня. А ў пустынi нiхто не жыве. Зямля вялiкая, — растлумачыла змяя.

“ഇതു് മരുഭൂമിയാണു്. മരുഭൂമിയിൽ മനുഷ്യരില്ല. ഭൂമി വള െര വിശാലമേല്ല,” പാമ്പു് പറഞ്ഞു.

Маленькi прынц сеў на камень i ўзняў вочы да неба.

ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് ഒരു കല്ലിേന്മലിരുന്നിട്ടു് ആകാശേത്ത ക്കു കണ്ണുയർത്തി.

— Хацеў бы я ведаць, — вымавiў ён, для чаго свецяць зоркi? Цi не для таго, каб рана цi позна кожны мог адшукаць сваю зорку? Глянь, вунь мая планета якраз над вамi… Але як далёка да яе!

“ആകാശത്തു നക്ഷത്രങ്ങൾ െകാളുത്തി വച്ചിരിക്കുന്നതു് എെന്നങ്കിലുെമാരു നാൾ ഓേരാരുത്തരും അവനവെന്റ നക്ഷത്രെത്ത കെണ്ടടുക്കാൻ േവണ്ടിയാേണാ?” ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് ഓർത്തു. “എെന്റ നക്ഷത്രം േനാക്കൂ—േനേര മു കളിൽ തെന്നയുണ്ടു്. പേക്ഷ, എത്രയകെലയാണതു്!”

— Прыгожая, — ухвалiла змяя. — А што ты будзеш рабiць тут, на Зямлi?

“മേനാഹരമായിട്ടുണ്ടു്,” പാമ്പു് പറഞ്ഞു. “നീ എന്തിനാ ണു് ഭൂമിയിേലക്കു വന്നതു്?”

— Я пасварыўся са сваёй кветкай, — прызнаўся Маленькi прынц.

“ഒരു പൂവും ഞാനും തമ്മിൽ ചില പ്രശ്നങ്ങളുണ്ടായി,” ലി റ്റിൽ പ്രിൻസ് പറഞ്ഞു.

— А, вось яно што…

“അേയ്യാ!” പാമ്പു് പറഞ്ഞു.

I яны змоўклi.

രണ്ടു േപരും ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.

— А дзе ж людзi? — зноў загаварыў нарэшце Маленькi прынц. — Нейк самотна ў гэтай пустынi…

“മനുഷ്യെരാെക്ക എവിെടേപ്പായി?” ഒടുവിൽ ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് സംഭാഷണം തുടർന്നു. “മരുഭൂമിയിൽ ഏകാ കിയായ േപാെല േതാന്നുന്നു.”

— I мiж людзей таксама самотна, — заўважыла змяя.

“മനുഷ്യർക്കിടയിലായാലും ഏകാകിയാവാം,” പാമ്പു് പറഞ്ഞു.

Маленькi прынц дапытлiва паглядзеў на яе.

ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് കുേറ േനരം ആ പാമ്പിെന േനാക്കി നിന്നു.

— Дзiўная ты iстота, — нарэшце прамовiў ён, — тонкая, як палец.

“നിെന്ന കാണാൻ വളെര വിചിത്രമായിരിക്കുന്നു,” ഒടു വിൽ അവൻ പറഞ്ഞു, “വിരലിെന്റ വണ്ണം േപാലുമില്ല.”

— Затое магутней пальца караля, — сказала змяя.

“എന്നാൽ ഒരു രാജാവിെന്റ വിരലിെനക്കാൾ ശക്തി എനിക്കുണ്ടു്,” പാമ്പു് പറഞ്ഞു.

Маленькi прынц усмiхнуўся:

ലിറ്റിൽ പ്രിൻസിനു ചിരി വന്നു.

— Якая ж ты магутная… У цябе нават ног няма… Ты нават падарожнiчаць не можаш…

“നിനക്കത്ര ശക്തിെയാന്നുമില്ല… നിനക്കു കാലു േപാലു മില്ല. നിനക്കു ദൂരേത്തക്കു േപാകാൻ തെന്ന പറ്റില്ല.”

— Я магу даставiць цябе далей, чым якi карабель, — сказала змяя.

“ഏതു കപ്പൽ െകാണ്ടുേപാകുന്നതിലുമകേലക്കു നിെന്ന ഞാൻ െകാണ്ടുേപാകാം,” പാമ്പു് പറഞ്ഞു.

