Neodpověděl mi na otázku. Řekl pouze:

എെന്റ േചാദ്യത്തിനു് അവൻ ഉത്തരം പറഞ്ഞില്ല. അവൻ ഇത്രമാത്രം പറഞ്ഞു:

„Voda může dělat dobře i srdci…“

“െവള്ളം ഹൃദയത്തിനും നല്ലതായിരിക്കും…”

Nerozuměl jsem jeho odpovědi, ale mlčel jsem… Dobře jsem věděl, že se ho nesmím ptát.

ആ മറുപടി എനിക്കു മനസ്സിലായിെല്ലങ്കിലും ഞാൻ തിരി െച്ചാന്നും പറഞ്ഞില്ല. അവേനാടു തിരിച്ചു േചാദിച്ചിട്ടു ഫല മിെല്ലന്നു് എനിക്കറിയാമായിരുന്നു.

Byl unaven. Sedl si. Já jsem si sedl vedle něho. Chvíli mlčel a pak ještě řekl:

അവൻ ക്ഷീണിച്ചിരുന്നു. അവൻ താെഴയിരുന്നു. ഞാൻ അവനരികിലിരുന്നു. അല്പേനരെത്ത മൗനത്തിനു േശ ഷം അവൻ പറഞ്ഞു:

„Hvězdy jsou krásné, protože je na nich květina, kterou není vidět…“

“ഒരദൃശ്യപുഷ്പം ഉള്ളിലുള്ളതിനാൽ നക്ഷത്രങ്ങൾ മേനാ ഹരമാണു്.”

„Ano, jistě,“ řekl jsem a mlčky jsem pozoroval vlny písku ve svitu měsíce.

ഞാൻ പറഞ്ഞു, “അെത, അതു ശരിയാണു്.” പിെന്ന മെറ്റാന്നും പറയാെത നിലാവത്തു പരന്നുപരന്നു കിട ക്കുന്ന മണൽത്തിട്ടകളിേലക്കു ഞാൻ കണ്ണയച്ചു.

„Poušť je krásná…,“ dodal.

“മരുഭൂമി മേനാഹരമാണു്,” ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് കൂട്ടിേച്ചർത്തു.

A měl pravdu. Vždycky jsem miloval poušť. Usedneme na pískový přesyp… Nevidíme nic… Neslyšíme nic… A přece něco září v tichu…

അതു സത്യമായിരുന്നു. മരുഭൂമികൾ എനിെക്കന്നും പ്രി യെപ്പട്ടതായിരുന്നു. നിങ്ങൾ മരുഭൂമിയിെല മണല്ക്കൂന േമൽ ഇരിക്കുകയാണു്; നിങ്ങൾ യാെതാന്നും കാണു ന്നില്ല, യാെതാന്നും േകൾക്കുന്നില്ല. ആ നിശ്ശബ്ദതയിലും എേന്താ തിളങ്ങുന്നു, ഒരു സംഗീതം സ്പന്ദിക്കുന്നു…

„Poušť je krásná právě tím, že někde skrývá studnu…,“ řekl malý princ.

“മരുഭൂമി മേനാഹരമാവുന്നതു്,” ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് പറഞ്ഞു, “എവിെടേയാ അെതാരു കിണർ ഒളിപ്പിച്ചു വച്ചിരിക്കുന്നു എന്നതിനാലാണു്.”

Byl jsem překvapen, že pojednou chápu to tajemné záření písku. Když jsem byl malým chlapcem, bydlil jsem ve starobylém domě a pověst vyprávěla, že je tam zakopán poklad. Nikdy jej ovšem nikdo nedovedl objevit a snad jej ani nehledal. Ale dodával kouzlo celému tomu domu. Můj dům skrýval ve svých hlubinách tajemství…

മരുഭൂമിയുെട നിഗൂഢമായ ആ ദീപ്തിയ്ക്കു് െപെട്ടെന്നാരർ ത്ഥം ൈകവന്നതായി എനിക്കനുഭവെപ്പട്ടു. കുഞ്ഞാ യിരിക്കുേമ്പാൾ പഴെയാരു വീട്ടിലാണു് ഞാൻ താമ സിച്ചിരുന്നതു്. അതിനുള്ളിൽ എവിെടേയാ ഒരു നിധി കുഴിച്ചിട്ടിട്ടുെണ്ടന്നു് ആളുകൾ പറഞ്ഞിരുന്നു. അെത, അതു കെണ്ടത്താനുള്ള വഴി ആർക്കുമറിയില്ലായിരുന്നു, അതിനാരും ശ്രമിച്ചിട്ടു തെന്നയില്ലായിരുന്നു. പേക്ഷ, ആ വീടിനു് അെതാരു മാന്ത്രികപരിേവഷം നല്കിയിരുന്നു. എെന്റ വീടു് അതിെന്റ ഹൃദയത്തിെലവിെടേയാ ഒരു രഹ സ്യം ഒളിപ്പിച്ചു വച്ചിരിക്കുന്നു…

„Ano,“ řekl jsem malému princi, „ať už je to dům, hvězdy nebo poušť, to, co je dělá krásnými, je neviditelné!“

“അെത,” ഞാൻ ലിറ്റിൽ പ്രിൻസിേനാടു പറഞ്ഞു, “വീടു്, നക്ഷത്രങ്ങൾ, മരുഭൂമി—അവയ്ക്കവയുെട സൗന്ദര്യം നല്കുന്നതു് പുറേമക്കദൃശ്യമായ െതേന്താ ആണു്.”

