Niemiecko-gruziลska dwujฤzyczna ksiฤ ลผka
Er antwortete nicht auf meine Frage. Er sagte einfach:
แแแแ แแ แแแกแฃแฎแ แแ แแแแชแ.
ยปWasser kann auch gut sein fรผr das Herz โฆยซ
โ แฌแงแแแ แแฃแแกแแช แ แแแแกโฆ โ แแฅแแ แฃแแ แแแแ.
Ich verstand seine Worte nicht, aber ich schwieg โฆ Ich wuรte gut, daร man ihn nicht fragen durfte.
แแ แแแ แแแแฃแแ, แแแแ แแ แแฆแแ แแคแแ แ แแแแแฎแโฆ แแแ แแแ แแแชแแแ, แ แแ แแแแฎแแแแ แแแกแฃแฎแก แแแแแแแ แแ แแแแชแแแแ.
Er war mรผde. Er setzte sich. Ich setzte mich neben ihn. Und nach einem Schweigen sagte er noch:
แแแ แแแแฆแแแ แแ แกแแแแแ แแแแจแแ. แแ แแแแ แแแ แแแแฃแฏแแฅแ. แแแ แแ แฎแแแก แแแฃแแแแ. แแแ แ แแ แแฅแแ:
ยปDie Sterne sind schรถn, weil sie an eine Blume erinnern, die man nicht sieht โฆยซ
โ แแแแแแแ แแแ แแแแแแแแ, แแแขแแแ แ แแแแขแแ, แ แแ แแฅ, แกแแแฆแแช, แแ แแ แงแแแแแแ แฎแแ แแแก, แ แแแแแแช แแฅแแแแ แแ แ แฉแแแกโฆ
Ich antwortete: ยปGewiรยซ, und betrachtete schweigend die Falten des Sandes unter dem Monde.
โ แแแ แแแแ แฎแแ , โ แแแแฃแแ แแ แแ แแแแแ แแแแแแแ แแแแแ แแก แจแฃแฅแแ แแแแแแแแฃแ แแแขแแแฆแฃแ แฅแแแจแแก.
ยปDie Wรผste ist schรถn, fรผgte er hinzu โฆยซ
โ แฃแแแแแแช แแแแแแแ, โ แแแกแซแแแ แแแ.
Und das war wahr. Ich habe die Wรผste immer geliebt. Man setzt sich auf eine Sanddรผne. Man sieht nichts. Man hรถrt nichts. Und wรคhrenddessen strahlt etwas in der Stille.
แแแ แแแแช แแแแแแ แกแแแแฎแแแ แแงแ แฃแแแแแ. แแ แงแแแแแแแแก แแแแฌแแแแ แแแ. แแแฎแแ แกแแแแก แแแ แชแแแ, แแ แแแแแ แแ แแคแแ แ แฉแแแก. แแ แแคแแ แ แแกแแแก. แแ แแแฃแแแ แแแแจแ แแแแแช แแแแแแแก แ แแฆแแชโฆ
ยปEs macht die Wรผste schรถnยซ, sagte der kleine Prinz, ยปdaร sie irgendwo einen Brunnen birgt.ยซ
โ แแชแ, แ แแขแแแแ แฃแแแแแ แแกแแแ แแแแแแ? โ แแฅแแ แแแขแแ แ แฃแคแแแกแฌแฃแแแ, โ แแแแขแแ, แ แแ แกแแแฆแแช, แแแก แฌแแแฆแจแ, แฌแงแแ แ แแแแแแแโฆ
Ich war รผberrascht, dieses geheimnisvolle Leuchten des Sandes plรถtzlich zu verstehen. Als ich ein kleiner Knabe war, wohnte ich in einem alten Haus, und die Sage erzรคhlte, daร darin ein Schatz versteckt sei. Gewiร, es hat ihn nie jemand zu entdecken vermocht, vielleicht hat ihn auch nie jemand gesucht. Aber er verzauberte dieses ganze Haus. Mein Haus barg ein Geheimnis auf dem Grunde seines Herzens โฆ
แแ แแแแแแชแแ. แแฎแแแแ แแฎแแ แแแแฎแแแ, แ แแก แแแแกแฌแแแแแแ แแก แแแฃแแแแ แแแแแ แแแ, แฃแแแแแแก แกแแแ แ แแ แแแแแกแชแแแก แฎแแแแ. แแแแกแฆแแช, แแแขแแ แ แ แแ แแแงแแแ, แแ แ แซแแแแแกแซแแแ แกแแฎแแจแ แแชแฎแแแ แแแแ. แฎแแแฎแจแ แฎแแ แแแแแแแ, แแ แกแแฎแแจแ แแแแซแแ แแแคแแฃแแแ. แแก แแแแซแ, แ แ แแฅแแ แฃแแแ, แแ แแแแก แฃแแแแแ, แแ แแแแแ แแ แช แแ แแแแก แฃแซแแแแแ, แแแแ แแ แกแแฎแแ แแ แซแแแฃแแแแแ แแงแ แแแชแฃแแ. แแแแฅแแก แแฃแแจแ แ แแฆแแช แกแแแแฃแแแ แแฅแแก แฉแแแแ แฎแฃแแแโฆ
ยปJaยซ, sagte ich zum kleinen Prinzen, ยปob es sich um das Haus, um die Sterne oder um die Wรผste handelt, was ihre Schรถnheit ausmacht, ist unsichtbar!ยซ
โ แแแ แแแแ แฎแแ , โ แแแแฃแแ แแ แแแขแแ แ แฃแคแแแกแฌแฃแแก. โ แกแแฎแแ แแฅแแแแ, แแแ แกแแแแแแ แแฃ แฃแแแแแ, แแแแแแ แแแแจแ แแก แแ แแก, แ แแช แแ แ แฉแแแก.
