어린 왕자 / Маленькi прынц — w językach koreańskim i białoruskim. Strona 6

Koreańsko-białoruska dwujęzyczna książka

앙투안 드 생텍쥐페리

어린 왕자

Антуан дэ Сэнт-Экзюпэры

Маленькi прынц

“화산들이 꺼져 있든 깨어 있든 지리학자에겐 마찬가지 야. 우리에게 중요한 건 산이지. 산은 변하지 않거든.”

— Патух вулкан цi дзейнiчае — гэта для нас, географаў, не мае анiякага значэння, — сказаў географ. — Для нас важна адно: сама гара. Яна заўсёды нязменная.

“그런데 ‘덧없는’ 게 뭐냐고요?” 일단 질문을 꺼내면 결코 포기해 본 적이 없는 어린 왕자 가 되물었다.

— Але што такое — «эфемерны»? — паўтарыў Маленькi прынц, якi нiколi не супакойваўся, пакуль не атрымлiваў адказу на сваё пытанне.

“그건 ‘곧 사라질 위험에 놓여 있다’는 뜻이란다.”

— Гэта «тое, што можа знiкнуць у блiжэйшы час».

“내 꽃이 곧 사라질 위험에 놓여 있다고요?”

— Мая кветка можа знiкнуць у блiжэйшы час?

“그럼.”

— Безумоўна.

‘자신의 꽃이 덧없는 존재라니? 세상에 대항할 무기라곤 가시 네 개밖에 없는데! 그런데도 그 꽃을 내 별에 혼자 내버 려두고 오다니!’ 하는 생각이 들었다.

«Мая кветка эфемерная, — падумаў Маленькi прынц, — i ў яе ўсяго чатыры калючкi, каб абаранiць сябе ў гэтым свеце! А я пакiнуў яе зусiм адну на планеце!»

어린 왕자로서는 처음으로 느끼는 후회의 감정이었다. 그 러나 그는 다시 용기를 냈다.

Упершыню ён пашкадаваў, што пакiнуў сваю красуню. Але ён усё-такi ўзяў сябе ў рукi i спытаў:

“할아버지 생각에 어디를 가보는 게 좋을까요?” 그가 물었다.

— Што б вы параiлi мне наведаць?

“지구라는 행성으로 가 봐. 평판이 좋으니…”

— Планету Зямля, — адказаў яму географ. — Пра яе ходзiць добрая слава…

그래서 어린 왕자는 떠났다, 자기 꽃을 생각하면서.

I Маленькi прынц рушыў у дарогу, але думкi яго былi пра самотную кветку…

ⅩⅥ

РАЗДЗЕЛ ХVI

그렇게 해서 찾아온 일곱 번째 별이 바로 지구였다.

Такiм чынам, сёмай планетай была Зямля.

지구는 그저 그런 행성이 아니었다! 이곳에는 백열한 명의 왕(물론 흑인 왕들까지 합쳐서)과 칠천 명의 지리학자와 구십만 명의 사업가, 칠백오십만 명의 술 아저씨, 삼억 일천 백만 명 의 뻥쟁이 아저씨들, 즉 대략 이십억 가량 되는 어른들이 살 고 있다.

Зямля не простая планета! Тут налiчваецца сто адзiнаццаць каралёў (i негрыцянскiх, вядома), сем тысяч географаў, дзевяцьсот тысяч дзялкоў, сем з палавiнай мiльёнаў п’янiц, трыста адзiнаццаць мiльёнаў славалюбаў, — усяго каля двух мiльярдаў дарослых.

당신에게 지구의 크기가 어느 정도인지 알려주기 위해서 는, 전기가 발명되기 전에는 여섯 대륙을 통틀어 사십육만 이천 오백 십일 명으로 구성된 어마어마한 가로등지기 군대 를 두어야 했다고 말해 두는 게 좋겠다.