„Jsem rád, že souhlasíš s mou liškou,“ pravil.

“എെന്റ കുറുക്കൻ പറഞ്ഞതിേനാടു് നിങ്ങളും േയാജി ക്കുന്നുെവന്നതിൽ എനിക്കു സേന്താഷമുണ്ടു്,” അവൻ പറഞ്ഞു.

Poněvadž malý princ usínal, vzal jsem ho do náruče a vydal jsem se znovu na cestu. Byl jsem dojat. Měl jsem pocit, jako bych nesl křehký poklad. Zdálo se mi dokonce, že není na Zemi nic křehčího.

ലിറ്റിൽ പ്രിൻസിനു് ഉറക്കം വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു; ഞാൻ അവെന ൈകകളിൽ േകാരിെയടുത്തു് വീണ്ടും നടന്നു. എെന്റ ഹൃദയം ഇളകിമറിയുകയായിരുന്നു. െതാട്ടാൽ െപാട്ടുന്ന ഒരു നിധിയാണു് ഞാൻ എടുത്തുെകാണ്ടു നട ക്കുന്നെതന്നു് എനിക്കു േതാന്നി. ഇത്ര േലാലമായ മെറ്റാ ന്നു് ഈ േലാകത്തിെല്ലന്നുേപാലും എനിക്കു േതാന്നി േപ്പായി.

Ve svitu měsíce jsem pozoroval to bledé čelo, zavřené oči, kadeře chvějící se ve větru a říkal jsem si: Co zde vidím, je jen skořápka. To nejdůležitější je neviditelné…

നിലാവിെന്റ െവളിച്ചത്തിൽ ആ വിളറിയ െനറ്റി ത്തടവും അടഞ്ഞ കണ്ണുകളും ഇളംകാറ്റത്തിളകുന്ന മുടിച്ചു രുളുകളും കണ്ടേപ്പാൾ ഞാൻ സ്വയം പറഞ്ഞു: “ഞാനി േപ്പാൾ കാണുന്നതു് പുറേന്താടു മാത്രമാണു്, സുപ്രധാന മായിട്ടുള്ളതു് അദൃശ്യമാണു്…”

A poněvadž se jeho pootevřené rty slabě usmívaly, řekl jsem si také: Co mě na spícím malém princi tolik dojímá, je jeho věrnost ke květině, ten obraz růže, který v něm září jako plamínek lampy, i když spí… A tušil jsem, že je ještě křehčí. Lampy musíme dobře chránit: stačí závan větru a lampa zhasne…

ഒരർദ്ധമന്ദസ്മിതത്തിൽ അവെന്റ ചുണ്ടുകൾ പാതി വിടർ ന്നേപ്പാൾ ഞാൻ എെന്റ ആത്മഗതം തുടർന്നു: “ഈ കുഞ്ഞിെന എെന്റ ഹൃദയേത്താടത്ര അടുപ്പിക്കുന്നതു് ഒരു പൂവിേനാടുള്ള അവെന്റ ആത്മാർത്ഥതയാണു്—ഉറങ്ങുേമ്പാൾേപ്പാലും ഒരു പൂവിെന്റ ഓർമ്മ വിളക്കിൽ നാളം േപാെല അവെന്റയുള്ളിൽ െതളിഞ്ഞു നില്ക്കുന്നു…” ഞാൻ കരുതിയതിലും േലാലമാണവെനന്നു് എനിക്കേപ്പാൾ േതാന്നി. വിളക്കുകൾ അനാഥമാകരുതു്; ഒന്നു കാറ്റൂതിയാൽ മതി, അവ െകട്ടുേപാകാൻ.

A jak jsem tak kráčel, objevil jsem na úsvitě studnu.

അങ്ങ െന നടന്നുനടന്നു്, പുലർച്ചേയാടടുക്കുേമ്പാൾ ഞാൻ കി ണറു കണ്ടു.

XXV — STUDNA

ഇരുപത്തിയഞ്ചു്

„Lidé se natlačí do rychlíků,“ řekl malý princ, ale potom už nevědí, co hledají. A tak se rozčilují a točí se kolem dokola…“

“മനുഷ്യർ,” ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് പറഞ്ഞു, “എക്സ്പ്രസ്സ് െട്ര യിനുകളിൽ കയറി യാത്ര പുറെപ്പടും; പേക്ഷ, തങ്ങൾ എന്തേന്വഷിച്ചാണിറങ്ങിയിരിക്കുന്നെതന്നു് അവർേക്കാർ മ്മയുണ്ടാവില്ല. ഒടുവിൽ എന്തു െചയ്യണെമന്നറിയാെത, പ്രക്ഷുബ്ധചിത്തരായി ഒരു വൃത്തത്തിനുള്ളിെലന്നേപാെല അവർ ഉഴറിപ്പാഞ്ഞു നടക്കും…

A dodal:

„Nestojí to za to…“

ഫലമില്ലാത്ത കാര്യമാ ണതു്.”