ยปIch bin frohยซ, sagte er, ยปdaร du mit meinem Fuchs รผbereinstimmst.ยซ
โ แแแฎแแ แแ, แ แแ แฉแแแก แแแแแแก แแแแแฎแแแแ, โ แแแแฎแ แ แแแขแแ แ แฃแคแแแกแฌแฃแแแ.
Da der kleine Prinz einschlief, nahm ich ihn in meine Arme und machte mich wieder auf den Weg. Ich war bewegt. Mir war, als trรผge ich ein zerbrechliches Kleinod. Es schien mir sogar, als gรคbe es nichts Zerbrechlicheres auf der Erde.
แแแ แ แแ แฉแแแซแแแ. แแ แฎแแแจแ แแแแงแแแแ แแแ แแ แแแ แแแแแแแ แซแ. แแฆแแแแแแฃแแ แแแแงแฃแ แแแแ แแแก. แแกแ แแแแแแ, แแแแฅแแก แฃแซแแแ แคแแกแแกแ แแแแซแ แแแญแแ แ แฎแแแจแ แแ แแแกแแ แกแแแฃแแ แแ แแคแแ แ แแงแ แฅแแแงแแแ.
Ich betrachtete im Mondlicht diese blasse Stirn, diese geschlossenen Augen, diese im Winde zitternde Haarstrรคhne, und ich sagte mir: Was ich da sehe, ist nur eine Hรผlle. Das Eigentliche ist unsichtbar โฆ
แแแแชแฅแแ แแแ แแแแแ แแก แจแฃแฅแแ แแแแแแแแฃแ แคแแ แแแ แแแ แจแฃแแแก, แแแแแแฃแ แแแแแแแก แแ แแฅแ แแกแคแแ แแฃแแฃแแแแก, แ แแแแแแกแแช แฅแแ แ แแแแแฃแแแแแแ, แแ แฉแแแก แแแแก แแแฃแแแแแแแ: แ แแกแแช แแฎแแ แฎแแแแ, แแแญแฃแญแแ แแฎแแแแ, แงแแแแแแ แแแแแแ แก แแแแแ แแแ แฎแแแแแก-แแแแฅแ.
Da seine halbgeรถffneten Lippen ein halbes Lรคcheln andeuteten, dachte ich mir auch: Was mich an diesem kleinen eingeschlafenen Prinzen so sehr rรผhrt, ist seine Treue zu seiner Blume, ist das Bild einer Rose, das ihn durchstrahlt wie die Flamme einer Lampe, selbst wenn er schlรคft โฆ Und er kam mir noch zerbrechlicher vor als bisher. Man muร die Lampen sorgsam schรผtzen: ein Windstoร kann sie zum Verlรถschen bringen โฆ
แฃแคแแแกแฌแฃแแก แแแแแ แแแแแแแ แแแแแแ แฌแงแแแ แ แฆแแแแแ แแแแแแคแแแ. โแแก แ แแช แฃแคแ แ แแแ แแฆแขแแชแแแแก แแแแ แแก, โ แแแแแคแแฅแ แ แแ, แแ แแก แแแกแ แแ แแแฃแแแแ แงแแแแแแแกแแแแ, แแแ แแแ แแชแแแแ, แ แแแแแแช แฉแแ แแฆแแแแแแแ แแแแแ แแแก แกแฃแแจแ แแแจแแแแช แแ, แ แแชแ แแแก แกแซแแแแแกโฆโ แแ แฉแแแแแแก แแจแแแ แ แแแฎแแ, แ แแ แแแ แฃแคแ แ แกแแแฃแแ แแงแ, แแแแ แ แแแแแแ, แแแแฎแแแ, แ แแ แฉแแ แแฆแแแแก แฃแแแ แแแฃแคแ แแฎแแแแ, แแแ แแ แฅแแ แแก แแ แ แจแแแแฅแ แแแแแก แจแแฃแซแแแ แฉแแแฅแ แแก แแแโฆ
Und wรคhrend ich so weiterging, entdeckte ich bei Tagesanbruchden Brunnen.
แแกแ แแแแ แ, แแแแ แ แแแแแแแแแกแแก แญแแก แแ แฌแแแแฌแงแแ.