Яна, як залаты бранзалет, абвiлася вакол шчыкалаткi Маленькага прынца.

എന്നിട്ടവൻ ലിറ്റിൽ പ്രിൻസിെന്റ കണങ്കാലിൽ കയറിച്ചു റ്റി ഒരു സ്വർണ്ണത്തള േപാെല കിടന്നു.

— Кожнага, каго я крану, я вяртаю зямлi, з якой ён выйшаў, — дадала яна. Але ты чысты i прыляцеў з зоркi…

“ഞാൻ െതാടുന്ന ആെരയും അവരുെട സ്വേദശേത്തക്കു ഞാൻ യാത്രയാക്കും,” പാമ്പു് തുടർന്നു. “പേക്ഷ, പേക്ഷ, നീ നിർേദ്ദാഷിയാണു്. നീ വരുന്നെതാരു നക്ഷത്രത്തിൽ നിന്നാണു്…”

Маленькi прынц прамаўчаў.

ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് അതിനു മറുപടി പറഞ്ഞില്ല.

— Мне шкада цябе, ты такi бездапаможны на гэтай камянiстай Зямлi. Я змагу дапамагчы табе, калi ты моцна знудзiшся па сваёй планеце. Я магу…

“എനിക്കു നിെന്ന കണ്ടിട്ടു സഹതാപം േതാന്നുന്നു… കല്ലു െകാണ്ടുള്ള ഈ ഭൂമിയിൽ എത്ര ദുർബലനാണു നീ…” പാമ്പു് പറഞ്ഞു. “എെന്നങ്കിലുെമാരിക്കൽ സ്വന്തം ഗ്രഹത്തിേലക്കു തിരിച്ചു േപാകാൻ നിനക്കാഗ്രഹം േതാ ന്നുേമ്പാൾ അന്നു ഞാൻ നിെന്ന സഹായിക്കാം…”

— Я цудоўна зразумеў цябе, — сказаў Маленькi прынц. — Але чаму ты ўвесь час гаворыш загадкамi?

“നീ പറഞ്ഞെതനിക്കു മനസ്സിലായി,” ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് പറഞ്ഞു. “പേക്ഷ, നീെയന്തിനാണിങ്ങെന കടംകഥക ളിലൂെട സംസാരിക്കുന്നതു്?”

— Я рашаю ўсе загадкi, — сказала змяя.

“എല്ലാ കടംകഥകൾക്കും ഞാൻ ഉത്തരം കെണ്ടത്തുന്നു മുണ്ടു്,” പാമ്പു് പറഞ്ഞു.

I яны змоўклi.

പിെന്ന രണ്ടു േപരും നിശബ്ദരായി.

РАЗДЗЕЛ ХVIII

പതിെനട്ടു്

Маленькi прынц прайшоў усю пустыню i не сустрэў нiводнай жывой душы. За ўвесь час яму трапiлася толькi адна-адзiная кветка, кволенькая, непрыкметная кветачка ў тры пялёсткi.

മരുഭൂമിയുെട ഒരറ്റം മുതൽ മേറ്റയറ്റം വെര നടന്നിട്ടും ഒരു പൂവിെന മാത്രേമ ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് കണ്ടുള്ളു. മൂന്നിതളുള്ള ഒരു പൂവു്—കണക്കിൽ െപടുത്താനില്ലാെത്താരു പൂവു്.

— Добры дзень, — павiтаўся Маленькi прынц.

“ഗുഡ് േമാണിംഗ്” ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് പറഞ്ഞു.

— Дзень добры, — адказала кветка.

“ഗുഡ് േമാണിംഗ്,” പൂവു പറഞ്ഞു.

— А дзе людзi? — ветлiва спытаў Маленькi прынц.

“മനുഷ്യരുള്ളെതവിെടയാ?” ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് വളെര മര്യാദേയാെട േചാദിച്ചു.

Кветка аднойчы бачыла, як мiма iшоў караван.

ഒരു വർത്തകസംഘം കടന്നുേപാകുന്നതു് ഒരിക്കൽ ആ പൂവു കണ്ടിട്ടുണ്ടു്.