Studna, ke které jsme přišli, se nepodobala saharským studnám. Studny na Sahaře jsou pouhé jámy vyhloubené v písku. Tahle se podobala studni na vesnici. Ale nebyla tam žádná vesnice a myslil jsem, že se mi to jen zdá.

ഞങ്ങൾ കണ്ട കിണർ സഹാറായിെല മെറ്റാരു കിണ റു േപാെലയുമായിരുന്നില്ല. സഹാറായിെല കിണറുകെള മണലിൽ കുഴിച്ച കുഴികെളേന്ന വിേശഷിപ്പിക്കാനുള്ളു. പേക്ഷ, ഈ കിണർ ഗ്രാമത്തിെല കിണറു േപാലിരു ന്നു. എന്നാൽ ഗ്രാമെമാന്നും അവിെട കാണാനുമില്ല. ഞാൻ സ്വപ്നം കാണുകയാെണന്നു് എനിക്കു േതാന്നി േപ്പായി…

„To je zvláštní,“ řekl jsem malému princi, „všechno je připraveno: rumpál, vědro i provaz…“

“ഇതു വളെര വിചിത്രമായിരിക്കുന്നേല്ലാ,” ഞാൻ ലി റ്റിൽ പ്രിൻസിേനാടു പറഞ്ഞു. “നമുക്കു േവണ്ടി എല്ലാം തയാറാക്കി വച്ചിരിക്കുന്ന േപാെലയാണു്: കപ്പി, കയറു്, െതാട്ടി…”

Zasmál se, dotkl se provazu a uvedl rumpál do pohybu. A rumpál skřípal, jako skřípe stará korouhvička, když vítr dlouho spal.

അവൻ ചിരിച്ചുെകാണ്ടു് കയറിൽ പിടിച്ചു് െതാട്ടി കിണറ്റി േലക്കിറക്കി. കാറ്റു മറന്ന കാറ്റുകാട്ടി േപാെല ആ പഴയ കപ്പി ഞരങ്ങി.

Slyšíš,“ řekl malý princ, „probouzíme tuto studnu a ona zpívá…“

“േകട്ടുേവാ?” ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് േചാദിച്ചു. “കിണറിെന നാം ഉറക്കത്തിൽ നിന്നുണർത്തിയിരിക്കുന്നു. അതു പാ ടുകയാണു്…”

Nechtěl jsem, aby se namáhal.

അവെന അധികം ക്ഷീണിപ്പിക്കാൻ എനിക്കു മനസ്സു വന്നില്ല.

„Počkej,“ řekl jsem mu, „pro tebe je to příliš těžké.“

“ഇങ്ങു തരൂ,” ഞാൻ പറഞ്ഞു. “നിനക്കതു താ ങ്ങാൻ പറ്റില്ല.”

Pomalu jsem vytahoval vědro až k okraji. Postavil jsem je na roubení pěkně do rovnováhy. V uších mi stále zněl zpěv rumpálu a ve vodě, která se dosud chvěla, jsem viděl chvějící se slunce.

ഞാൻ െവള്ളം നിറഞ്ഞ െതാട്ടി പതുെക്ക ഉയർത്തി ആൾമറേമൽ വച്ചു. കപ്പിയുെട സംഗീതം എെന്റ കാതു കളിൽ നിന്നു മാഞ്ഞിരുന്നില്ല. അലയടങ്ങാത്ത െവള്ള ത്തിൽ െവയിലു തിളങ്ങുന്നതു ഞാൻ കണ്ടു.

„Toužím po té vodě,“ řekl malý princ, „dej mi, prosím, napít…“

“ആ െവള്ളത്തിെനനിക്കു ദാഹിക്കുന്നു,” ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് പറഞ്ഞു. “എനിക്കതു കുറച്ചു കുടിക്കാൻ തരൂ…”

A tu jsem pochopil, co hledal.

അവൻ േതടിനടന്നെതന്തായിരുന്നുെവന്നു് എനിക്ക േപ്പാൾ മനസ്സിലായി!

Zvedl jsem vědro až k jeho rtům. Pil se zavřenýma očima. Bylo to líbezné jako sváteční den. Ale tato voda byla docela něco jiného než obyčejný pokrm. Zrodila se z pochodu pod hvězdnou oblohou, ze zpěvu rumpálu a z úsilí mých paží. Byla srdci tak milá jako nějaký dárek.