KAPITEL XXV
แแแแ XXV
ยปDie Leuteยซ, sagte der kleine Prinz, ยปschieben sich in die Schnellzรผge, aber sie wissen gar nicht, wohin sie fahren wollen. Nachher regen sie sich auf und drehen sich im Kreis โฆยซ
โ แแแแแแแแแแ, โ แแฅแแ แแแขแแ แ แฃแคแแแกแฌแฃแแแ, โ แฉแฅแแ แ แแแขแแ แแแแแแแแแ แแแฅแ แแแ, แแแแ แแ แแแแแแ แแ แแชแแแ, แ แแก แแแแซแแแแ. แแแแขแแแแ, แ แแ แแแกแแแแแแ แแแฃแแแ แแแแ แแ แแฅแแ-แแฅแแ แแฌแงแแแแแแ.
Und er fรผgte hinzu:
แแแกแซแแแ แจแแแแแ:
ยปDas ist nicht der Mรผhe wert โฆยซ
โ แแแแ แแ แแแแแโฆ
Der Brunnen, den wir erreicht hatten, glich nicht den Brunnen der Sahara. Die Brunnen der Sahara sind einfache, in den Sand gegrabene Lรถcher. Dieser da glich einem Dorfbrunnen. Aber es war keinerlei Dorf da, und ich glaubte zu trรคumen.
แญแ, แ แแแแแกแแช แฉแแแ แแแแแแแแแ, แแ แแแแแ แฃแแแแแแก แญแแก. แฉแแแฃแแแแ แแแแ, แกแแฐแแ แแก แฃแแแแแแก แญแ แกแแแแจแ แแแแแฎแ แแแ แแ แแแ. แแก แแ แแแแแแแแ แกแแคแแฃแ แ แญแ แแงแ. แแแแ แแ แแฎแแแแแฎแแ แกแแคแแแ แแ แฉแแแแ แแ แแแแ แกแแแแแ แจแ แแแแแแ.
ยปDas ist merkwรผrdigยซ, sagte ich zum kleinen Prinzen, ยปalles ist bereit: die Winde, der Kรผbel und das Seil โฆยซ
โ แฃแชแแแฃแ แแ, โ แแฃแแฎแแ แ แแแขแแ แ แฃแคแแแกแฌแฃแแก, โ แงแแแแแคแแ แ แแแแแก แแแแแแแแ: แแแ แแแแแญแ, แแแแ แแชแ แแ แแแแแชโฆ
Er lachte, berรผhrte das Seil, lieร die Rolle spielen. Und die Rolle knarrte wie ein altes Windrad, wenn der Wind lange geschlafen hat.
แแแ แแแแชแแแ, แญแแกแแแ แแแแแแ, แแแแ แแแฆแ แแ แแแ แแแแแญแ แแแแขแ แแแแ. แแแ แแแแแญแ แแกแ แแญแ แแแแแ, แ แแแแ แช แซแแแแแกแซแแแแ, แฃแฅแแแ แแแแแ แแแแแแแฃแแ แคแแแฃแแแ แ.
ยปDu hรถrstยซ, sagte der kleine Prinz, ยปwir wecken diesen Brunnen auf, und er singt โฆยซ
โ แแแกแแแก? โ แแฅแแ แแแขแแ แ แฃแคแแแกแฌแฃแแแ, แฉแแแ แแแแแฆแแแซแแ แแแ แแ แแกแแช แแแฆแแ แแโฆ
Ich wollte nicht, daร er sich abmรผhte:
แแ แแแแแแแ, แ แแ แแแ แแแฆแแแแแงแ.
ยปLaร mich das machenยซ, sagte ich zu ihm, ยปdas ist zu schwer fรผr dich.ยซ
โ แแ แแแแแแฆแแ, โ แแฃแแฎแแ แ แฃแคแแแกแฌแฃแแก. แจแแแแแแก แแก แแแแ แ แซแแแแแ แแซแแแแ.
Langsam hob ich den Kรผbel bis zum Brunnenrand. Ich stellte ihn dort schรถn aufrecht. In meinen Ohren war noch immer der Gesang der Zugwinde, und im Wasser, das noch zitterte, sah ich die Sonne zittern.
แแแแ แแแแแแฆแ แฌแงแแแ แกแแแกแ แแแแ แ แแ แญแแก แแแแแแ แแแแแแ. แฏแแ แแแแแ แแแกแแแแ แแแ แแแแแญแแก แญแ แแแแ, แฏแแ แแแแแ แขแแแแแแ แแแแ แแจแ แฌแงแแแ แแ แแแก แแแแแแแ แแ แแแแก แจแฃแฅแ แแแแแแแแแแ.
ยปIch habe Durst nach diesem Wasserยซ, sagte der kleine Prinz, ยปgib mir zu trinken โฆยซ
โ แแก แฌแงแแแ แแฌแงแฃแ แแแ, โ แแฅแแ แแแขแแ แ แฃแคแแแกแฌแฃแแแ, โ แแแแแแแแแแ.
Und ich verstand, was er gesucht hatte.
แแ แแฎแแแแ แแฎแแ แแแแฎแแแ, แ แแกแแช แแแแซแแแแ แแแ!