Каб вы маглi ўявiць памеры Зямлi, дастаткова сказаць, што да адкрыцця электрычнасцi тут трэба было трымаць на ўсiх шасцi кантынентах цэлую армiю лiхтаршчыкаў з чатырохсот шасцiдзесяцi дзвюх тысяч пяцiсот адзiнаццацi чалавек.

좀 멀리서 보면 장관을 연출하고 있었다. 그 부대의 동작 은 오페라 발레처럼 질서정연한 것이었다.

Калi паглядзець збоку, гэта было незабыўнае вiдовiшча. Рухi гэтай армii падпарадкоўвалiся дакладнаму рытму, зусiм як у балеце.

처음에는 뉴질랜 드와 오스트레일리아의 가로등지기 차례였다. 이들은 가로 등을 켜고 나서는 잠자러 갔다. 그러고 나면 중국과 시베리 아 가로등지기들이 입장하여 춤춘다. 이들 역시 무대 뒤로 살짝 몸을 감추면

Спачатку выступалi лiхтаршчыкi Новай Зеландыi i Аўстралii. Яны запальвалi свае лiхтары i iшлi спаць. Потым наступала чарга лiхтаршчыкаў Кiтая i Сiбiры. Яны выконвалi свой танец i таксама непрыкметна знiкалi за кулiсамi.

러시아와 인도 가로등지기가 나온다. 그다 음 순서는 아프리카와 유럽 가로등지기들, 다음 차례는 남아 메리카 가로등지기들, 또 그 다음은 북아메리카 가로등지기 순서였다.

Пасля прыходзiла чарга лiхтаршчыкаў Расii i Iндыi. Пасля — лiхтаршчыкаў Афрыкi i Эўропы. Пасля Паўднёвай Амерыкi. А там — Паўночнай Амерыкi.

그런데 이들의 무대 입장 순서는 뒤바뀌는 법이 없었다. 그것은 장엄한 광경이었다.

I нiколi яны не блыталi парадку выхаду на сцэну. Гэта было проста грандыёзна.

오직 북극의 유일한 가로등지기와 남극의 동료만이 한가 롭고 태평스러운 생활을 보내고 있었다. 두 사람은 일 년에 두 번 일했다.

I толькi лiхтаршчык адзiнага лiхтара на Паўночным полюсе i яго калега на Паўднёвым полюсе вялi жыццё ў гультайстве i бесклапотнасцi: iм даводзiлася запальваць свае лiхтары ўсяго двойчы ў год.

ⅩⅦ

РАЗДЗЕЛ ХVII

재치 부리다 보면 조금은 거짓말을 하게 된다. 나의 가로 등지기 이야기도 그렇게 정직했던 것은 아니다. 지구를 잘 알지 못하는 사람들에게 자칫 지구에 대한 잘못된 생각을 불 러일으킬 수 있으니까. 사람들은 지구에서 매우 좁은 공간을 차지하고 있다.

Калi чалавек сiлiцца паказаць сваю дасцiпнасць, ён мiжволi трошкi прыхлусiць. Гэтак сталася i са мной, калi я казаў вам пра лiхтаршчыкаў. Баюся, што ў тых, хто не ведае нашай планеты, створыцца няправiльнае ўяўленне пра яе. Людзi займаюць вельмi мала месца на зямлi.

지구의 이십억 인구가 어떤 모임에서처럼 서 로 바짝 붙어 선다면 가로세로 이십 마일짜리 광장으로도 충 분할 것이다. 태평양 한가운데 가장 작은 섬에 전 인류를 쌓 아 놓을 수도 있으리라.

Калi б два мiльярды жыхароў, якiя насяляюць зямлю, шчыльна, як на мiтынгу, пасталi адзiн каля аднаго, яны б свабодна ўмясцiлiся на прасторнай плошчы ў дваццаць мiль даўжынёй i дваццаць шырынёй. Усё чалавецтва можна было б размясцiць на сама маленькiм астраўку Цiхага акiяна.