— Людзi? Ды iх, па-мойму, усяго шасцёра цi сямёра. Я бачыла iх некалькi гадоў назад. Але хто iх ведае, дзе iх шукаць. Iх носiць ветрам. У iх няма каранёў, гэта надае iм безлiч турбот.

“മനുഷ്യർ?” അവൾ ആവർത്തിച്ചു. “അവർ ആേറാ ഏേഴാ േപരുണ്ടായിരുന്നുെവന്നു േതാന്നുന്നു. വർഷങ്ങൾക്കു മു മ്പു് ഞാൻ അവെര കണ്ടിരുന്നു. പേക്ഷ, അവരിേപ്പാൾ എവിെടയാെണന്നു് ആർക്കറിയാം. കാറ്റവെര അടിച്ചുപ റത്തിെക്കാണ്ടു േപാവുകയാണു്. അവർക്കു േവരുകളില്ല, അതിെന്റ വിഷമം അവർ അനുഭവിക്കുന്നുമുണ്ടു്.”

— Бывай, — развiтаўся Маленькi прынц.

“ഗുഡ് ൈബ,” ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് പറഞ്ഞു.

— Бывай, — адказала кветка.

“ഗുഡ് ൈബ,” പൂവു് പറഞ്ഞു.

РАЗДЗЕЛ ХIХ

പെത്താൻപതു്

Маленькi прынц падняўся на нейкую высокую гару. Адзiныя горы, якiя ён ведаў у сваiм жыццi, былi тры вулканы, якiя былi яму па калена. Патухлы вулкан служыў яму табурэтам. «З такой высачэзнай гары, — падумаў ён, — я адразу ўбачу i ўсю планету i ўсiх людзей…» Але наўкол перад яго вачыма тырчалi адны вострыя вяршынi скал.

പിെന്ന ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് ഒരു വലിയ മലയുെട മുകളിൽ കയറി. അവനാെക പരിചയമുള്ളതു് മൂന്നഗ്നിപർവത ങ്ങൾ മാത്രമാണേല്ലാ; അവയാെണങ്കിൽ അവെന്റ മുേട്ടാളെമത്തുകയുമില്ല. െകട്ടുേപായ അഗ്നിപർവതം അവൻ തെന്റ കാലു വയ്ക്കാനുള്ള പീഠമായിട്ടാണുപേയാ ഗിച്ചിരുന്നതു്. “ഇത്രയും ഉയരമുള്ള ഒരു മലയ്ക്കു മുകളിൽ നിന്നു്,” അവൻ സ്വയം പറഞ്ഞു, “ഈ ഗ്രഹമാെകയും അതിലുള്ള മനുഷ്യെരയും ഒറ്റ േനാട്ടത്തിൽ എനിക്കു കാ ണാൻ പറ്റണം.” അവൻ ആെക കണ്ടതു പേക്ഷ, സൂചി േപാെല കൂർത്ത പാറക്കുന്നുകൾ മാത്രമാണു്.

— Добры дзень, — павiтаўся ён на ўсякi выпадак.

“ഹേലാ,” അവൻ സൗമ്യമായി പറഞ്ഞു.

— Добры дзень… дзень… дзень… — адгукнулася рэха.

“ഹേലാ… ഹേലാ… ഹേലാ…,”മാെറ്റാലി ഏറ്റുപറഞ്ഞു.

— Хто вы? — спытаў Маленькi прынц.

“നിങ്ങളാരാ?” ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് േചാദിച്ചു.

— Хто вы… хто вы… хто вы… — адгукнулася рэха.

“നിങ്ങളാരാ… നിങ്ങളാരാ… നിങ്ങളാരാ…”മാെറ്റാലി ഏറ്റുപിടിച്ചു.

— Будзьце маiмi сябрамi, я зусiм адзiн, — сказаў ён.

“നമുക്കു കൂട്ടുകാരാകാം. ഞാെനാറ്റയ്ക്കാണു്,” അവൻ പറഞ്ഞു.

— Адзiн… адзiн… адзiн… — адгукнулася рэха.

“ഞാെനാറ്റയ്ക്കാണു്… ഞാെനാറ്റയ്ക്കാണു്… ഞാെനാറ്റയ്ക്കാ ണു്…” മാെറ്റാലി ആവർത്തിച്ചു.