Ich hob den Kรผbel an seine Lippen. Er trank mit geschlossenen Augen. Das war sรผร wie ein Fest. Dieses Wasser war etwas ganz anderes als ein Trunk. Es war entsprungen aus dem Marsch unter den Sternen, aus dem Gesang der Rolle, aus der Mรผhe meiner Arme. Es war gut fรผrs Herz, wie ein Geschenk.
แแแแ แ แขแฃแฉแแแแแ แแแแฃแขแแแ. แแแ แแแแแแแ แแแฎแฃแญแ แแ แฌแงแแแก แแแแฌแแคแ. แแแแ แแ แแก แฉแแแฃแแแแ แแแ แกแแกแแแแ แฌแงแแแ แแ แแงแ. แแก แฌแงแแแ แแแ แกแแแแแแแแแ แแแญแแแแแ แชแแก แฅแแแจ แแแแแแแฎแฃแแแ แแ แซแแแแ แแแแ, แแแ แแแแแญแแ แญแ แแแแแ แแ แฉแแแ แฎแแแแแแก แซแแแแ แแแแแแ แแ แแฎแแ แกแแฉแฃแฅแแ แแแแ แแคแแแแแแแ แแฃแแก.
Genau so machten, als ich ein Knabe war, die Lichter des Christbaums, die Musik der Weihnachtsmette, die Sanftmut des Lรคchelns den eigentlichen Glanz der Geschenke aus, die ich erhielt.
แแแแจแแแแแกแแก แแกแ แแแฎแแ แแแแ แฎแแแแ แกแแจแแแแ แกแแฉแฃแฅแ แแแ: แกแแแแแแแแก แชแแแชแแแ แจแแแแก แฎแแแ, แจแฃแแฆแแแแก แฌแแ แแแก แแฃแกแแแ แแ แแแแแแแแแแแก แแแแ แกแแแแ แฆแแแแแ.
ยปDie Menschen bei dir zu Hauseยซ, sagte der kleine Prinz, ยปzรผchten fรผnftausend Rosen in ein und demselben Garten โฆ und doch finden sie dort nicht, was sie suchen โฆยซ
โ แจแแแ แแแแแแขแแก แแแแแแแแแแก, โ แแแแฎแ แ แแแขแแ แ แฃแคแแแกแฌแฃแแแ, โ แแ แ แแแฆแจแ แฎแฃแแ แแแแกแ แแแ แแ แแฅแแโฆ แแแแ แแ แแแแแช แแแ แแแฃแแแแแ แแแแก, แ แแกแแช แแแแซแแแแ.
ยปSie finden es nichtยซ, antwortete ich โฆ
โ แแแ แแแฃแแแแแโฆ โ แแแแฃแแแกแขแฃแ แ แแ.
ยปUnd dabei kann man das, was sie suchen, in einer einzigen Rose oder in ein biรchen Wasser finden โฆยซ
โ แฎแแแ แแก, แ แแกแแช แแกแแแ แแแแซแแแแ, แจแแแซแแแแ แแ แแแแแ แ แแแ แแจแ แแ แแ แ แงแแฃแ แฌแงแแแจแ แแแแแแก แแแชแแ.
ยปGanz gewiรยซ, antwortete ich.
โ แแแ แแแแแ, โ แแกแแ แแแแฃแแ แแ.
Und der kleine Prinz fรผgte hinzu:
ยปAber die Augen sind blind. Man muร mit dem Herzen suchen.ยซ
โ แแแแ แแ แแแแแ แแ แแแ. แแแแแแแแ แแฃแแแ แฃแแแ แฎแแแแแแแกโฆ
Ich hatte getrunken. Es atmete sich wieder gut. Der Sand hat bei Tagesanbruch die Farbe des Honigs. Auch รผber diese Honigfarbe war ich glรผcklich. Warum muรte ich Kummer haben โฆ
แแ แฌแงแแแ แจแแแกแแ แแ แจแแแแแ แแแแแแกแฃแแแฅแ. แแแแแแแแแกแแก แฃแแแแแแก แฅแแแจแแก แแแคแแแก แคแแ แ แแแฐแแ แแแก แแ แแ แคแแ แแก แชแฅแแ แแช แแแแแแแ แแแแก แแแแ แแแ. แแ แแ แ แ แแฅแแแแ แกแแแแ แแแแแแ?
ยปDu muรt dein Versprechen haltenยซ, sagte sanft der kleine Prinz, der sich wieder zu mir gesetzt hatte.
โ แแแแแแแ แแแ แฃแแแ แจแแแแกแ แฃแแ, โ แฌแงแแแ แแ แแแแฎแ แ แแแขแแ แ แฃแคแแแกแฌแฃแแแ.
ยปWelches Versprechen?ยซ
โ แ แ แแแแแแแ แแแ?
ยปDu weiรt, einen Maulkorb fรผr mein Schaf โฆ Ich bin verantwortlich fรผr diese Blume!ยซ
โ แฎแแ แแแฎแกแแแก, แแแ แกแแแ แแแก แ แแ แจแแแแแ แแ แฉแแแ แแแขแแแแกแแแแแกโฆ แฎแแ แฃแแแ แแแแ แฃแแ แฉแแแก แงแแแแแแแ!