ഞാൻ െവള്ളെത്താട്ടി അവെന്റ ചുണ്ടിേലക്കുയർത്തി. അവൻ കണ്ണടച്ചുപിടിച്ചുെകാണ്ടു് െവള്ളം കുടിച്ചു. ഒരു വി രുന്നിെന്റ മാധുര്യം അതിനുണ്ടായിരുന്നു. ആ ജലം െവറു െമാരു പാനീയമായിരുന്നില്ല. ആ മധുരം അതിനു കിട്ടി യതു് നക്ഷത്രങ്ങൾക്കടിയിെല ഞങ്ങളുെട നടത്തയിൽ നിന്നാണു്, കപ്പിയുെട സംഗീതത്തിൽ നിന്നാണു്, എെന്റ ൈകകളുെട അദ്ധ്വാനത്തിൽ നിന്നാണു്. അതു് ഹൃദയ ത്തിനുേന്മഷദായകമായിരുന്നു, ഒരുപഹാരം േപാെല.

Když jsem byl malý chlapec, světlo vánočního stromku a něha úsměvů, to vše dodávalo vždycky zvláštní záři vánočnímu dárku, který jsem dostal.

ഇതു േപാെലയാണു് െകാച്ചുകുട്ടിയായിരിക്കുേമ്പാൾ ക്രി സ്തുമസ് മരത്തിെല വിളക്കുകളും പാതിരാകുർബാനയുെട സംഗീതവും ചിരിക്കുന്ന മുഖങ്ങളുെട സൗമ്യതയുെമാെക്ക ക്കൂടി എനിക്കു കിട്ടിയ ക്രിസ്തുമസ് സമ്മാനെത്ത ദീപ്തമാ ക്കിയിരുന്നതും.

„U vás lidé pěstují pět tisíc růží v jedné zahradě,“ řekl malý princ, „a přece tam nenalézají to, co hledají…“

“നിങ്ങളുെട നാട്ടിെല ആൾക്കാർ,” ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് പറ ഞ്ഞു, “ഒേര േതാട്ടത്തിൽ അയ്യായിരം േറാസാപ്പൂക്കൾ നട്ടുവളർത്തും; എന്നാൽ തങ്ങൾ േതടുന്നതു് അവർ അതിൽ കാണുകയുമില്ല.”

„Nenalézají…,“ odpověděl jsem.

“അവരതു കാണുന്നില്ല,” ഞാൻ പറഞ്ഞു.

„A přesto by mohli najít, co hledají, v jediné růži nebo v trošce vody…“

“അേത സമയം തങ്ങൾ േതടുന്നതു് ഒെരാറ്റ േറാസാപ്പൂവി േലാ ഒരല്പം െവള്ളത്തിേലാ അവർക്കു കെണ്ടടുക്കാവുന്ന േതയുള്ളു.”

„Jistě,“ odpověděl jsem.

“അെത, അതു സത്യമാണു്,” ഞാൻ സമ്മതിച്ചു.

A malý princ dodal:

ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് ഇതും കൂടി പറഞ്ഞു:

„Ale oči jsou slepé. Musíme hledat srdcem.“

“എന്നാൽ കണ്ണുകൾ അന്ധമാണു്. ഹൃദയം െകാണ്ടു േവ ണം േനാക്കാൻ…”

Napil jsem se. Dobře se mi dýchalo. Písek má za úsvitu barvu medu. Radoval jsem se i z té medové barvy. Proč jen jsem pocítil tíseň…

ഞാൻ െവള്ളം കുടിച്ചു കഴിഞ്ഞിരുന്നു. എനിക്കിേപ്പാൾ ശ്വാസം അയച്ചുവിടാെമന്നായിരിക്കുന്നു. സൂേര്യാദയസമ യത്തു് മണലിനു േതനിെന്റ നിറമാണു്. ആ നിറം എെന്റ ഹൃദയത്തിനു സേന്താഷം പകരുകയുമായിരുന്നു. എന്നി ട്ടും ഈ വിഷാദം എനിെക്കവിടുന്നു വന്നു?

„Musíš dodržet slib,“ řekl tichounce malý princ a zase si sedl ke mně.

“നിങ്ങൾ പറഞ്ഞ വാഗ്ദാനം പാലിക്കണം,” വീണ്ടും എനി ക്കരികിൽ വന്നിരുന്നുെകാണ്ടു് ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് പറഞ്ഞു.

„Jaký slib?“

“ഏതു വാഗ്ദാനം?”

„Víš, náhubek pro beránka… jsem zodpovědný za tu květinu!“

“ഓർമ്മയിേല്ല… എെന്റ ആടിെനാരു വായ്പൂട്ടു്; എെന്റ പൂ വിെന്റ ഉത്തരവാദിത്വം എനിക്കേല്ല…”

Vytáhl jsem z kapsy své náčrty. Malý princ je uviděl a zasmál se:

ഞാൻ േപാക്കറ്റിൽ നിന്നു് എെന്റ ചിത്രങ്ങൾ പുറെത്ത ടുത്തു. ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് അവ ഓേരാന്നായി േനാക്കിയിട്ടു് ചിരിച്ചുെകാണ്ടു പറഞ്ഞു:

„Ty tvé baobaby se trochu podobají hlávkám zelí…“

“നിങ്ങളുെട ബേയാബാബുകൾ കണ്ടിട്ടു് കാേബജു േപാ ലിരിക്കുന്നു.”