어른들은 물론 여러분의 말을 믿지 않을 것이다. 자신들이 자리를 넓게 차지하고 있다고 생각한다. 자신들이 바오밥나 무처럼 대단하다고 생각한다. 그러니까 어른들에게 계산을 해 보라고 충고해야 한다. 어른들은 정말 숫자를 좋아하니 까. 그럼 이들은 기분 좋아할 것이다. 하지만 여러분은 이런 지겨운 일에 시간을 허비하지 말지어다. 참으로 쓸데없는 짓 이다. 내 말을 믿으면 된다.

Дарослыя, канечне, не павераць у гэта. Яны думаюць, што займаюць вельмi шмат месца. Яны здаюцца самi сабе велiчнымi, як баабабы. А вы парайце iм зрабiць дакладны разлiк. Гэта прыйдзецца iм даспадобы, яны ж без памяцi ад лiчбаў. А вы лепей не марнуйце часу на гэтую нудную работу. Яна нi да чаго. Вы i без таго мне верыце.

일단 지구에 내려선 어린 왕자는 사람이 하나도 보이지 않 아 놀랐다. 행성을 잘못 찾아온 건 아닌지 벌써 두려운 생각 이 들었다. 이때 달빛 고리 같은 것이 모래 속에서 움직였다.

Маленькi прынц, трапiўшы на Зямлю, быў дужа здзiўлены, што нiкога не ўбачыў. Ён ужо засумняваўся, цi не памылiўся часам планетай, як тут у пяску заварушылася нейкае колца колеру месячнага святла.

“안녕.” 어린 왕자가 엉겁결에 말했다.

— Добры вечар, — на ўсякi выпадак прывiтаўся Маленькi прынц.

“안녕.” 뱀이 말했다.

— Вечар добры, — адказала змяя.

“지금 내가 어느 행성에 떨어진 거니?” 어린 왕자가 물었다.

— На якую планету я трапiў?

“지구 위에. 여긴 아프리카고.” 뱀이 대답했다.

— На Зямлю, — адказала змяя. — У Афрыку.

“그래…그럼 지구에는 사람이 아무도 없니?”

— А!.. А што, на Зямлi няма людзей?

“여긴 사막이야. 사막에는 아무도 없어. 지구는 커다랗거든.” 뱀이 말했다.

— Тут пустыня. А ў пустынi нiхто не жыве. Зямля вялiкая, — растлумачыла змяя.

어린 왕자는 돌 위에 앉아 하늘을 올려다보았다.

Маленькi прынц сеў на камень i ўзняў вочы да неба.

“별들이 환히 빛나는 건 언젠가 저마다 자기 별을 다시 찾 아낼 수 있게 하려는 것 같아. 내 별을 바라봐. 바로 우리 위 에 있어…그런데 참 멀기도 하군!”

— Хацеў бы я ведаць, — вымавiў ён, для чаго свецяць зоркi? Цi не для таго, каб рана цi позна кожны мог адшукаць сваю зорку? Глянь, вунь мая планета якраз над вамi… Але як далёка да яе!

“아름다운 별이구나. 여긴 뭐 하러 왔는데?” 뱀이 말했다.

— Прыгожая, — ухвалiла змяя. — А што ты будзеш рабiць тут, на Зямлi?

마침내 어린 왕자가 말했다. “어떤 꽃하고 골치 아픈 일이 있어서.” 어린 왕자가 말했다.

— Я пасварыўся са сваёй кветкай, — прызнаўся Маленькi прынц.

“아!” 뱀이 대답했다.

— А, вось яно што…

그리고 서로 잠자코 있었다.

I яны змоўклi.

“사람들은 어디에 있니? 사막은 좀 외로운데…” 어린 왕자가 마침내 다시 입을 떼었다.

— А дзе ж людзi? — зноў загаварыў нарэшце Маленькi прынц. — Нейк самотна ў гэтай пустынi…

“사람들끼리도 외롭긴 마찬가지란다.” 뱀이 말했다.