Ich nahm meine Skizzen aus der Tasche. Der kleine Prinz sah sie und sagte lachend:
แฏแแแแแแ แฉแแแ แฉแแแแฎแแขแแแ แแแแแแฆแ. แแแขแแ แ แฃแคแแแกแฌแฃแแแ แแแแแแแแแแแแ แ แแกแแแ, แแแแชแแแ แแ แแฅแแ:
ยปDeine Affenbrotbรคume schauen ein biรchen wie Kohlkรถpfe aus โฆยซ
โ แจแแแ แแแแแแแ แชแแขแแแ แแแแแแกแขแแก แแแแแแแกโฆ
ยปOh!ยซ Und ich war auf die Affenbrotbรคume so stolz gewesen!
โ แ?! แแ แแ แแกแ แแแแแงแแแแ แฉแแแ แแแแแแแแแแ!
ยปDein Fuchs โฆ seine Ohren โฆ sie schauen ein wenig wie Hรถrner aus โฆ sie sind viel zu lang!ยซ
โ แจแแแก แแแแแแก แแโฆ แงแฃแ แแแ แ แฅแแแก แแแฃแแแแกโฆ แซแแแแแ แแ แซแแแ แงแฃแ แแแแ.
Und er lachte wieder.
แแ แแแ แแแแแ แแแแชแแแ.
ยปDu bist ungerecht, kleines Kerlchen, ich konnte nichts zeichnen als geschlossene und offene Riesenschlangen!ยซ
โ แจแแ แแ แฃแกแแแแ แแแแ แแแฅแชแแแ, แฉแแแ แแแ แแ แแแญแ. แแ แฎแแ แแ แแคแ แแก แฎแแขแแ แแ แแแชแแแ, แแแ แแ แแแฎแ แฉแแแแแ แแแแแแกแ แแแ แแแแ แแ แแแฎแ แฉแแแแแ แแแแแแกแ แจแแแแแแแ.
ยปOh! Es wird schon gehnยซ, sagte er, ยปdie Kinder wissen ja Bescheid.ยซ
โ แแ แ แฃแจแแแก, โ แแแแแแจแแแแ แแแ, โ แแแแจแแแแ แแแแแช แแแฎแแแแแแแ.
Ich kritzelte also einen Maulkorb hin. Und das Herz krampfte sich mir zusammen, als ich ihn dem kleinen Prinzen gab:
แแ แแแ แกแแแ แแแ แแแแฃแฎแแขแ แแแขแแแแกแแแแก. แแแฎแแขแ แ แแ แแแแฃแฌแแแ, แแญแแแ แแแแแแแฌแแ.
ยปDu hast Plรคne, von denen ich nichts weiร โฆยซ
โ แจแแ แ แแฆแแชแแก แแแแ แแ แแ แแ แแแแฎแแโฆ
Aber er antwortete nicht. Er sagte:
แแแแ แแ แแแ แแแกแฃแฎแ แแ แแแแชแ, แแฎแแแแ แแแแแกแแแแก แฉแแแแแแแ แแแ:
ยปDu weiรt, mein Sturz auf die Erde โฆ Morgen wird es ein Jahr sein โฆยซ
โ แฎแแแ แฌแแแแฌแแแ แจแแกแ แฃแแแแแ, แ แแช แแแแแแแฌแแแ แฉแแแแแแแ แแ.
Dann, nach einem Schweigen, sagte er noch:
แแชแแ แ แฎแแแก แแฃแแแแแก แจแแแแแ แแ แแแกแซแแแ:
ยปIch war ganz in der Nรคhe heruntergefallen โฆยซ
โ แแก แแแแแแ แซแแแแแ แแฎแแแโฆ
Und er errรถtete.
แแ แกแแฎแ แฌแแแแฃแคแแแแแ.
Wieder fรผhlte ich einen merkwรผrdigen Kummer, ohne zu wissen, warum. Indessen kam mir eine Frage:
แแกแแ แจแแแแแแฌแแ แแฃแแแ แฃแชแแแฃแ แ แกแแแแ แแ แจแแแแแแแฎแ:
ยปDann ist es kein Zufall, daร du am Morgen, da ich dich kennenlernte, vor acht Tagen, so ganz allein, tausend Meilen von allen bewohnten Gegenden entfernt, spazierengingst! Du kehrtest zu dem Punkt zurรผck, wohin du gefallen warst?ยซ
โ แแแจ, แแ แแ แแ แแแแ แแก แฌแแแแ, แแแ แแแแแ แ แแ แแแแแแแฎแ, แจแแแแฎแแแแแ แแ แแแแฎแแขแแแแแ แแแ แขแแแแแ แขแ แแ แฃแแแแแแจแ? แแ แแแแแแแก แแ แฃแแแแแแแ, แกแแแแช แแแจแแ แฉแแแแแแ แแ?