„Ó!“ A já na ně byl tak hrdý!

“അേയ്യാ!” എെന്റ ബേയാബാബുകളുെട േപരിൽ ഞാ െനത്ര അഭിമാനിച്ചിരുന്നതാണു്!

„Ta tvá liška… její uši… ty se trochu podobají růžkům… a jsou hrozně dlouhé!“

“നിങ്ങളുെട കുറുക്കൻ… അതിെന്റ െചവി കണ്ടിട്ടു് െകാമ്പു േപാലിരിക്കുന്നു… നീളവും കൂടിേപ്പായി.”

A znovu se zasmál.

എന്നിട്ടവൻ പിെന്നയും ചിരിച്ചു.

„Jsi nespravedlivý, človíčku, neuměl jsem kreslit nic jiného než zavřené a otevřené hroznýše.

“ഇതു ശരിയല്ല, ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ്,” ഞാൻ പറഞ്ഞു. “െപ രുമ്പാമ്പിെന്റ അകേമാ പുറേമാ വരയ്ക്കാെമന്നല്ലാെത എനിക്കു വര അറിയില്ല.”

„Ale to bude dobré,“ řekl, „děti jsou chápavé.“

“ഓ, അതു സാരമില്ല,” അവൻ പറഞ്ഞു, “കുട്ടികൾക്കു മന സ്സിലാകും.”

Nakreslil jsem mu tedy náhubek. Když jsem mu ho podával, měl jsem srdce sevřené:

ഞാൻ പിെന്ന െപൻസിൽ െകാണ്ടു് ഒരു വായ്പൂട്ടു വരച്ചു. അതവെന്റ ൈകയിൽ െകാടുക്കുേമ്പാൾ എെന്റ ഹൃദയം വിങ്ങുകയായിരുന്നു.

„Ty máš nějaké plány, které neznám…“

“നിെന്റ മനസ്സിലുള്ളെതന്താെണന്നു് എനിക്കു മനസ്സിലാ കുന്നില്ല,” ഞാൻ പറഞ്ഞു.

Ale neodpověděl mi na to. Řekl:

പേക്ഷ, അതിനവൻ മറുപടി പറഞ്ഞില്ല.

„Víš, můj příchod na Zemi… zítra bude jeho výročí…“

പകരം അവൻ ഇങ്ങെന പറഞ്ഞു: “ഞാൻ ഭൂമിയിൽ വന്നിട്ടു്… നാെള ഒരു വർഷമാകുന്നു…”

Chvilku mlčel a potom ještě dodal:

അല്പേനരം ഒന്നും മിണ്ടാതിരുന്നിട്ടു് അവൻ പറഞ്ഞു:

„Spadl jsem nedaleko odtud…“

“ഇതിനു വളെരയടുെത്താരിടത്താണു് ഞാൻ വന്നിറങ്ങി യതു്.”

A začervenal se.

അവെന്റ മുഖം ചുവന്നു.

Znovu jsem pocítil, aniž jsem věděl proč, zvláštní bolest.

അേപ്പാഴും എന്തിെനന്നറിയാത്ത വല്ലാെത്താരു ദുഃഖം എെന്ന ബാധിച്ചു.

Přesto mi napadla otázka:
„Tak to není náhodou, že ses procházel tenkrát ráno, když jsem tě před týdnem poznal, jen tak sám, na tisíce mil ode všech obydlených krajů! Vracel ses k místu, kam jsi spadl?“

എന്നാൽ എനിെക്കാരു േചാദ്യം േചാ ദിക്കാനുണ്ടായിരുന്നു:
“അേപ്പാൾ, എട്ടു ദിവസം മുമ്പു്, നിെന്ന ഞാൻ ആദ്യമാ യി കണ്ട പ്രഭാതത്തിൽ, മനുഷ്യവാസത്തിൽ നിെന്നാരാ യിരം ൈമൽ അകെല, ഒറ്റയ്ക്കു നീ നടന്നുേപായതു് യാദൃ ച്ഛികമായിരുന്നില്ല, അേല്ല? നീ ഭൂമിയിലിറങ്ങിയ സ്ഥല േത്തക്കു തിരിച്ചുേപാവുകയായിരുന്നു?”

Malý princ se opět začervenal.

ലിറ്റിൽ പ്രിൻസിെന്റ മുഖം വീണ്ടും ചുവന്നു.

A váhavě jsem dodal:

ഒന്നറച്ചിട്ടു് ഞാൻ പറഞ്ഞു:

„Snad kvůli tomu výročí?…“

“ഒരു വർഷം കഴിഞ്ഞതു െകാണ്ടാേണാ അതു്?”

Malý princ se znovu začervenal. Nikdy neodpovídal na otázky, ale když se někdo červená, znamená to „ano“, viďte?

