Аполлон, Асклепий табибы, Гигиея, Панакея һәм барлык тәңреләр исеменнән, аларны үземә шаһит итеп, үземнең көчемә һәм фикерләү сәләтемә таянып, түбәндәгеләрне үтәргә ант итәм һәм шуны язма рәвештә белдерәм:

Mionnaím ar Apalló an Lia, ar Aescaláipias, ar Hygieia, ar Panacea agus ar na déithe agus bandéithe ar fad, agus iad mar fhinnéithe dom, go gcuirfidh mé an mionn seo agus an dintiúr seo i gcrích de réir mo chumais agus mo bhreithiúnais:

Мине табиб сәнгатенә өйрәтүчене әти-әниемдәй үз итәргә, үземнең бар булганым белән бүлешергә һәм, кирәк була калса, аңа һәрчак булышырга, аның нәсел дәвамнарын үз туганнарым дип санарга, әгәр алар әлеге медицина: сәнгатен үзләштерергә теләсәләр, бу сәнгатьнең асылына аларны бернинди килешүләрсез ихластан өйрәтергә, уку дәверендәге тәкъдим-киңәшләрне, телдән дәресләрне һәм башка үгет-нәсихәтләрне, медицина канунына бәйле йөкләмәгә һәм антка туры китереп, бары тик үз улларыма, укытучымның улларына, укучыларыма җиткерергә.

Beidh an t-ardmheas céanna agam ar an té a mhúin an cheird seo dom, mar atá agam ar mo shinsir; beidh sé ina pháirtí agam san ealaín bheatha seo; roinnfidh mé mo chuid airgid leis in am an éigin; mar bhráithre a fheicfidh mé a mhuintir, agus múinfidh mé an cheird seo dóibh más áil leo; roinnfidh mé eolas, béaloideachas agus teagasc eile le mo chlann, le clann mo mhúinteora, agus le daltaí dintiúir atá tar éis mionn an lia a thabhairt, ach ní roinnfidh mé iad le haon duine eile.

Мин, авыруларның хәл — әхвәлләрен яхшырту өчен, үземнең сәләт көчемә һәм белем дәрәҗәмә бәйле рәвештә, төрле авырлыклардан һәм гаделсезлекләрдән йолып калырга, аларга унайлырак шартлар тудырырга юнәлтермен.

Cuirfidh mé cóir leighis ar na heasláin de réir mo chumais agus mo bhreithiúnais, ach ní chuirfidh mé riamh é chun gortú nó olc a bhaint amach.

Мин үлемгә илтә торган чараларны беркемгә дә бирмәячәкмен, андый уйда торучыларга юл күрсәтмәячәкмен, нәкъ шулай ук баласын төшерергә теләүче бер хатын-кызга да ярдәм кулы сузмаячакмын. Үземнең көнкүрешемне һәм үз сәнгатемне пакь һәм гадел рәвештә тормышка ашырырмын.

Ní thabharfaidh mé nimh do dhuine nuair a iarrfar orm é sin a dhéanamh ná ní mholfaidh mé a leithéid de chúrsa. Ní thabharfaidh mé, mar an gcéanna, peasaire do bhean chun a gin a mhilleadh. Ach coimeádfaidh mé idir mo shaol agus mo cheird go geanasach agus go naofa.

Мин бер очракта да таш авыруын кисеп алу юлы белән дәвалауга алынмаячакмын, моны бу эш белән махсус шөгыльләнүчеләргә тапшырырмын.

Ní húsáidfidh mé an scian, fiú amháin go deimhin féin ar daoine a bhfuil púróga ag cur orthu, ach géillfidh mé do mháistrí na ceirde sin.

Мин кайсы йортка гына керсәм дә, бигрәк тә ирекле һәм кол булган хатын-кызлар һәм ирләр белән ниндидер файданы, мәхәббәт куертуны күздә тотып түгел, ә авыруга ярдәм кулы сузар өчен керәм.

Cibé teach a rachfaidh mé isteach, rachfaidh mé chun cúnamh a thabhairt do na heasláin, agus fanfaidh mé glan ar gach olc agus gach dochar atá beartaithe, go háirithe ar drochbhail a chur ar colainneacha, idir fir agus mhná, idir daoine faoi bhanna agus shaoirsigh.

Дәвалау барышында да, аннан тыш та, кешенең шәхси тормышына кагылышлы күренешләрне яки сүзләрне башкаларга кайчан да булса сөйләргә ярамый икән — әйтмим, мин мондый нәрсәләрне сер дип саклыйм.

Agus cibé rud a feicfidh mé nó a éistfidh mé i mbun mo ghairme, mar aon le taobh amuigh de mo ghairm fhéin i gcaidreamh le daoine eile, más rud é nach bhfuil sé ceart a spreagadh i bhfad is i gcéin, ní sceithfidh mé riamh é, agus ní nochtfaidh mé an rún beannaithe sin.

Миңа — антны тайпылышсыз үтәүчегә — бу ант тормышымда һәм сәнгатемдә бәхет китерәчәк һәм кешеләр күңелендә мәңгелек дан булып торачак; антны үтәмәүчегә һәм аңа хыянәт итүчегә шуның киресе булыр.

Má sheasfaidh mé leis an mionn seo anois agus muna rachfaidh mé siar ar mo ghealltanas, go mbaine mé dea-cháil amach go brách agus go deo i measc cách mar gheall ar mo shaolsa agus mo cheirdse; ach má sháróidh mé é agus má tá mionn éithigh tugtha agam, go dtarlaí a mhalairt i mo chás.