Der kleine Prinz errรถtete noch mehr.
แแแก แแกแแ แฌแแแแฃแคแแแแแ แกแแฎแ.
Und ich fรผgte zรถgernd hinzu:
แแแฃแแแแแแแ แแแแซแแแ แแ:
ยปVielleicht war es der Jahrestag? โฆยซ
โ แฌแแแแฌแแแ แ แแ แจแแกแ แฃแแแ, แแแแขแแ?
Von neuem errรถtete der kleine Prinz. Er antwortete nie auf die Fragen, aber wenn man errรถtet, so bedeutet das โบjaโน nicht wahr?
แแแขแแ แ แฃแคแแแกแฌแฃแแ แแแแแ แฌแแแแญแแ แฎแแแ. แแแ แแ แแกแแแแก แแแซแแแแแ แแแแฎแแแแ แแแกแฃแฎแก, แแแแ แแ แแแแ แแแฌแแแแแแ แแแกแขแฃแ แก แแ แแแจแแแแก?
ยปAchยซ, sagte ich, ยปich habe Angst!ยซ
โ แแแ แแฃโฆ
Aber er antwortete:
แแแแ แแ แแแขแแ แ แฃแคแแแกแฌแฃแแแ แกแแขแแ แแแแแฌแงแแแขแแแ:
ยปDu muรt jetzt arbeiten. Du muรt wieder zu deiner Maschine zurรผckkehren. Ich erwarte dich hier. Komm morgen abend wieder โฆยซ
โ แแ แแ แจแแแก แกแแฅแแแก แจแแฃแแแ. แแแแฅแแแแก แแแฎแแแ. แแ แแฅ แแแแแแแแแแ. แฎแแแ แกแแฆแแแแก แแแแโฆ
Aber ich war nicht beruhigt. Ich erinnerte mich an den Fuchs. Man lรคuft Gefahr, ein biรchen zu weinen, wenn man sich hat zรคhmen lassen โฆ
แแแแ แแ แแแแ แแแ แแแแแแจแแแแ. แแแแแแก แแแแฅแแแแ แแแแแแแแแแแ โ แ แแแ แแแแแแก แแแแจแแแแฃแ แแแแแแ แแแแก, แชแ แแแแแช แฃแแแ แฆแแแ แ.
KAPITEL XXVI
แแแแ XXVI
Neben dem Brunnen stand die Ruine einer alten Steinmauer. Als ich am nรคchsten Abend von meiner Arbeit zurรผckkam, sah ich meinen kleinen Prinzen von weitem da oben sitzen, mit herabhรคngenden Beinen. Und ich hรถrte ihn sprechen.
แญแแกแแแ แฅแแแก แซแแแแ แแแแแแก แแแแแ แแแแแ แแงแ. แแแแ แ แแฆแแก, แแฃแจแแแแ แ แแ แแแแแแแแ แแ แแแแแ แฃแแแ, แจแแ แแแแแแ แแแแแแ แ แแแแแ แแแขแแ แ แฃแคแแแกแฌแฃแแก. แแแ แแแแแแแ แแฏแแ. แแ แจแแ แแแแแแ แจแแแแแแกแแ แแแกแ แฎแแ:
ยปDu erinnerst dich also nicht mehr?ยซ sagte er. ยปEs ist nicht ganz genau hier!ยซ
โ แแฃแแฃ แแ แแแฎแกแแแก? โ แแฃแแแแแแแ แแแ แแแฆแแชแแก, โ แแก แแฅ แแ แแงแโฆ
Zweifellos antwortete ihm eine andere Stimme, da er erwiderte:
แแแแแ แแแฆแแช แจแแแแแกแฃแฎแ, แ แแแแแ แแแ แแกแแ แแแแแแแ แ:
ยปDoch! Doch! Es ist wohl der Tag, aber nicht ganz genau der Ort โฆยซ
โ แแแแฎ, แแแแฎ, แกแฌแแ แแ แแฆแแแแแแแ แแฆแแก, แแแแ แแ แแฅ แแ แโฆ
Ich setzte meinen Weg zur Mauer fort. Ich sah und hรถrte niemanden. Dennoch erwiderte der kleine Prinz von neuem:
แแแแแฏแก แแแฃแฉแฅแแ แ. แแแแแแแแ แแ แแแแ แฉแแแแ แแ แแ แช แฎแแ แแกแแแแ. แแแขแแ แ แฃแคแแแกแฌแฃแแ แแ แแกแแ แฃแแขแแแชแแแแ แแแฆแแชแแก:
ยปGewiร. Du wirst sehen, wo meine Spur im Sand beginnt. Du brauchst mich nur dort zu erwarten. Ich werde heute nacht dort sein.ยซ
โ โฆแ แ แแฅแแ แฃแแแ. แจแแ แจแแแแจแแแ, แกแแ แแฌแงแแแ แฉแแแ แแแคแแฎแฃแ แแแ แกแแแแแ แแ แแฅ แแแแแแแแแแ. แแแแฆแแ แแแแแ.
Ich war zwanzig Meter von der Mauer entfernt und sah noch immer nichts.