«Якая дзiўная планета! — падумаў Маленькi прынц. — Сухая-сухая, i ўся ў ражнах, i салёная нейкая.

“എന്തു വിചിത്രമായ ഗ്രഹം!” അവൻ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു.

А людзям бракуе ўяўлення. Яны толькi паўтараюць тое, што iм кажуць… Дома ў мяне была кветка: тая заўсёды загаворвала першая…»

“ആെക വരണ്ടും കല്ലിച്ചും കൂർത്തതും. ആളുകളാെണ ങ്കിൽ ഒരു ഭാവനയുമില്ലാത്തവരും. ഞാൻ പറയുന്നതാ വർത്തിക്കാേന അവർക്കറിയൂ. എെന്റ ഗ്രഹത്തിലാെണ ങ്കിൽ എനിെക്കാരു പൂവുണ്ടായിരുന്നു; ആദ്യം േകറി സം സാരിക്കുക അവളായിരിക്കും…”

РАЗДЗЕЛ ХХ

ഇരുപതു്

Доўга блукаў Маленькi прынц па пясках, снягах ды скалах i натрапiў нарэшце на нейкую дарогу. А ўсе дарогi вядуць да людзей.

കുേറ േനരം മണലും മഞ്ഞും പാറയും താണ്ടി ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് െചെന്നത്തിയതു് ഒരു പാതയിലാണു്. ആളുകളു ള്ളിടേത്തക്കാണേല്ലാ പാതകൾ േപാവുക.

— Добры дзень, — сказаў ён.

“ഗുഡ് േമാണിംഗ്,” അവൻ പറഞ്ഞു.

Перад iм рассцiлаўся сад, у якiм квiтнела мноства ружаў.

േറാസാപ്പൂക്കൾ വിടർന്നു നില്ക്കുന്ന ഒരു പൂേന്താട്ടത്തിനു മു ന്നിലാണു് അവൻ നില്ക്കുന്നതു്.

— Добры дзень, — азвалiся ружы.

“ഗുഡ് േമാണിംഗ്,” േറാസാപ്പൂക്കൾ പറഞ്ഞു.

Маленькi прынц не мог паверыць сваiм вачам. Усе яны былi так падобны да яго кветкi!

ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് അവെയ േനാക്കിനിന്നു. അവ കാണാൻ അവെന്റ പൂവിെനേപ്പാലിരുന്നു.

— Хто вы? — уражаны, спытаў ён.

“നിങ്ങളാരാ?” അമ്പരേപ്പാെട അവൻ േചാദിച്ചു.

— Мы ружы, — адказалi ружы.

“ഞങ്ങൾ േറാസാപ്പൂക്കൾ,” അവർ പറഞ്ഞു.

— Вось як… — прамовiў Маленькi прынц.

I ён адчуў сябе вельмi-вельмi няшчасным. Яго красуня казала, што яна адзiная такая ў сусвеце. I вось — калi ласка! У адным толькi садзе iх цэлых пяць тысяч, як на падбор.

അവനു വല്ലാത്ത സങ്കടം േതാന്നി. അവെന്റ പൂവു് അവ േനാടു പറഞ്ഞിരുന്നതു് ഈ പ്രപഞ്ചത്തിൽ തെന്നേപ്പാ െല താെനാരാൾ മാത്രേമയുള്ളുെവന്നാണു്. എന്നിട്ടിവി െടയിതാ, അവെളേപ്പാെല ഒരയ്യായിരം പൂക്കൾ, അതും ഒെരാറ്റ ഉദ്യാനത്തിൽ!

«Яна вельмi раззлавалася б, калi б убачыла iх, — падумаў ён. — Яна страшэнна закашляла б i прыкiнулася, што канае, толькi б не паказацца смешнай. I я быў бы вымушаны рабiць выгляд, што ратую яе, бо iначай яна сапраўды памерла б, каб толькi прынiзiць мяне…»

“ഇതു കണ്ടാൽ അവൾക്കു നീരസമാകും,” അവൻ സ്വയം പറഞ്ഞു. “താൻ അവെള കളിയാക്കാതിരിക്കാനായി അവൾ ഭയങ്കരമായി ചുമയ്ക്കും, മരിക്കാൻ േപാകുന്നതായി അഭിനയിക്കും. അവെള പരിചരിച്ചു് ജീവിതത്തിേലക്കു മടക്കിെക്കാണ്ടു വരുന്നതായി എനിക്കും അഭിനയിേക്ക ണ്ടി വരും; ഇെല്ലങ്കിൽ എെന്ന നാണം െകടുത്താനായി അവൾ ശരിക്കും മരിച്ചുെവന്നു വരാം.”