ലിറ്റിൽ പ്രിൻസിെന്റ മുഖം ആെക ചുവന്നു. അവൻ ഒരി ക്കലും േചാദ്യങ്ങൾക്കു മറുപടി പറഞ്ഞിരുന്നില്ല; പേക്ഷ, ഒരാളുെട മുഖം ചുവക്കുേമ്പാൾ അതിനർത്ഥം ‘അെത’ എന്നേല്ല?

„Ach!“ řekl jsem. „Mám strach…“

“എനിെക്കേന്താ ഭയം േതാന്നുന്നു…” ഞാൻ ലിറ്റിൽ പ്രിൻസിേനാടു പറഞ്ഞു.

Ale on odpověděl:

ഞാൻ പറഞ്ഞുതീരും മുേമ്പ അവൻ പറഞ്ഞു:

„Musíš teď pracovat. Musíš se vrátit ke svému stroji. Budu tady na tebe čekat. Vrať se zítra večer…“

“ഇനി നിങ്ങളുെട േജാലി നടക്കെട്ട. നിങ്ങളുെട വിമാന ത്തിെന്റ എഞ്ചിൻ നന്നാക്കൂ. ഞാൻ ഇവിെട കാത്തിരി ക്കാം. നാെള രാത്രിയിൽ ഇവിെട വരൂ.”

Nebyl jsem však uklidněn. Vzpomněl jsem si na lišku. Člověk se vydává v nebezpečí, že bude trochu plakat, když se nechal ochočit…

എനിെക്കാരു ഉറപ്പു േതാന്നിയില്ല. ഞാൻ ആ കുറുക്കെന ഓർത്തു. ഇണക്കാൻ നിന്നുെകാടുത്താൽ കരേയണ്ടി വരും.

XXVI — ODCHOD

ഇരുപത്തിയാറു്

Vedle studný stála stará, pobořená kamenná zeď. Když jsem se druhý den večer vracel od své práce, viděl jsem zdálky malého prince, jak sedí nahoře, nohy svěšeny. A slyšel jsem, že říká:

കിണറിനരികിലായി ഒരു െപാളിഞ്ഞ കന്മതിൽ ഉണ്ടാ യിരുന്നു. അടുത്ത ദിവസം സന്ധ്യക്കു് എഞ്ചിൻ പണി കഴിഞ്ഞു മടങ്ങുേമ്പാൾ ദൂെര നിേന്ന ഞാൻ എെന്റ ലി റ്റിൽ പ്രിൻസിെന കണ്ടു. മതിലിനു മുകളിൽ കയറി കാ ലും തൂക്കിയിട്ടിരിക്കുകയാണവൻ. അവൻ ഇങ്ങെന പറ യുന്നതു ഞാൻ േകട്ടു:

„Tak ty už si na to nevzpomínáš? Tady to přece nebylo!“

“നിനേക്കാർമ്മയിേല്ല?” അവൻ ആേരാേടാ സംസാരി ക്കുകയാണു്. “പറഞ്ഞ സ്ഥലം ഇതല്ല.”

Nějaký hlas mu zřejmě odpověděl, protože malý princ namítl:

മെറ്റാരു ശബ്ദം അതിനു മറുപടി പറഞ്ഞതു െകാണ്ടാവ ണം, അവൻ പറയുന്നതു േകട്ടു:

„Ale ano, je to ten den, ale ne to místo…“

“അെതയെത, ദിവസം ഇതു തെന്ന; പേക്ഷ, സ്ഥലം ഇതായിരുന്നില്ല.”

Šel jsem dál ke zdi. Stále jsem nikoho neviděl ani neslyšel. Přesto malý princ někomu zase řekl:

ഞാൻ മതിലിനടുേത്തക്കു നടക്കുകയായിരുന്നു. മറ്റാെര യും ഞാൻ കണ്ടില്ല, മെറ്റാരു ശബ്ദവും ഞാൻ േകട്ടില്ല. പേക്ഷ, ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് പിെന്നയും ആേരാേടാ മറുപടി പറയുകയാണു്:

„…Jistě. Uvidíš, kde začíná v písku moje stopa. Jen tam na mne čekej. Budu tam dnes v noci.“

“തീർച്ചയായും. മണലിൽ എെന്റ കാല്പാടുകൾ തുടങ്ങുന്ന തു നിനക്കു കാണാം. അവിെട എെന്ന കാത്തുനിന്നാൽ മതി. ഇന്നു രാത്രി ഞാൻ അവിെടയുണ്ടാവും.”

Byl jsem už jen dvacet metrů od zdi a stále jsem nic neviděl.

ഞാനേപ്പാൾ മതിലിൽ നിന്നു് ഇരുപതു മീറ്റർ മാത്രം അകെലയാണു്; എന്നിട്ടും ആരും എെന്റ കണ്ണിൽ െപട്ടില്ല.

Po chvíli mlčení malý princ ještě dodal:

അല്പേനരെത്ത മൗനത്തിനു േശഷം ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് പി െന്നയും പറയുകയാണു്:

„Máš dobrý jed? Jsi jist, že mě nenecháš dlouho trpět?“

“നിെന്റ വിഷം നല്ലതേല്ല? എനിെക്കാരുപാടു േനരം േവ ദനിേക്കണ്ടി വരിെല്ലന്നു നിനക്കു തീർച്ചയേല്ല?”