— I мiж людзей таксама самотна, — заўважыла змяя.

어린 왕자는 뱀을 한참 바라보았다.

Маленькi прынц дапытлiва паглядзеў на яе.

“넌 희한한 짐승이구나. 손가락처럼 가느다랗고…” 마침내 그가 말했다.

— Дзiўная ты iстота, — нарэшце прамовiў ён, — тонкая, як палец.

“그래도 난 왕의 손가락보다도 세.” 뱀이 말했다.

— Затое магутней пальца караля, — сказала змяя.

어린 왕자는 한 번 미소 지었다.

Маленькi прынц усмiхнуўся:

“넌 그렇게 세지 않아…발도 없고…여행도 못 하겠다…”

— Якая ж ты магутная… У цябе нават ног няма… Ты нават падарожнiчаць не можаш…

“배보다 더 멀리 널 데려갈 수 있어.” 뱀이 말했다.

— Я магу даставiць цябе далей, чым якi карабель, — сказала змяя.

뱀은 어린 왕자 발목을 금팔찌처럼 휘감고 말했다.

Яна, як залаты бранзалет, абвiлася вакол шчыкалаткi Маленькага прынца.

“누구든지 내가 건드리면 그가 나왔던 땅으로 되돌아가 지. 하지만 너는 순진하고 다른 별에서 왔으니까…”

— Кожнага, каго я крану, я вяртаю зямлi, з якой ён выйшаў, — дадала яна. Але ты чысты i прыляцеў з зоркi…

어린 왕자는 대답하지 않았다.

Маленькi прынц прамаўчаў.

“참 딱하구나. 그렇게 약한 몸으로 이 삭막한 지구에 왔으 니. 너의 별이 너무 그리울 때면 언제고 내가 너를 도와줄 수 있을 거야. 난…”

— Мне шкада цябе, ты такi бездапаможны на гэтай камянiстай Зямлi. Я змагу дапамагчы табе, калi ты моцна знудзiшся па сваёй планеце. Я магу…

“아! 잘 알겠어. 그런데 넌 줄곧 수수께끼 같은 말만 하는 거니?”

— Я цудоўна зразумеў цябе, — сказаў Маленькi прынц. — Але чаму ты ўвесь час гаворыш загадкамi?

“난 수수께끼를 모두 풀어.” 뱀이 말했다.

— Я рашаю ўсе загадкi, — сказала змяя.

그리고 그들은 아무 말이 없었다.

I яны змоўклi.

ⅩⅧ

РАЗДЗЕЛ ХVIII

어린 왕자가 사막을 건너면서 만난 것은 오직 꽃 한 송이 뿐이다. 꽃잎 세 개짜리 아무것도 아닌 꽃 한 송이…

Маленькi прынц прайшоў усю пустыню i не сустрэў нiводнай жывой душы. За ўвесь час яму трапiлася толькi адна-адзiная кветка, кволенькая, непрыкметная кветачка ў тры пялёсткi.

“안녕.” 어린 왕자가 말했다.

— Добры дзень, — павiтаўся Маленькi прынц.

“안녕.” 꽃이 말했다.

— Дзень добры, — адказала кветка.

“사람들은 어디 있지?” 어린 왕자가 얌전하게 물었다.

— А дзе людзi? — ветлiва спытаў Маленькi прынц.

그 꽃은 언젠가 대상 한 무리가 지나가는 것을 본 적이 있 었다.

Кветка аднойчы бачыла, як мiма iшоў караван.

“사람들이라고? 예닐곱 명 정도 있는 것 같아. 몇 해 전에 그들을 보았지! 하지만 어디 가야 만날지는 전혀 알 수 없지. 사람들은 바람 따라 떠돌지. 사람들은 뿌리가 없단다. 그래 서 몹시 곤란해하는 거란다.”