А потым ён падумаў: «А я ж яшчэ думаў, што валодаю адзiнай у свеце кветкай, а цяпер аказалася, што гэта звычайная ружа. Усяго i было ў мяне звычайная ружа ды тры вулканы вышынёй мне па калена, адзiн з якiх, мабыць, назаўсёды патух… Якi ж я пасля ўсяго гэтага прынц?..»

അവെന്റ ചിന്തകൾ ഇങ്ങെന തുടർന്നു: “ഈ പ്രപഞ്ച ത്തിൽ മെറ്റങ്ങും കാണാത്ത ഒരു പൂവു സ്വന്തമായിട്ടുള്ള തിനാൽ ഞാെനെന്ന ഒരു സമ്പന്നനായി കരുതിയിരു ന്നു. അതു െവറുെമാരു സാധാരണ േറാസാപ്പൂവു മാത്രമാ യിരുന്നുെവന്നു് എനിക്കിേപ്പാൾ മനസ്സിലാകുന്നു. െവറു െമാരു േറാസാപ്പൂവും മുേട്ടാളമില്ലാത്ത മൂന്നു് അഗ്നിപർവ തങ്ങളും (അതിെലാന്നു് െകട്ടുേപായതുമാണു്)… ഇത്രയും െകാണ്ടു് ഞാെനങ്ങെന ഒരു രാജകുമാരനാവാൻ!”

I ён уткнуўся тварам у траву i заплакаў.

അവൻ പുൽത്തട്ടിൽ കമിഴ്ന്നടിച്ചു വീണു് േതങ്ങിക്കരഞ്ഞു.

РАЗДЗЕЛ ХХI

ഇരുപത്തിെയാന്നു്

У гэты момант i з’явiўся Лiс.

ഈ സമയത്താണു് കുറുക്കെന്റ വരവു്.

— Добры дзень, — сказаў ён.

“ഗുഡ് േമാണിംഗ്,” കുറുക്കൻ പറഞ്ഞു.

— Добры дзень, — ветлiва азваўся Маленькi прынц, абярнуўся на голас, але нiкога не ўбачыў.

“ഗുഡ് േമാണിംഗ്,” തിരിഞ്ഞുേനാക്കിയേപ്പാൾ ആെര യും കണ്ടിെല്ലങ്കിലും ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് വിനയപൂർവം പറഞ്ഞു.

— Я тут, — данёсся голас. — Пад яблыняй…

“ഞാൻ ഇവിെടത്തെന്നയുണ്ടു്,” ആ ശബ്ദം പറഞ്ഞു, “ആപ്പിൾ മരത്തിനടിയിൽ.”

— Хто ты? — спытаў Маленькi прынц. — Якi ты прыгожы!

“നീയാരാ?” ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് േചാദിച്ചു. “നിെന്ന കാ ണാൻ നല്ല ചന്തമുണ്ടേല്ലാ.”

— Я — Лiс, — сказаў Лiс.

“ഞാനാണു് കുറുക്കൻ,” കുറുക്കൻ പറഞ്ഞു.

— Пагуляй са мной, — папрасiў Маленькi прынц. — Мне так сумотна.

“വാേയാ, നമുക്കു കളിക്കാം,” ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് നിർേദ്ദശം വച്ചു. “എനിക്കാെക സങ്കടം േതാന്നുന്നു.”

— Не магу я гуляць з табою, — сказаў Лiс. — Я не прыручаны.

“എനിക്കു നിെന്റ കൂെട കളിക്കാൻ പറ്റില്ല,” കുറുക്കൻ പറ ഞ്ഞു. “ഞാൻ ഇണങ്ങിയിട്ടില്ല.”

— Ах, прабач, — сумеўся Маленькi прынц.

“ഓ, എങ്കിൽ ഞാൻ പറഞ്ഞതു ക്ഷമിേച്ചക്കൂ,” ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് പറഞ്ഞു.