Zastavil jsem se, srdce se mi sevřelo, ale stále jsem tomu nerozuměl.

ഞാൻ സ്തംഭിച്ചു നിന്നുേപായി; എെന്റ ഹൃദയം പടപടാ ഇടിക്കുകയായിരുന്നു; പേക്ഷ, എന്നിട്ടും എനിെക്കാന്നും മനസ്സിലായിട്ടില്ല.

„A teď jdi pryč!“ řekl. „…Já chci zase dolů!“

“ഇനി െപാേയ്ക്കാ,” ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് പറഞ്ഞു. “ഞാൻ ഈ മതിലിനു മുകളിൽ നിെന്നാന്നിറങ്ങെട്ട.”

Podíval jsem se dolů ke zdi a vyskočil jsem! Proti malému princi se tam zvedal jeden z těch žlutých hadů, kteří vás v půlminutě sprovodí ze světa.

ഞാൻ മതിലിനു ചുവട്ടിേലക്കു കണ്ണു താഴ്ത്തി; ഞാൻ നിന്ന നില്പിൽ ഒന്നു ചാടിേപ്പായി! എെന്റ കണ്മുന്നിൽ ലിറ്റിൽ പ്രിൻസിെന േനാക്കി ചുരുട്ട യിട്ടു കിടക്കുകയാണു്, മുപ്പതു െസക്കന്റു െകാണ്ടു് ജീവെന ടുക്കുന്ന ആ മഞ്ഞപ്പാമ്പുകളിൽ ഒെരണ്ണം.

Sáhl jsem do kapsy pro revolver a rozběhl jsem se. Ale had, sotva mě zaslechl, vklouzl tiše do písku, jako opadá tryskající pramen, a bez velkého spěchu se protáhl mezi kameny, zanechávaje za sebou lehký kovový šelest.

േപാക്കറ്റിൽ നിന്നു റിേവാൾവെറടുക്കാനുള്ള ബദ്ധപ്പാടിൽ ഞാൻ ഒര ടി പിന്നിേലക്കു വച്ചു. പേക്ഷ, ആ ഒച്ച േകട്ടു് സർപ്പം പൂഴി ക്കു മുകളിലൂെട േനർെത്താരു നീർച്ചാലു േപാെല ഒഴുകി േപ്പായി; എന്നിെട്ടാരു തിടുക്കവുമില്ലാെത, ചിലമ്പിച്ച ഒച്ച േയാെട കല്ലുകൾക്കിടയിേലക്കിഴഞ്ഞുമറഞ്ഞു.

Doběhl jsem ke zdi právě včas, abych zachytil do náruče svého malého prince, bledého jako sníh.

ഞാൻ മതിലിനടുേത്തേക്കാടിെച്ചന്നതും എെന്റ ലിറ്റിൽ പ്രിൻസ് എെന്റ ൈകകളിേലക്കു വന്നുവീണതും ഒരുമി ച്ചായിരുന്നു; അവെന്റ മുഖം മഞ്ഞു േപാെല വിളറിെവളു ത്തിരുന്നു.

„Copak to znamená? Ty se teď dáváš do řeči s hady?“

“എന്താണിവിെട നടക്കുന്നതു്? നീയിേപ്പാൾ പാമ്പുകളു മായി സംസാരിക്കാൻ തുടങ്ങിേയാ?”

Sundal jsem mu zlatě žlutý šátek, který věčně nosil na krku. Smočil jsem mu spánky a dal jsem mu napít. Neodvažoval jsem se ho teď už na nic ptát. Díval se na mne vážně a objal mě kolem krku. Cítil jsem jeho srdce tlouci jako srdíčko postřeleného, umírajícího ptáčka. Řekl mi:

അവൻ എേപ്പാഴും കഴുത്തിൽ െകട്ടിയിരുന്ന സ്വർണ്ണനിറ ത്തിലുള്ള മഫ്ളർ ഞാൻ അയച്ചുെകട്ടി. അവെന്റ െനറ്റി നനച്ചിട്ടു് കുറച്ചു െവള്ളം കുടിപ്പിക്കുകയും െചയ്തു. അവ േനാടു പിെന്നെയാന്നും േചാദിക്കാൻ എനിക്കു ൈധ ര്യം വന്നില്ല. മുഖത്തു ഗൗരവം വരുത്തിെക്കാണ്ടു് അവൻ എെന്ന ഉറ്റുേനാക്കി; പിെന്ന എെന്റ കഴുത്തിൽ ൈക ചുറ്റി അവൻ എെന്ന െകട്ടിപ്പിടിച്ചു. അവെന്റ ഹൃദയം മി ടിക്കുന്നതു ഞാനറിഞ്ഞു, െവടി െകാണ്ട പക്ഷിയുെട മരി ക്കുന്ന ഹൃദയം േപാെല. അവൻ പറഞ്ഞു:

„To jsem rád, žes přišel na to, co tvému stroji chybí. Budeš moci domů…“

“നിങ്ങളുെട എഞ്ചിെന്റ തകരാറു ശരിയായതിൽ എനി ക്കു സേന്താഷം േതാന്നുന്നു; ഇനി നിങ്ങൾക്കു നാട്ടിേല ക്കു പറക്കാമേല്ലാ…”

„Jak to víš?“

“അതു നിനെക്കങ്ങെന മനസ്സിലായി?”