— Людзi? Ды iх, па-мойму, усяго шасцёра цi сямёра. Я бачыла iх некалькi гадоў назад. Але хто iх ведае, дзе iх шукаць. Iх носiць ветрам. У iх няма каранёў, гэта надае iм безлiч турбот.

“잘 있어.” 어린 왕자가 말했다.

— Бывай, — развiтаўся Маленькi прынц.

“잘 가.” 꽃이 말했다.

— Бывай, — адказала кветка.

ⅩⅨ

РАЗДЗЕЛ ХIХ

어린 왕자는 높은 산에 올라갔다. 그가 알고 있던 산이라 곤 자신의 무릎밖에 차지 않는 화산 세 개가 고작이었다. 사 화산은 걸상 삼아 앉곤 했었다. 어린 왕자는 지레짐작했다. “이 산처럼 높은 산에서는 이 별과 사람들 모두를 한눈에 볼 수 있을 거야…” 그러나 바늘처럼 뾰족한 봉우리만 보일 뿐이었다.

Маленькi прынц падняўся на нейкую высокую гару. Адзiныя горы, якiя ён ведаў у сваiм жыццi, былi тры вулканы, якiя былi яму па калена. Патухлы вулкан служыў яму табурэтам. «З такой высачэзнай гары, — падумаў ён, — я адразу ўбачу i ўсю планету i ўсiх людзей…» Але наўкол перад яго вачыма тырчалi адны вострыя вяршынi скал.

“안녕.” 그는 무턱대고 말해 보았다.

— Добры дзень, — павiтаўся ён на ўсякi выпадак.

“안녕…안녕…안녕…” 메아리가 대답했다.

— Добры дзень… дзень… дзень… — адгукнулася рэха.

“당신은 누구세요?” 어린 왕자가 말했다.

— Хто вы? — спытаў Маленькi прынц.

“당신은 누구세요…누구세요…누구세요…” 메아리가 대답했다.

— Хто вы… хто вы… хто вы… — адгукнулася рэха.

“친구해 주세요. 난 외로워.” 그가 말했다.

— Будзьце маiмi сябрамi, я зусiм адзiн, — сказаў ён.

“난 외로워…난 외로워…난 외로워…” 메아리가 대답했다.

— Адзiн… адзiн… адзiн… — адгукнулася рэха.

그러자 어린 왕자는 생각했다. ‘참 희한한 별이야! 모두 메마르고, 모두 뾰족하고, 모두 험해.

«Якая дзiўная планета! — падумаў Маленькi прынц. — Сухая-сухая, i ўся ў ражнах, i салёная нейкая.

게다가 사람들은 상상력이 없어. 남의 말만 되풀이하 잖아… 내 별엔 꽃 한 송이가 있어 언제나 먼저 말을 걸어 왔 는데…’

А людзям бракуе ўяўлення. Яны толькi паўтараюць тое, што iм кажуць… Дома ў мяне была кветка: тая заўсёды загаворвала першая…»

ⅩⅩ

РАЗДЗЕЛ ХХ

그러나 어린 왕자는 오랫동안 모래밭, 바위더미, 눈길을 헤매고서야 마침내 길을 하나 발견했다. 그리고 길은 모두 사람 사는 곳으로 통하는 법이다.

Доўга блукаў Маленькi прынц па пясках, снягах ды скалах i натрапiў нарэшце на нейкую дарогу. А ўсе дарогi вядуць да людзей.

“안녕.” 그가 말했다.

— Добры дзень, — сказаў ён.

장미가 피어 있는 정원이었다.

Перад iм рассцiлаўся сад, у якiм квiтнела мноства ружаў.

“안녕.” 장미꽃들이 말했다.

— Добры дзень, — азвалiся ружы.

어린 왕자는 꽃들을 바라보았다. 모두가 자신의 꽃과 닮아 있었다.

Маленькi прынц не мог паверыць сваiм вачам. Усе яны былi так падобны да яго кветкi!

“여러분은 누구세요?” 깜짝 놀란 어린 왕자가 꽃들에게 물었다.