แแฎแแ แแฎแแแแ แแชแแแแ แแแขแ แ แแแจแแ แแแแ แแแแแแก, แแแแ แแ แแแแแช แแแ แแคแแ แก แแฎแแแแแแ.
Der kleine Prinz sagte noch, nach einem kurzen Schweigen:
แแชแแ แ แฎแแแก แแฃแแแแแก แจแแแแแ แแแขแแ แ แฃแคแแแกแฌแฃแแแ แแแแแฎแ:
ยปDu hast gutes Gift? Bist Du sicher, daร du mich nicht lange leiden lรครt?ยซ
โ แแแ แแ แจแฎแแแ แแแฅแแก? แแแ แฌแแฃแแแแฃแแ แฎแแ , แ แแ แแแแฎแแแก แแ แแแฌแแแแแก?
Ich blieb stehen, und das Herz preรte sich mir zusammen, aber ich verstand noch immer nicht.
แแแแแแ แแแชแแแฃแแ แแแแแแแ แแแแฅแแแแแ. แแแแ แแ แฏแแ แแแแแ แแแ แแคแแ แก แแแแแฎแแแแ แแงแแแ.
ยปJetzt geh wegยซ, sagte er, ยปich will hinunterspringen!ยซ
โ แแฎแแ แแ แฌแแแ, โ แแฅแแ แแแขแแ แ แฃแคแแแกแฌแฃแแแ, โ แซแแ แก แฃแแแ แฉแแแแแแแ.
Da richtete ich selbst den Blick auf den Fuร der Mauer, und ich machte einen Satz! Da war, zum kleinen Prinzen emporgereckt, eine dieser gelben Schlangen, die euch in dreiรig Sekunden erledigen.
แแแแแ แแแแแฎแแแ แแ แแแคแแแแ แแแแแแ แจแแแฎแขแ. แแแแแแก แซแแ แแก แแแงแแแแแแ แแแแแ แแแแแแแฎแ, แ แแแแแกแแช แแแแ แแแขแแ แ แฃแคแแแกแฌแฃแแแกแแแ แแแฆแแ แ. แแกแแแ แแแแแแก แจแฎแแแ แแแฎแแแแ แฌแฃแแจแ แฐแแแแแก แแแแแแแแก.
Ich wรผhlte in meiner Tasche nach meinem Revolver und begann zu laufen, aber bei dem Lรคrm, den ich machte, lieร sich die Schlange sachte in den Sand gleiten, wie ein Wasserstrahl, der stirbt, und ohne allzu groรe Eile schlรผpfte sie mit einem leichten metallenen Klirren zwischen die Steine.
แกแฌแ แแคแแ แฌแแแแฆแ แฎแแแ แฏแแแแกแแแ, แกแแแแช แ แแแแแแแ แ แแแแ, แแ แแแแแแกแแแแ แแแแแฅแแแ. แแแแ แแ แฉแแแ แคแแฎแแก แฎแแแแ แแแ แฌแงแแแ แแ แแแกแ แแแแแ แกแแแแแ แฌแงแแ แแก แแแแแแแแแ แแ แแฃแฉแฅแแ แแแแแ แแแแแแแ แฅแแแแจแ แแแแแแแกแแแฃแ แ แแกแฃแแฃแฅแ แฌแแ แแแแแ.
Gerade rechtzeitig kam ich zur Mauer, um mein kleines Kerlchen von einem Prinzen in meinen Armen aufzufangen; er war bleich wie der Schnee.
แแแแแแกแแแ แแแแแฅแแชแ แแ แฎแแแจแ แแแแขแแชแ แฉแแแ แแแขแแ แ แฃแคแแแกแฌแฃแแ. แแแก แแแแแแก แคแแ แ แแแ.
ยปWas sind das fรผr Geschichten! Du sprichst jetzt mit Schlangen?!ยซ
โ แแก แ แ แแแแแแแ? แแแแแแแก แแแแแแ แแแแแ?
Ich hatte ihm sein ewiges gelbes Halstuch abgenommen. Ich hatte ihm die Schlรคfen genetzt und ihm zu trinken gegeben. Und jetzt wage ich nicht, ihn weiter zu fragen. Er schaute mich ernsthaft an und legte seine Arme um meinen Hals. Ich fรผhlte sein Herz klopfen wie das eines sterbenden Vogels, den man mit der Flinte geschossen hat. Er sagte zu mir:
แกแฌแ แแคแแ แจแแแแแฎแกแแแ แแฅแ แแกแคแแ แ แงแแแกแแฎแแแแ, แ แแแแแกแแช แแฃแแแ แแแ แแขแแ แแแแ. แจแแแแแ แกแแคแแแฅแแแแ แแแแฃแแแแ แแ แฌแงแแแ แจแแแแกแแ. แแแ แแแแแแแแ แ แแแแ แแแแแแฎแ. แแแ แแแคแแฅแ แแแแ แจแแแแแฎแแแ แแ แแแกแแ แแ แแแแฎแแแ แฎแแแแแ. แแฃแแ แแแขแงแแแแ แ แคแ แแแแแแแแแ แฃแชแแแแ.