Právě jsem mu přicházel oznámit, že proti všemu očekávání se mi práce zdařila.

ഒരിക്കലും ശരിയാകിെല്ലന്നു േതാന്നിയ തകരാറു കണ്ടു പിടിച്ചുെവന്നു് അവേനാടു പറയാൻ വരികയായിരുന്നു ഞാൻ.

Neodpověděl na mou otázku, ale dodal:

എെന്റ േചാദ്യത്തിനു് മറുപടി പറയാെത അവൻ ഇങ്ങ െന പറഞ്ഞു:

„Já se dnes také vrátím domů…“

“ഞാനും ഇന്നു് നാട്ടിേലക്കു മടങ്ങുകയാണു്.”

Potom připojil posmutněle:

പിെന്ന വി ഷാദേത്താെട,

„Mám to mnohem dál… A mnohem nesnadnější…“

“പേക്ഷ, വളെരയകേലക്കാണതു്… കൂടു തൽ ദുഷ്കരവുമാണു്.”

Dobře jsem cítil, že se děje něco neobyčejného. Tiskl jsem ho v náručí jako malé dítě, a přesto se mi zdálo, že sklouzává někam dolů do propasti a že nemohu nic udělat, abych ho zadržel…

അത്യസാധാരണമായെതേന്താ നടക്കുകയാെണന്നു് എനിക്കു മനസ്സിലായി. ഒരു കുഞ്ഞിെനെയന്ന േപാെല ഞാനവെന എെന്റ ൈകകളിൽ അടുക്കിപ്പിടിച്ചിരിക്കുക യായിരുന്നു; എന്നാൽ ഒരഗാധഗർത്തത്തിേലക്കു് തല കുത്തി വീഴുകയാണവെനന്നും അതു തടയാൻ ഞാൻ വി ചാരിച്ചാൽ കഴിയിെല്ലന്നും എനിക്കു േതാന്നിേപ്പായി…

Jeho pohled byl vážný, zahleděný do veliké dálky:

അവെന്റ മുഖം ഗൗരവം പൂണ്ടിരുന്നു; അവെന്റ േനാട്ടം അകെലെയേങ്ങാ അലയുകയായിരുന്നു.

„Mám od tebe beránka. Mám bedýnku pro toho beránka. A náhubek…“

“നിങ്ങൾ തന്ന െചമ്മരിയാടു് എെന്റ ൈകയിലുണ്ടു്. അതി െന്റ കൂടു് ൈകയിലുണ്ടു്. അതിെന്റ വായ്പ്പൂട്ടുണ്ടു്…”

A tesklivě se usmál.

വിഷാ ദം കലർന്ന പുഞ്ചിരിേയാെട അവൻ പറഞ്ഞു.

Dlouho jsem čekal. Cítil jsem, jak se mu krev pomalu vrací do žil.

ഞാൻ ഏെറ േനരം കാത്തു. അവൻ പതുെക്കപ്പതുെക്ക സാധാരണ നില വീെണ്ടടുക്കുകയാണു്.

„Tys měl strach, človíčku…“

“എെന്റ െപാന്നു ചങ്ങാതീ, തനിക്കു േപടി തട്ടിയതാ ണു്…” ഞാൻ പറഞ്ഞു.

Měl strach, toť se ví! Ale lehounce se zasmál:

“അെത, അതിൽ സംശയമില്ല.” അവൻ ഒന്നു ചിരിച്ചു.

„Dnes večer se budu bát ještě mnohem víc…“

“ഇന്നു രാത്രിയിൽ ഞാൻ വല്ലാെത േപടിക്കും…”

Znovu mě zamrazilo pocitem něčeho nenapravitelného. Uvědomil jsem si, jak by to bylo hrozné, kdybych už nikdy neslyšel ten smích. Byl mi studánkou v poušti.

പരിഹാരമില്ലാത്തെതേന്താ നടക്കാൻ േപാകുന്നുെവന്ന േബാധം എെന്ന വീണ്ടും മരവിപ്പിക്കുന്നതു ഞാനറിഞ്ഞു. ആ ചിരി ഇനി ഒരിക്കലും േകൾക്കാൻ പറ്റിെല്ലന്ന ചിന്ത എനിക്കു താങ്ങാവുന്നതിലധികമാെണന്നും ഞാനറി ഞ്ഞു. മരുഭൂമിയിൽ ഒരു െതളിനീരുറവ േപാെലയായിരു ന്നു എനിക്കതു്.