— Хто вы? — уражаны, спытаў ён.

“우리는 장미야.” 꽃들이 말했다.

— Мы ружы, — адказалi ружы.

“아!” 어린 왕자는 그만 할 말을 잃고 말았다.

— Вось як… — прамовiў Маленькi прынц.

그래서 어린 왕자는 자기가 불행하다고 생각했다. 어린 왕 자의 장미는 자기 품종으로는 자신이 유일한 꽃이라 말해 왔 으니까. 그런데 이 정원 하나에만도 똑 닮은 꽃들이 오천 송 이가 피어 있으니!

I ён адчуў сябе вельмi-вельмi няшчасным. Яго красуня казала, што яна адзiная такая ў сусвеце. I вось — калi ласка! У адным толькi садзе iх цэлых пяць тысяч, як на падбор.

어린 왕자는 생각했다. ‘내 꽃이 이걸 보면 몹시 속상해하겠지… 심하게 콜록거리 면서 창피당하지 않으려 죽는 시늉을 할 걸. 그러면 나는 돌 보는 척해줘야지. 안 그러면 내게 무안을 주려고 정말 죽어 버릴지도 몰라…’

«Яна вельмi раззлавалася б, калi б убачыла iх, — падумаў ён. — Яна страшэнна закашляла б i прыкiнулася, што канае, толькi б не паказацца смешнай. I я быў бы вымушаны рабiць выгляд, што ратую яе, бо iначай яна сапраўды памерла б, каб толькi прынiзiць мяне…»

그러고는 이렇게 생각해 보았다. ‘이 세상에 단 한 송이뿐인 꽃을 갖고 있어 부자라고 믿었 는데. 그저 흔한 꽃을 갖고 있다니. 장미꽃 한 송이, 무릎밖 에 차지 않는 화산 세 개, 그것도 그중 하나는 영영 불이 꺼 져 버렸는지도 모르는데, 이걸로 진짜 위대한 왕자가 될 수 는 없어…’

А потым ён падумаў: «А я ж яшчэ думаў, што валодаю адзiнай у свеце кветкай, а цяпер аказалася, што гэта звычайная ружа. Усяго i было ў мяне звычайная ружа ды тры вулканы вышынёй мне па калена, адзiн з якiх, мабыць, назаўсёды патух… Якi ж я пасля ўсяго гэтага прынц?..»

그래서 어린 왕자는 풀밭에 엎드려 흐느껴 울었다.

I ён уткнуўся тварам у траву i заплакаў.

ⅩⅩⅠ

РАЗДЗЕЛ ХХI

그때 여우가 나타난 것이다.

У гэты момант i з’явiўся Лiс.

“안녕.” 여우가 말했다.

— Добры дзень, — сказаў ён.

“안녕.” 어린 왕자는 얌전히 대답하고 고개를 돌렸으나 아무것도 보이지 않았다.

— Добры дзень, — ветлiва азваўся Маленькi прынц, абярнуўся на голас, але нiкога не ўбачыў.

“난 여기, 사과나무 밑에 있어.” 좀 전의 그 목소리가 말했다.

— Я тут, — данёсся голас. — Пад яблыняй…

“너는 누구지? 참 예쁘구나…” 어린 왕자가 말했다.

— Хто ты? — спытаў Маленькi прынц. — Якi ты прыгожы!

“난 여우야.” 여우가 말했다.

— Я — Лiс, — сказаў Лiс.

“이리 와 나와 놀자. 난 진짜 슬퍼…” 어린 왕자가 제의했다.

— Пагуляй са мной, — папрасiў Маленькi прынц. — Мне так сумотна.

“너하고 못 놀아.” 여우가 말했다. “길들여지지 않아서.”

— Не магу я гуляць з табою, — сказаў Лiс. — Я не прыручаны.

“아, 미안해.” 어린 왕자가 말했다.

— Ах, прабач, — сумеўся Маленькi прынц.