ยปIch bin froh, daร du gefunden hast, was an deiner Maschine fehlte. Du wirst nach Hause zurรผckkehren kรถnnen โฆยซ
โ แแแฎแแ แแ, แแแแฅแแแ แ แแ แจแแแแแแแแแแ. แแฎแแ แจแแแแซแแแ แแแแ แฃแแแ แจแแโฆ
ยปWoher weiรt du das?ยซ
โ แกแแแแแ แแชแ?
Ich hatte ihm gerade erzรคhlen wollen, daร mir gegen alle Erwartungen meine Arbeit geglรผckt sei!
แกแฌแแ แแ แแก แแงแ, แฃแแแ แแแแฅแแ, แแแแแ แแแแแฆแแแ แแ แแแแแแคแ แแแแแ แจแแแแแแแ-แแแแฅแ.
Er antwortete nicht auf meine Frage, fuhr aber fort:
แแแ แแแกแฃแฎแ แแ แแแแชแ แแ แแแแแแ แซแ:
ยปAuch ich werde heute nach Hause zurรผckkehren โฆยซ
โ แแฆแแก แแแช แแแแแ แฃแแแแแ แจแแโฆ
Dann schwermรผtig:
แแแ แ แแ แแแฆแแแแแแแ แแแกแซแแแ:
ยปDas ist viel weiter โฆ Das ist viel schwieriger โฆยซ
โ แแฆแแแ แฉแแแ แแแ แฃแคแ แ แจแแ แแ แแ แฃแคแ แ แซแแแแโฆ
Ich fรผhle wohl, daร etwas Auรergewรถhnliches vorging. Ich schloร ihn fest in die Arme wie ein kleines Kind, und doch schien es mir, als stรผrzte er senkrecht in einen Abgrund, ohne daร ich imstande war, ihn zurรผckzuhalten โฆ
แแแ แซแแแแแ, แ แแ แ แแฆแแช แแ แแฉแแแฃแแแแ แแแ แฃแแแ แแแแฎแแแ แแงแ. แฉแแแแ แแแแจแแแแแ แแแแแฎแฃแขแ แแแ แแแแ แแแ, แแแแ แแ แแกแ แแแแแแ, แแแแฅแแก แฎแแแแแแ แแแกแฎแแขแแแแแ แแ แฃแคแกแแ แฃแแจแ แแแ แแแแแแ, แแ แแ แซแแแ แแ แจแแแฌแแแแ แจแแแแแแแแแแแโฆ
Sein Blick war ernst; er verlor sich in weiter Ferne:
แแแ แฉแแคแแฅแ แแแฃแแ แแแกแชแฅแแ แแแ แกแแแ แชแแกโฆ
ยปIch habe dein Schaf. Und ich habe die Kiste fรผr das Schaf. Und ich habe den Maulkorb โฆยซ
โ แแ แแงแแแก แจแแแ แแแขแแแแ, แแแฅแแก แแแกแแแแก แงแฃแแ แแ แแแ แกแแแ แแแโฆ
Und er lรคchelte schwermรผtig.
แแ แแแฆแแแแแแแ แแแแฆแแแ.
Ich wartete lange. Ich fรผhlte, daร er sich mehr und mehr erwรคrmte:
แแแแฎแแแก แแแแแฅแ แแกแ. แแแ แซแแแแแ, แ แแ แแแ แแแ-แแแแ แแแ แแแแ แซแแ-แฆแแแแก.
ยปKleines Kerlchen, du hast Angst gehabt โฆยซ
โ แฉแแแ แแแขแแ แ แแแญแ, แจแแ แจแแจแแแแแฃแแ แฎแแ โฆ
Er hatte Angst gehabt, ganz gewiร! Aber er lachte sanft:
แ แแฆแ แแฅแแ แฃแแแ, แจแแจแแแแแฃแแ แแงแ, แแแแ แแ แแแ แฌแงแแแ แแ แแแแชแแแ:
ยปIch werde heute abend noch viel mehr Angst haben โฆยซ
โ แแ แกแแฆแแแแก แฃแคแ แ แจแแแแจแแแแแแโฆ
Wieder lief es mir eisig รผber den Rรผcken bei dem Gefรผhl des Unabwendbaren. Dieses Lachen nie mehr zu hรถren โ ich begriff, daร ich den Gedanken nicht ertrug. Es war fรผr mich wie ein Brunnen in der Wรผste.
แฃแแแแฃแ แแแแก แฌแแแแแแ แซแแแแ แกแแกแฎแแก แแแงแแแแแแ. แแแ แจแแแ แแแแแแแ แแ แแแ แก, แ แแ แแแแแ แแแแ แแแฆแแ แแกแแแแก แแแแแแแแแแแ แแแก แกแแชแแแก, แ แแแแแแช แแกแ แกแแญแแ แ แแงแ แฉแแแแแแก, แ แแแแ แช แฌแงแแ แ แฃแแแแแแจแ.
Reklama